"पण कायं बोल नाss" मीराने घनश्यामला विचारले.
"जाऊ दे सोडं"
"नाही आता का सोडायचे ना सुरूवात तू केलीस आहेस तर सगळे पूर्ण बोलं." मीरा हट्टाला पेटली होती अगदीचं आता.
"मीरा काही गोष्टी जशा आत्ता बदलल्या आहेत तसेच त्यावेळी तो बदल स्वीकारला असता तर?" घनश्याम मीराकडे पाहून सुचकपणे म्हणाला.
"म्हणजे?" मीराने कुतूहलाने विचारले.
"मी निशा ताईच्या वास्तू पुजेविषयी बोलतोयं. " घनश्यामने मीराकडे पाहिले तेव्हा मीरा ही त्याच्या बरोबर तीन वर्षे मागे गेली भूतकाळात.
तीन वर्षांपूर्वी (भूतकाळात);
" मीरा अगं ऐक नाss"
" हे बघं श्याम मला काहीही ऐकायचं नाही तुझं. प्रत्येक वेळी मी तुझी आई म्हणेल तसे अजिबात वागणार नाही. मी स्वतंत्र विचारांची मुलगी आहे.
मी कायं कपडे न घालता थोडीच येणार आहे पण तुझ्या आईला मात्र मी साडीचं नेसून यायला हवं तिथे ." मीरा बेडरूममध्ये रागाने तणतणत होती.
मी कायं कपडे न घालता थोडीच येणार आहे पण तुझ्या आईला मात्र मी साडीचं नेसून यायला हवं तिथे ." मीरा बेडरूममध्ये रागाने तणतणत होती.
"अगं मीरा तू उगाचचं पराचा कावळा करतेयं. मला सांग आईने आजपर्यंत कधी गं तूला अडवले आहे ड्रेस घालण्यापासून?
आई तूला कधीचं टोकत नाही. अगं आज आपण निशा ताईच्या नव्या घराच्या पुजेसाठी जात आहोत. तिचे सासू सासरे, कायं नवीन नाहीत पण तिथे ताईच्या सासरची इतर मंडळी असतील ज्यांच्याशी तुझी पहिल्यांदाच भेट होणार आहे म्हणून आई तूला साडी नेसायला सांगत आहे यात एवढं तणतण करण्यासारखे काहीच नाही. " घनश्याम मीराला समजावणीच्या सुरांत म्हणाला.
" ह्म्म तरी म्हटलं अजून तू तुझ्या आईची बाजू कशी नाही घेतली ते?
तूला कायमचं तुझी आई बरोबर वाटते आणि मी चुकीची. या घरांत हल्ली श्वास घ्यायला नकोसा वाटतोयं मला. " मीरा रागाने धुसफुसतं होती अगदी.
तूला कायमचं तुझी आई बरोबर वाटते आणि मी चुकीची. या घरांत हल्ली श्वास घ्यायला नकोसा वाटतोयं मला. " मीरा रागाने धुसफुसतं होती अगदी.
" मीरा हल्ली तू उगाचचं रिएक्ट होतेयं. का वाद घालत आहेस अगं एक दिवस साडी नेसायला कायं हरकत आहे? आईचे सोड मला आवडते म्हणून तरी कधीतरी नेसत जा साडी. "
" शेवटी कायं आज मी ड्रेस नाही घालायचा हेच ना? जाऊ दे सोडं मी जाते आवरायला अजून उशीर झाला तर तुझी आई परत माझ्या नावाने खडे फोडेल उगाचचं. " मीरा रागानेच आवरायला निघून गेली.
'कायं चुकलं माझं? आता यावेळी आईचे बरोबर होते म्हणून आईची बाजू मीराला समजावण्याचा प्रयत्न केला आणि ज्यावेळी मीरा बरोबर असते त्यावेळी आईला ही मीराची बाजू पटवून द्यायचा प्रयत्न करतो मी पण प्रत्येक वेळी त्या दोघींना वाटतं मीचं त्या दोघींना समजून नाही घेतं असं.
खरंच कुठे चुकतोय मी? ' मीराच्या पाठमोर्या आकृतीकडे पाहंत घनश्याम विचार करायला लागला.
खरंच कुठे चुकतोय मी? ' मीराच्या पाठमोर्या आकृतीकडे पाहंत घनश्याम विचार करायला लागला.
वर्तमानात;
"मीरा काही आठवलं का? नसेल तर मी सांगतो अगं छोट्या छोट्या गोष्टीत तू विनाकारण वाद घालायची कधीतरी. आता हेच बघं त्यावेळी मी कितीवेळा म्हणायचो की मला तू साडीत खूप आवडतेस पण त्यावेळी मात्र तू साडी नेसायला नकार द्यायची का तर साडी आवडतं नाही असं तुझं म्हणणं मगं आज का साडी घातली आहेस?
की हल्ली साडी आवडायला लागली आहे..? " घनश्यामने मीराला स्पष्टपणे विचारले आणि भूतकाळातील तिच्या चुकांची जाणीव करून द्यायचा एक पुसटसा प्रयत्न ही केला.
मीरा मात्र त्याच्या प्रश्नाने अगदीचं शांत झाली.
'हो आता आवडायला लागली आहे साडी मला पण कसं सांगू तूला की तुझ्या आठवणीत मी साडी नेसायला लागले.' मीराचे अंतर्मन तिच्याशी बोलत होते.
'हो आता आवडायला लागली आहे साडी मला पण कसं सांगू तूला की तुझ्या आठवणीत मी साडी नेसायला लागले.' मीराचे अंतर्मन तिच्याशी बोलत होते.
"मीरा हे बघं मला तू कुठे चुकली किंवा मी कुठे चुकलो हे बोलून उगाचचं भूतकाळातील प्रत्येक विषय नाही उकरून काढायचा पण कधीकधी आपल्या जवळच्या व्यक्तीची शांतता त्याने शब्दाने केलेल्या वारापेक्षाही अधिक खटकते.
गेले तीन वर्ष मी तुझ्या त्या शांततेने निघून जाण्याचा विचार करतोय. तुझ्या त्या शांततेने खूप पोखरून गेलोय मी. तीन वर्षांपूर्वीची ती सल अजूनही सलतेय मला.
खरं सांगू मीरा मी त्यावेळी का तसे बोललो नाही माहित पण तू ही किती सहजतेने सोडून गेलीस मला. त्यावेळी का नाही भांडलीस माझ्याशी तू आपल्या नात्यासाठी? " घनश्याम आता त्याच्या मनांत जे इतकावेळ होते ते बोलून मोकळा झाला अगदी.
" बस्स! खूप झालं. मी निघते आता. या गोष्टींना काही अर्थ नाही.
त्यावेळी मी का नाही बोलले हे आत्ता जाणून घेऊन कायं होणार आहे त्याने साध्य असे तरी?
त्यावेळी मी का नाही बोलले हे आत्ता जाणून घेऊन कायं होणार आहे त्याने साध्य असे तरी?
आपलं न भेटणंच योग्य आहे. आज योगायोगाने भेटलो ठीक आहे. एकमेकांपासून वेगळे राहून आपण खूप सुखी आहोत. तू तुझ्या आई बरोबर सुखी रहा आणि मला माझ्या वाटेवर जाऊ दे पुन्हा. " मीरा यावेळी मात्र निर्धार करून उठली आणि चालायला लागली. ती दोन पाऊले पुढे गेली तसा तिला मुसमुसण्याचा आवाज येऊ लागला.
मीराने मान मागे वळवली तेव्हा बाकावर बसलेला घनश्याम तिला रडताना दिसला. क्षणभर तिला काही कळलेच नाही. ती एका जागी उभी राहिली नुसती पण मगं पुन्हा मागे वळून त्याच्याजवळ गेली.
तो अजूनही मुसमुसत होता. मीराने थोडेसे चाचरतचं त्याच्या खांद्यावर हात ठेवला त्याला सावरण्यासाठी, मात्र अगोदरचं भावनाविवश झालेला तो तिच्या पोटाभोवती स्वतःचे हात गुंफून एखाद्या लहान बाळासारखा तिला बिलगला आणि रडायला लागला तशी इतकावेळ खंबीर असलेली ती आता अंतर्मनातून अश्रूंनी चिंब भिजली.
क्रमशः
कायं घडेल पुढे? घनश्याम आणि मीराचे नाते या वळणावरून पुढे कुठे जातेय ते पाहणे अगदी उत्कंठावर्धक ठरणार आहे त्यासाठी कथा वाचत रहा.
©®ऋतुजा कुलकर्णी