म्हणून जग फसते! -4
©®राधिका कुलकर्णी.
(साधारण पहाटे तीन चार वाजताची वेळ आणि शरदच्या मोबाईल फोनची रींग वाजतेय.)
विचार करून शरद फोन उचलेपर्यंत बंद झाला.
" बरं झालं. कदाचित चुकूनच दबला गेला असेल उशीखाली फोन. "
" हॅलोऽऽ, काय गं एवढ्या पहाटे फोन, सगळे ठीक ना? "
तिने आज्जींच्या जवळ जाऊन भराभर चेकअप करता करता शिताफीने आज्जींना बोलते केले.
" आज्जी, तुम्ही तर एकदम ठणठणीत आहात की. तुम्हाला तर काहीच झाले नाहीये. तुमचं वय काय आता?"
" ह्या जूनमध्ये तिला एकोणनव्वद संपलं. "
आपण पन्नासचे दिसतो अशी तारीफ ऐकून हुरळलेली आज्जी लगेच म्हणाली, "होऽऽऽऽ ऐकेन की. "
ह्या प्रश्नासरशी तिघी एकमेकींकडे आणि नंतर लेक भाच्ची आज्जींकडे नजर फिरवू लागले. आज्जींनीही दोघींकडे बघून नजर चोरली.
आता सगळ्यांनीच आपल्या नजरा खाली वळवल्या.
मालाही पाठोपाठ बाहेर गेली. बाजुच्याच केबिनमध्ये दोघी समोरासमोर बसल्या.
मालाने अधीरपणे विचारले,
" रीलॅक्स! घाबरू नका. परीस्थिती कंट्रोल मधे आहे. आणि ह्या वयात म्हातारी माणसे कधी कधी लहान मुलांसारखे गोळ्या खाणे स्वतःच बंद करतात. त्या गोळ्यांमुळे तोंड कडू पडते किंवा कंटाळा, किंवा मला काही झाले नाहीये तरी डॉक्टर उगीच अनावश्यक गोळ्या खायला देतात, ह्या पैकी कोणत्याही कारणांनी ही मंडळी अचानक गोळ्या खाणे बंद करतात. माझ्या माहितीप्रमाणे त्या जवळपास तीन दिवसांपासून बीपीची गोळी घेत नाही आहेत म्हणून अचानक बीपी हाय झाला आणि त्यांना घाम फुटला, चक्कर यायला लागली. खरेतर हे खूप थोडक्यात निभावलेय नाहीतर परीस्थिती गंभीर पण होऊ शकली असती.
मी त्यांना झोपेचे इंजेक्शन दिलेय. एक दोन तासांनी त्यांना बरं वाटेल मग तुम्ही घरी घेऊन जाऊ शकता. आणि ह्या पुढे त्या गोळी पुर्णपणे तोंडात घेऊन गिळेपर्यंत त्यांच्यावर लक्ष ठेवा. नुसती हातात देऊन त्या घेतील असे समजू नका.
आणखी एक, मला वाटते बरेच वर्ष झाले त्यांचे कुठलेच चेकअप झालेले दिसत नाहीत. आय विल सजेस्ट की त्यांचे कम्प्लिट बॉडी चेक अप करून घ्या. ह्या वयात हालचाली मंदावलेल्या असतात त्यामुळे शरीरातील एखादा अवयव नीटपणे काम करत नसेल तरीही उच्च कोटीचा त्रास झाल्याशिवाय ते कळणे अवघड असते कारण नॉर्मल कंडीशन मधे बॉडी सिंम्प्ट्म्स दर्शवत नाही. कधी कधी अशा पेशंटना अचानक ॠदयविकाराचे झटके यायची शक्यता नाकारता येत नाही त्याकरता दर दोन वर्षांनी तरी किमान चेक अप झाले पाहिजे. तुम्ही शेवटचे चेक अप कधी केले सांगू शकाल?
तिने नकारार्थी मान हलवली.
मनातल्या मनात हे विचार करत माला केबिनमधून बाहेर आली. आई एव्हाना गाढ झोपली होती. माला आणि कूहू पण तिथेच थोडी डुलकी काढत बसल्या. बघता बघता सकाळ झाली.
डॉ. गोळे बाई सांगितल्याप्रमाणे बरोबर सातच्या ठोक्याला पुन्हा हजर झाल्या. त्यांनी लेटरपॅडवर भल्यामोठ्या टेस्ट्सची यादी लिहून ते रीसेप्शनवर दिले आणि हळूहळू आवाजात तिथल्या रिसेप्शनिस्टला काही सुचना दिल्या.
ह्या दोघीही आलटून पालटून घरी जाऊन फ्रेश होऊन आल्या. सकाळी घाईघाईत फार पैसे पण बरोबर आणले नव्हते पण आता प्रत्येक टेस्टसाठी रक्कम जमा करावी लागणार ह्या हेतूने सर्व तयारीनिशी माला घरून परत आली.येतानाच दोघींसाठी नाष्ट्याचे पार्सलही घेतले. आता टेस्ट्स असल्याने आज्जीला तर काही देणे चालणार नव्हते. आज्जी आता उठून पुढच्या तयारीची वाट पहात होती. त्यांची तब्येत बघता गोळे बाईंनी मुद्दामच सकाळी लवकरची वेळ दिली ज्यामुळे सगळ्या टेस्ट्स आटोपल्या की त्यांना काही खाता येईल. ठरल्याप्रमाणे प्रत्येक काउंटरवर त्या त्या टेस्टसाठी चिठ्ठी दिली जात होती.त्यावर डॉक्टरचे नाव आणि खाली रक्कम असे सगळे लिहून कंप्युटराईझ्ड बील मिळत होते. बिलावरचे आकडे बघून मालाला तर घामच फूटू लागला. तशी तिला पैशांची काही कमी नव्हती पण जे लोक गरीब असतील ते इतक्या महागड्या टेस्ट्स कसे करत असतील? असा क्षणभर प्रश्न तिला पडून गेला. एक एक करता सगळ्या टेस्ट झाल्या तसे गोळे बाईंनी पेशंटला घरी नेण्याची परवानगी दिली. सगळ्या टेस्ट्सचे रीपोर्ट्स दोन दिवसांनी येतील तेव्हा फोन करून या असे सांगून त्यांना जायला सांगितले. मालाला अजूनही रक्कम कुठे जमा करायची विचारल्यावर "रीपोर्ट्स आल्यावर सांगतील मॅडम" असं उत्तर देऊन पाठवणी केली रीसेप्शनिस्टने.
"ही कोणती नवीन पद्धत! "
मालाला नवलच वाटले पण जाऊदे म्हणत ते सगळे घरी पोहोचले.
दोन दिवसांनी अगदी म्हणल्याप्रमाणे रीसेप्शनिस्टने *रीपोर्ट्स कलेक्ट करायला या * असा फोन केला. ह्या वेळी माला एकटीच हॅस्पीटलला गेली. रीसेप्शन काउंटरवर रीपोर्ट्स सोबत बिलाची रक्कम पण लिहीलेली होती. टॅक्सेस सहीत ते बील जवळपास पन्नास हजार झाले होते.
तिने मनावर संयम ठेवला तरी शरदवर तिला प्रचंड राग येत होता. चांगले ओळखीचे हॉस्पिटल, डॉक्टर पण ओळखीतल्या म्हणून इथे पाठवले आणि आता पाच पैशात पण सूट नाही. तिची खूप चीडचीड झाली मनोमन.
" काय उपयोग मग ह्याच्या ओळखीचा? आता भेटू दे प्रत्यक्ष, मग बघते शऱ्याकडे. "
मनोमन असे बोलतच ती गोळे बाईंच्या केबिनमध्ये घुसली.
—---------------------------------------------------------
क्रमशः -4
©®राधिका कुलकर्णी.
आता रीपोर्ट्समधे नेमके काय आहे? खरंच काही काळजीचं कारण आहे की अजून काही? गोळे बाई मालाच्या शंकेप्रमाणे खरंच ठगवतेय का पेशंट्सच्या परीवाराला ?
आणि जर ही शंका खरी असेल तर माला पुढे काय करेल???
हे वाचायला पुढील भाग नक्की वाचा आणि आपल्या प्रतिक्रिया अवश्य नोंदवा.
धन्यवाद.