मनशांती.....( भाग १)

शिखा..........अगं कोलगेट संपला आहे....... प्लिज नवीन देतेस का????"सुयश"

शिखा तणतणतचं येते आणि कोलगेट अक्षरशः सुयशच्या हातावर आपटून जाते.

अगं....... अशी काय ही??? झालं तरी काय हिला??? सुयश स्वतःशीच बोलतो आणि खांदे उडवून बॉक्स मधून कोलगेट काढतो.ब्रश करून आंघोळ आटपून सुयश बाहेर निघतच असतो की त्याच लक्ष कोलगेटच्या बॉक्स वर जाते म्हणून तो पुन्हा आतमध्ये येऊन स्वतःशीच पुटपुटत असतो..........कोलगेटचा बॉक्स डस्टबिन मध्ये टाकावा नाही तर तापलेला तवा अंगावर उलटायचा......... अस म्हणून तो स्वतःशीच हसतो.बॉक्स हातात घेऊन तो कचऱ्याच्या डब्ब्यात टाकतो आणि तेवढ्यात त्याच लक्ष डब्ब्यात असलेल्या सॅनिटरी पॅड च्या रिकाम्या पॅकेट कडे जात. आणि मग शिखाच्या चिडण्या मागचं खरं कारण त्याला समजत.सुयश त्याच सगळं आवरून घेतो आणि सोबतच त्यांची रूम पण आवरतो म्हणजे शिखाची थोडी चिडचिड कमी होईल.सगळं आवरून तो किचन मध्ये जातो बघतो तर शिखा नाश्त्यासाठी कणिक भिजवत असते.खाली बसलेली शिखा दोन्ही पायांच्या अंगठ्यात परात पकडून उजव्या हातानी पिठ मळत होती आणि डावा हात कमरेवर मागे घेऊन हळुवार दाबत होती.हे सगळं सुयश दुरून बघत होता.एक नजर माई (शिखा ची सासू) कुठे आहे ते बघतो. माई हॉल मध्ये मेथीची जुडी साफ करत होती.माई ला कामात बिजी बघून सुयश शिखाच्या पाठी जाऊन बसतो आणि तिचा हात बाजूला करून तो हलकेच तिची कंबर चेपून देतो.एवढा वेळ दाबून ठेवलेला हुंदका सुयश च्या स्पर्शाने वाहू लागतो. शिखाच्या रडण्याच्या आवाजाने माई पण काय झालं म्हणून बघायला येते.

काय रे.........काय झालं??? आणि शिखा......अगं..... तू का रडतेस??? काय झालं??  "माई"

अगं...... माई....काही नाही.....तिला रात्रीपासूनच घरची आठवण येत होती म्हणून मी जरा मस्करी म्हणून नाही म्हणालो......म्हणून रडते आहे ती."सूयश"

काय रे तू रडवतोस तिला......बरं चल....... तोंडावर पाणी घे, पटकन ते कणिक भिजवून घे आणि दोघे जाऊन या तुझ्या माहेरी माई शिखाकडे बघत बोलतात......नाश्त्याच मी बघते.शिखा तिची काम आवरते कणिक मळून चपात्या करून घेते. लग्न झाल्यापासून सगळ्यांना शिखाच्या हातच्या मऊ लुसलुशीत चपत्यांची सवय झाली होती...... अगदी माईला सुद्धा म्हणून ती चपाती करून निघते.