म्हणून जग फसतं! -6

खरं तर विशेष असं काही नाहीये. ॲक्च्युली आपली भेट झाल्यावर खूपदा मनात आलं तुला घरी बोलवावं चहाला. पण तितक्यात हा आईचा किस्सा घडला. तू नसता तर माझं काय झालं असतं कुणास ठाऊक! त्या सर्व प्रकरणात तू हजर नसतानाही तुझी जी मदत झाली ना, आय कान्ट एक्स्प्रेस इट इन वर्ड्स!!
तुझे तरूण मित्रमंडळ तर अगदी तू सांगितल्याबरोबर पाचव्या मिनिटाला मदतीला धावून आले. मी तर खूप घाबरले होते. काय करावे काहीच सुचत नव्हते. आईची ती अवस्था बघवत नव्हती. पण कूहू आणि त्या मुलांनी सगळी परिस्थिती व्यवस्थित हाताळली.
तू सांगितलेल्या डॉक्टरीणबाईना पाहिले आणि खरं सांगते शऱ्या मला आधी त्यांच्या देहयष्टीवरून उगीचच वाटले की त्या चांगल्या डॉक्टर असतील की नाही, योग्य उपचार आईवर होईल की नाही ? पण त्या खूपच हुशार आणि लाघवी होत्या. आईला बोलण्यात गुंतवून इंजेक्शन पण दिले तरी आईला कळले देखील नाही, नाहीतर एरवी आमची आई डॉक्टर म्हणले की आधीच घाबरते त्यात इंजेक्शन म्हणले की जास्तच थयथयाट करते पण त्यांनी सगळी सिच्युएशन खूप नीट हाताळली. नंतर आईचे सगळे बॉडी चेक अपचा सल्ला दिला त्यांनी. तेव्हाही मला ही पैसे उकळायची पॉलिसी वाटली त्यांची. आणि आजकाल सर्रास आपण ऐकतो ना रे,त्यात आमची आई तशी धडधाकट बाई. आजवर तिला कधीही दवाखाना माहीत नाही. छोट्या मोठ्या गोष्टींसाठी एखाद्या नॉर्मल फिजिशिअनने दिलेल्या औषधाने ती लगेच ओके व्हायची त्यामुळे तिला आता बॉडी चेकअपची काय गरज? असे माझ्या मनात येऊन गेले रे.
पण बरेच वर्षांत तिचे संपूर्ण चेक अप झालेच नव्हते म्हणून मी पण तयार झाले.आणि प्रत्येक टेस्टवेळी दिलेले बिलाचे आकडे पाहून माझे तर डोळेच पांढरे झाले. ही चक्क लूट चाललीय असाच फिल येत होता पण आता तक्रार तरी कुठे आणि काय करणार आपण? म्हणून नाईलाजाने सगळे फक्त उघड्या डोळ्यांनी बघत होते झालं. शेवटी बिल देताना डॉक्टरांना सुनवायचे असं मी ठरवलं होतं मनोमन पण घडले ते भलतेच. तुला सांगू त्यावेळी तर मला तुझाही प्रचंड राग आलेला. चुकीच्या हॉस्पिटलचा पत्ता दिला आणि उगीचच एवढ्या मोठ्या रकमेचा भुर्दंड सोसावा लागला म्हणून. तुझे फोन लागत नव्हते नाहीतर तेव्हाच तुला चार ऐकवून मोकळी होणार होते मी. पण बरं झालं तो फोन लागला नाही."