म्हणून जग फसतं! -17

“ ओके. हरकत नाही. तर आता मी तुम्हाला सविस्तर सांगते. त्याचे असे झाले की काल शरदरावांना अचानक छातीत दुखायला लागले. अंगाला किंचित थरथर पण जाणवत होती. ही लक्षणं काही नॉर्मल नाहीत हे त्यांच्या लक्षात येताच ते घाईने इकडे आले. चेक-अप दरम्यान असे लक्षात आले की ही सगळी लक्षणं हार्ट ॲटॅक येण्यापूर्वीची आहेत.
आपलं शरीर फार सेन्सिटिव्ह असते. ते सुक्ष्मातिसूक्ष्म बदल आपल्याला काहीना काही लक्षणांमधून सुचीत करत असते. बऱ्याचदा लोक त्या सुचना समजू शकत नाही आणि त्याकडे दुर्लक्ष करतात. म्हणून मग अति झाल्यावर दवाखान्यात जातात पण काही उपचार करायला तेव्हा अवधी मिळत नाही.

पण सुदैवाने शरदराव नियमितपणे व्यायाम करून शरीर तंदुरुस्त ठेवायचे त्यामुळे त्यांना हा बदल पटकन लक्षात येणे शक्य झाले. साधारणपणे ही लक्षणे दिसल्यावर लगेच उपचार मिळाला तर ऋदयविकाराचा झटका आपण रोखू शकतो. शरदरावांच्याबाबतीतही आपण तीच उपचारपद्धती निवडली. एक इंजेक्शन असते जे सात ते आठ तास आधी द्यावे लागते म्हणजे संभाव्य धोका आपण टाळू शकतो. तर काल त्यांना तेच इंजेक्शन देऊन आपण पुर्ण वेळ अतिदक्षता विभागात ऑब्झरव्हेशनमध्ये ठेवले. रात्री साडे बारा ते एकच्या दरम्यान ॲटॅक येण्याची शक्यता होती पण तो धोका सुदैवाने टळला आहे, म्हणजेच आमच्या डॉक्टरांना तो रोखण्यात आत्ता तरी यश आले आहे असे म्हणायला हरकत नाही.
तरीही प्रिकॉशनरी मेजर्स म्हणून आपण त्यांना अजुनही अतिदक्षता विभागातच अंडर ऑब्झरव्हेशन ठेवणार आहोत. कदाचित नंतर पुन्हा तसाच धोका निर्माण झाला तर वेळीच त्यावर उपचार करता येईल म्हणून.
बट ही इज मच बेटर नाऊ. नो नीड टू बी वरीड ॲट ऑल.
आणि तुमच्यासारखे प्रेमळ मित्र असताना त्यांना कसं काही होईल !
तुमची प्रार्थना ऐकलीय देवाने आणि तुमचा मित्र एकदम ओके आहे आता. त्यामुळे मुळीच घाबरू नका. फक्त आता हॉस्पिटलमध्ये येऊन गर्दी करु नका. कारण पेशंटला आरामाची गरज आहे. एकाकडून दुसऱ्याला कळले आणि सगळेच भेटायला येऊ लागले तर त्याचा पेशंटला त्रास होऊ शकतो म्हणून मीच ह्या पोरांना ‘कुणाला काही सांगू नका’ अशी ताकीद दिली होती. ती मुले जे काही वागली ते माझ्या सांगण्यावरून वागली. सोऽ, आता त्या मुलांवर राग करू नका.
इकडे जे काही कळेल ते ती मुले तुम्हाला अपडेट करतीलच पण आत्ता मित्राला भेटायची घाई करू नका. ही विनंती आहे माझी. ”