मी तुला माझ्यात जपणार आहे १०(अंतिम)

        पायावर जळल्याचे चटके सहन करत रडतांना श्री,पट्ट्यांचा वळा उमटे पर्यंत मार खाणारा श्री..त्याने एकदा आपल्या केसांच्या वेण्या बांधल्या होत्या तर आजीने त्याचे केस कापून काढले होते.मीराने केस कापू नये,हट्ट धरणारा श्री..तिच्या सोबत कथ्थक करतांना त्याला किती आनंद होत होता..त्याच्या ताईंच्या लग्नात मेहंदी काढली म्हणून तर किती ओरडा पडला होता,मीराच्या मेहंदीच्या हातांचा सुगंध घेत तो आपली हौस पूर्ण करायचा..मीराची पाळी आली तेव्हा,कशाचाच किळस न करता त्याने तिची मदत केली होती, पाळीबद्दल,गर्भाशयाबद्दल बोलताना त्याच्या डोळ्यात किती चमक होती,किती आनंदी होता तो..जसे काही हे सगळं त्याच्यासोबतच घडत आहे.मीराला पाळी आलेली बघून तोच किती सुखावला होता..हॉस्पिटलमध्ये सुद्धा लहान बाळांकडे,त्या दूध पाजणाऱ्या मातांकडे किती कुतूहलाने तो बघत असायचा..त्याची स्वयंपाकाची आवड..त्याच्या घरी त्याला कोणी करू देत नाही म्हणून तो मीराकडे येऊन तिला काय काय बनवून खाऊ घालत होता..आता लग्नाच्या वेळी पण त्याला स्वत:च्या कपड्यांमध्ये त्याला काहीच इंटरेस्ट नव्हता,पण मीराचे कपडे घेतांना,साडीच्या पोतला हात लाऊन बघतांना तो किती सुखावून जात होता..

तो मीराच्या माध्यमातून आपली आवड पूर्ण करत होता.तो शरीर होता,पण त्याची आत्मा जणूकाही मीरा होती,तिला सजवतांना तो आपली सगळी इच्छा पूर्ण करत होता.तिच्या रुपात,तिच्या अस्तित्वात तो स्वतःच अस्तित्व शोधत होता.