भाग -4
सावंत शांतपणे त्या पेपरवर सही करतात, "हं हे घे, केली मी सही. " आणि सावंत तो पेपर विशालच्या हातात देतात.
संगीता पटकन तो पेपर विशाल कडून हिसकावून घेते, " चला एकदाच हे काम झाल.. " संगीता तोंडातल्या तोंडात पुटपुटते.
" काय...? काय म्हणालीस तु..? काय काम झाल...? " विशाखा थोडं जोरातच बोलते..
विशाखा च हे बोलणं ऐकून संगीता भानावर येते, ती दचकते, " अहो ताई काय हळू.. किती जोरात बोलताय. "
"अग दचकायला काय झालं..? मी फक्त तुला प्रश्न केला आणि काही नाही." विशाखा विचारते तस संगीताच्या चेहऱ्यावरून घामाच्या धारा वाहु लागतात .
"अगं भितेस कशाला..? विशाखा ने फक्त तुला विचारलं.." मीना ताई विचारतात .
विशाखा आणि मीना ताईचे प्रश्न ऐकून विशाल चिडतो.
" बस कर आई... किती तिला प्रश्न विचारणार आहात, आणि तु तुझं काम झालं असेल तर निघ आता. "
" बस कर आई... किती तिला प्रश्न विचारणार आहात, आणि तु तुझं काम झालं असेल तर निघ आता. "
"बरं बरं निघतेय मी, उगाच चिडू नकोस. आणि हो जो निर्णय घेशील तो विचार कर पुन्हा आणि घे. मला माहित आहे तुला माझा राग येतो पण असो." आणि विशाखा बॅग खांद्याला लावुन निराशेने घरातुन निघते.
" विशाखा.... अगं विशाखा... " आई विशाखा च्या पाठी पाठी जाते..
पण आई शेवटी हताश होते.
पण आई शेवटी हताश होते.
पण मीना ताई (आईला) राग आवरेना ती तशीच पटकन पाठी वळते, " तु कोण होतोस तिला ह्या घरातुन जा म्हणणारा..? अरे बहीण आहे तुझी विसरलास कि काय..?आणि तिला मी बोलावलं होत इथे. "मीना ताई अतिशय रागात बोलतात.
" आई तिचं वागणं तुला नाही दिसत आणि माझं बरं दिसत ते, चुकते ती माहित असुन सुद्धा तु तिची बाजु घेते.. का आई..? " विशाल बोलतो.
" जाऊदे विशाल तुझी कदर नाही इथे कोणाला.. " संगीता विशाल ला सहानभूती दाखवते..
हे सार पाहता सावंतांचा रागाचा पारा चढतो, " बस.. बस कर विशाल.. आता एकही शब्द तु बोलायचं नाही." सावंतांच्या आवाजाने विशाल एकदम शांत बसतो.
संध्याकाळ होते, संगीता घरी जायला आवरा आवर करते, "मम्मी आपण घरी जातोय का..?" क्रिश केविलवाण्या स्वरात संगीताला विचारतो.
पण संगीताच्या तोंडून शब्दच येईना.
" मम्मी अगं सांग ना, आपण घरी जातोय का..? " क्रिश पुन्हा विचारतो.
"हो.. आपण घरी जातोय.." संगीता जरा चिडतेच क्रिशवर.
" येस.. म्हणजे आई बाबा सुद्धा आपल्या बरोबर येणार ना.. किती छान.. " क्रिश अगदी खुश होतो. आणि जाऊन मीना ताईंना घट्ट मिठी मारतो.
त्याच्या ह्या मिठी ने मीना ताईंना भरून येत, "आजी तु येतेय ना..? आपण ना एकत्र तु झोपुया, खूप मज्जा करूया.." क्रिश खुश होऊन बोलतो.
पण ह्यावर काय उत्तर द्यायचं हे मीना ताईंना कळत नसतं, तो मीना ताईंच्या चेहऱ्याकडे पाहतच राहतो.
" अरे आता तुच तुझ्या आजीला सांग यायला, आपण घेऊ की त्या दोघांची काळजी.. " संगीता मुद्दाम क्रिश च्या खांद्यावर बंदूक ठेऊन बोलते. पण संगीताच्या बोलण्यातला कडू आणि गोडपणा मीना ताईंच्या आणि सावंतांच्या लक्षात येतो.
" अरे बाळा आम्ही नंतर येऊ की , तु आता जा आम्ही येतो पाठून.. " सावंत त्याला समजावत सांगतात.
पण सावंतांच्या बोलण्याचा क्रिश वर काहीच उपयोग होणार नव्हता हे मीना ताई आणि सावंतांना चांगलंच माहित होतं.
पण सावंतांच्या बोलण्याचा क्रिश वर काहीच उपयोग होणार नव्हता हे मीना ताई आणि सावंतांना चांगलंच माहित होतं.
"नाही मी नाही, नाही तर मी इथेच राहणार.." आणि क्रिश रागावून बेडरूममध्ये जाऊन बसतो.
" अरे.. क्रिश.. ऐक बाळा.. " मीना ताई त्याला समजावण्यासाठी हाक मारतात.
" आई... अगं आई... ह्याचा काहीच उपयोग होणार नाही. तो नाही ऐकणार.. " विशाल शांतपणे मीनाताईंना सांगतो.
काही मिनिटे मीना ताई क्रिश शांत होऊन बाहेर येईल ह्याची वाट पाहतात, शेवटी नाईलाजाने त्या बेडरूम मध्ये जातात.
त्या हळूच त्याच्या बाजूला जाऊन बसतात, " माझा लाडका क्रिश रुसलाय का माझ्यावर..? " आणि मीनाताई त्याच्या खांद्यावर हातात ठेवतात.
त्या हळूच त्याच्या बाजूला जाऊन बसतात, " माझा लाडका क्रिश रुसलाय का माझ्यावर..? " आणि मीनाताई त्याच्या खांद्यावर हातात ठेवतात.
तो मीना ताईंचा खांद्यावर ठेवलेला हात झटकतो, " हो.. " अशी थोडं लांब होऊन बसतो.
" अरे बापरे... आता करायचं तरी काय..? " मीना ताई गालातल्या गालात हसत त्याला पुन्हा विचारतात.
क्रिश हळूच त्यांच्या कडे चोर नजरेने पाहतो., "कोणाला प्रॉमिस केल तर ऐकेल का..?" मीना ताई हळूच पुन्हा विचारतात.
क्रिश पटकन विचारतो, " काय करणार आहेस प्रॉमिस..? "
" प्रॉमिस हे आहे की आपण एकत्र राहणार, क्रिश, आजी आजोबा आणि तेही लवकरच. हम्म्म्म उद्याच बरं का.. " आजोबा म्हणजेच सावंत त्याच्या खांद्यावर हात ठेवून बोलतात.
"खरंच..?"क्रिश विचारतो. क्रिश च्या चेहऱ्यावरची ख़ुशी पाहुन मीनाताईंना रडू कोसळत.
" हो अगदी खरं, पण आता तु घरी जा उद्या सकाळी आम्ही घरी हजर राहणार. "सावंत पुन्हा बोलतात.
" नक्की आजोबा..? प्रॉमिस.. " क्रिश प्रॉमिस बोलुन हात पुढे करतो.
"प्रॉमिस.." आजोबा आजी म्हणजेच मीना ताई आणि सावंत एकत्र प्रॉमिस बोलुन त्याच्या हातावर हात ठेवतात.
दोघांनी केलेल्या प्रॉमिस ने क्रिश च्या जीवात जीव येतो आणि तो घरी जायला तयार होतो.
क्रिशला घेऊन विशाल आणि संगीता घराकडे जायला निघतात. मीना ताई आणि सावंत मात्र त्याला खिडकीतून बाय करतात.
क्रिशला घेऊन विशाल आणि संगीता घराकडे जायला निघतात. मीना ताई आणि सावंत मात्र त्याला खिडकीतून बाय करतात.
"एका क्षणात बघा कस घर रिकामी झालं, मला वाटल नव्हतं क्रिश घरी जाईल.." मीनाताईला एकदम भरून आलं होतं.
त्यांच दुखं सावंतांना कळत होतं, ते फक्त तिची समजुट काढण्या पलीकडे काहीच करू शकत नव्हते.
" मीने अगं तुझं मन समजतो मी, म्हणुन तर तुझ्या उत्तरा आधी मी त्याला प्रॉमिस केलं ना.. " सावंत बोलतात.
मीना ताई विचारातून भानावर येतात, " अरे हो की तुम्हाला कस कळलं..? मी सुद्धा त्याला हेच प्रॉमिस करणार होती पण त्या आधीच तुम्ही करून झालात.. " मीना ताईंना फार नवल वाटतं.
" अगं ह्यात नवल वाटण्यासारखं काय..? मी तुला इतकी वर्ष ओळखतो जितकी तु नसेल स्वतःला ओळखत. " आणि सावंत हसु लागतात.
" मग तस तर मी तुम्हाला काहीच ओळखलं नाही, तुमचं मन इतकं कधीच जानल नाही.. " आणि मीना ताईंना पुन्हा रडू कोसळतं.
" मीने... अगं मीने... बसं की... किती रडशील अजुन..? " सावंत तिचे डोळे पुसतात.
"हे बघ मीने अगं नवरा मन ओळखतो म्हणुन प्रत्येक वेळी गरजेचं नाही की बायकोने सुद्धा मन ओळखाव. तु मला ओळखतेस म्हणुन तर इतके वर्ष सौंसार केलास ना.." आणि सावंत तिच्या डोक्यावरून हात फिरवतात.
" बरं आता सगळं सोड, बॅग पॅक करायला घे उद्या सकाळी आपल्याला निघायचं आहे.. " सावंत मीना ताईंना दिलेल्या वचनाची आठवण करून देतात.
क्रमश...