म्हणून जग फसतं! -7
©®राधिका कुलकर्णी.
“ हाय कॉलेज सुंदरी ! कुठे आहेस ? ”
शरदचा वॉट्सॲप मेसेज बघून मालाला वयाचा विसर पडून चक्क लाजायला झाले.
नाही म्हणजे इतक्या दिवसांनी आज अशी *दिल खोल के* तारीफ करायला काय कारण आहे कळेल का? ”
“ अरे एऽऽ काय लगेच रूसतोस रे लहान मुलांसारखा! तू करू शकतोस तर मी नाही करू शकत का तुझी मस्करी, हे बरेय हं तुझे! ”
नाऽऽऽ? ”
ते काही नाही. तुला उद्या यायचेय म्हणजे यायचेय. मला कुठलेही बहाणे नकोएत, कळलं का? आणि मालेऽऽ उद्या ना तुझ्यासाठी एक भारी सरप्राईज आहे. ॲम शुअर यू आर रीअली गोइंग टू गेट अ ग्रेट शॉक टुमॉरो. अफकोर्स इट विल क्रिएट हॅपीनेस.. "
ह्या वयात मस्करी करतोस ना माझी, पण मी तुझ्या कुठल्याच भूल थापांना मुळीच भुलणार नाहीये. आधी काय सरप्राईज ते सांग मग ठरवेल यायचे की नाही."
ह्या सगळ्याचा परिणाम म्हणून मालाच्या अंगी अचानक तारूण्य फुलून आले.मगापर्यतची गुडघादूखी आकस्मिकपणे गायब होऊन वॉट्सॲप मेसेज मधील रीक्वायरमेंटनुसार ती एक एक वस्तुंची जमवाजमव करायला लगबगीने ह्या खोलीतून त्या खोलीत फुदकायला लागली. वॉटर-बॉटल, नॅपकिन, हॅंडसॅनिटायझर, मेडिसिन्स, थोडेफार स्नॅक्स, ट्रेक-शूज इत्यादी यादीनूसार वस्तू जमवण्यात माला गुंगून गेली.
उद्याची पहाट कधी उजाडतेय आणि कधी आठ वाजतात असे तिला झालेले.
त्या विचारांच्या लहरींवर मन असे काही नाचायला लागले की 70रीतली माला कधी शोडषा झाली तिचे तिलाच कळले नाही. उद्या सहलीत काय काय करायचे ह्याचा विचार करता करता झोपेने कधी तिला मिठीत घेतले तिलाही कळले नाही.
सकाळी साडेपाचच्या नेहमीच्या गझरने माला दचकून जागी झाली. झोपेतून जागे होईपर्यंत तिला आपण जागेच आहोत असेच वाटत होते. अचानक बझरच्या आवाजाने तिची तंद्री भंगली आणि ती पुन्हा सत्यात आली.
साडेपाचला उठल्यावर नेहमीप्रमाणेच तिचा योगा, प्राणायाम इत्यादी उरकून आपला आवडता वाफाळता चहा घेत ती जरावेळ गॅलरीत रेंगाळली. आजची सकाळ नेहमीपेक्षा जरा जास्तच टवटवीत फ्रेश वाटत होती. चहाचे नादवत भुरके घेत तो संपवत ती घाईघाईने स्नानादी उरकायला गेली. होऽ, उशीर व्हायला नको ना !
सगळे आवरून बॅग रेडी करून घड्याळात बघितले तर अजून फक्त सातच वाजले होते. म्हणजे इतके सगळे करुन अजून फक्त सातच वाजलेले ???
आज घड्याळाचे काटे जणू संप असहकार पुकारल्यागत पूढे सरकता सरकत नव्हते.
इति मालाज् मातोश्री.
आईचा काही गैरसमज तर नसेल ना झाला !
ह्या वयात मला इतकी कसली एन्क्झायटी? आईला काही संशयऽऽऽ.???
माझ्या आणि शऱ्याच्या वाढणाऱ्या भेटी, वॉट्सॲपवर गप्पा ह्या सगळ्याचा आईने काही विपरीत अर्थ तर नसेल ना लावला !
पण तो अर्थ खरंच विपरीत आहे ????? ”
म्हणजे हे सगळे आपल्याच मनाचे खेळ आहेत?
पण मन असे सतत का भरकटतेय?
काय हवेय ह्या मनाला?
मी कुणाची साथ मिस करतेय का?
पण ह्या वयात, आत्ता हा विचार?? किती बरोबर आहे? मी चुकतेय का?
मला नेमके काय हवेय?
शऱ्या बोलत नाही पण खरंच तो त्याच्या बायकोबरोबर खूष असेल का?
आणि जर नसेल तर मग?
तर मगऽऽ….. काय हरकत आहे जर दोन तहानले जीव एकाच इच्छेने एकत्र आले तर!
ती तहान जर मानसिक/भावनिक स्वरूपाची असेल तर अडचण काय आहे??
त्यालाही एका चांगल्या सोबतीची गरज असेल तर काय हरकत आहे आम्ही भेटलो, बोललो तर!
प्रेम कुठल्याही वयात होऊ शकते. मान्य आहे त्याची जोडीदार अजून जीवंत आहे, त्याच्या सोबत आहे पण काय उपयोग अशा जोडीदाराचा जो आपल्या जोडीदाराची पूरक साथ देऊ शकत नाही.
मग अशावेळी सापडली अशी एखादी व्यक्ती जी तुमच्या आवडीनिवडीनुसार त्या त्या विषयात योग्य चर्चात्मक साथसंगत करेल, तुम्हाला ते तुमच्या वयापेक्षा अधिक तरूण बनवेल, तुमच्या मनाची मरगळ झटकून त्याला तारूण्य प्राप्त करून देईल तर मग अशा नात्यात गैर काय आहे!
इट्स हार्मलेस देन व्हाय नॉट?
मी जरा जास्तच टोकाचा विचार करतेय का?
शऱ्या खरंच माझ्यात त्याची उर्वरित अपूर्ण जोडीदार बघत असेल का?
आज मला काहीतरी भारी सरप्राईज मिळणार म्हणालाय. ते सरप्राईज हेच तर नसेल! आज तो कदाचित त्याचे मन माझ्यापूढे उघड तर करणार नसेल नाऽऽ!
बाऽऽऽपरे!! असे झाले तर?
मी काय उत्तर देऊ?
जे मनात आहे तेऽऽ, की जे योग्य आहे ते???
विचारांच्या लहरीत असताना घंटी वाजली, हा नक्की कसला संकेत आहे?
क्रमशः -7
काय असेल ते सरप्राईज?
हे सगळे जाणून घ्यायला वाचत रहा
कथा आवडत असेल तर अभिप्राय नक्की नोंदवा. धन्यवाद
@राधिका.
Download the app
आता वाचा ईराच्या कथा सोप्या पद्धतीने, आजच ईरा app इंस्टॉल करा