Login

मनोभूमीतले युद्ध भाग-३

आपल्याच मनोभूमीत खऱ्या नि खोट्याचे युद्ध छेडल्यावर कोण जिंकेल? ती व्यक्ती का विचार? हेच सांगणारी ही कथा!
प्रस्तुत कथा ही काल्पनिक असून त्यात नाव,गाव,
स्थळ, प्रसंग, जीवित अथवा मृत्यूशी संबंध आला तर तो योगायोग समजावा.

शीर्षक: मनोभूमीतले युद्ध भाग-३

विपुल गेल्यानंतर शुभाच्या घरचे चर्चा करायला लागले.

"भाऊ, मला तर वाटतयं की आपण पुन्हा विपुलची नीट चौकशी करावी." शुभाची काकी शुभाच्या वडिलांना म्हणाली.

"पण त्या वधूवर सूचक मंडळामध्ये तर असंच सांगितलं आहे की तो चांगला आहे. आपण ज्यावेळेस शुभाची नाव नोंदणी करायला गेलेलो होतो तेव्हा त्यांनी त्यांच्याकडे चांगली स्थळं आहेत आणि त्या मुलाची माहिती, त्याचं काम, इतर माहिती हे सगळं खात्रीशीर चौकशी केल्यानंतरच नाव नोंदणी होते असे सांगितले होते. त्यामुळे त्याच्यावरती संशय घेण्यासारखं काही नाहीये." बाबांना काही काकीचे म्हणणे पटले नव्हते.

" तरीसुद्धा भाऊ मी एकदा त्याची कंपनी कोणती आहे ते बघून घेतो." तिचे काका बोलले.

एक आठवडा त्यांनी विपुलची माहिती काढण्यात
घालवला. सर्व लोकांनी त्याच्याबद्दल चांगलीच माहिती सांगितली होती.

त्या एका आठवड्यात विपुल मात्र कासावीस झाला होता. त्याला शुभा आवडली होती आणि एवढा वेळ होकार द्यायला का लावत आहेत हा प्रश्न त्याला पडला होता.

'निखिलने जसं सांगितले होते तसेच मी वागण्याचा प्रयत्न केलेला होता पण तरीसुद्धा त्यांनी अजून काहीच कसे काय सांगितले नाही.' विपुल मनातच चिडत म्हणायला लागला.

' त्यांना शुभासाठी कुठला दुसरा मुलगा तर भेटला नाही ना पण हे कसं शक्य आहे ? कारण मी त्या वधू-वर सूचक मंडळातील लोकांना, त्यांना अजून कोणतेही दुसरे स्थळ सुचवू नका म्हणून सांगितले होते. त्या लोकांनी माझ्याशी विश्वासघात तर केला नाही ना?' असे त्याला वाटायला लागले.

त्याने एक फोन केला आणि त्या फोनवरती बोलणं झाल्यावरती त्याच्या मनाला थोडासा दिलासा मिळाला.

एका आठवड्यानंतर लग्नाची बोलणी करण्यासाठी विपुलला शुभाच्या घरी बोलवण्यात आले होते.

शुभा शांतपणे बसूनच होती. कारण तिचा होकार काय नकार काय याबाबत कोणी तिला साधी विचारणाही केली नव्हती. एवढे चांगले विपुलचे स्थळ आहे हेच विपुलची माहिती काढल्यानंतर तिच्या वडिलांच्या तोंडून सतत निघत होते.

विपुल वेळेतच त्यांच्या घरी दाखल झाला. त्याचे स्वागत करण्यात आले आणि त्याने याच महिन्याचा मुहूर्त लग्नासाठी असल्याचे त्याच्या पंडितांकडून खात्री करून घेतल्यानंतर त्यांना सांगितले.

" तुम्हाला हवे असल्यास तुम्ही माझे घर सुद्धा बघायला येऊ शकता."  विपुलने शुभाकडे बघत तिच्या वडिलांना आणि काकांना सांगितले.

"हो... म्हणजे आम्हाला एकदा जरा बघायचे होते तर तुमची काही हरकत नसेल तर ..." तिचे वडील जरा चाचरतच म्हणाले.

"माझी काही हरकत नाही. उद्याच तुम्ही माझे घर बघायला येऊ शकता." तो म्हणाला.

आजही शुभा शांतच बसली होती.

"मला शुभाचा मोबाईल नंबर द्याल का? नाही म्हणजे आता काही खरेदी वगैरे करायची असेल तर म्हणून मला विचारायचे होते. " तिच्याशी बोलण्यासाठी त्याने तिचा नंबर मागितला.

"हो का नाही."

तिच्या वडिलांनी तिचा नंबर त्याला दिला तसेच उद्या आम्ही तुमचे घर बघायला येतो हेही सांगितले.

विपुल आनंदी मनाने आपल्या कामाला जाण्यासाठी निघाला.

त्याने निखिलला आपल्या केबिनमध्ये बोलवले तसेच घर व्यवस्थित ठेवण्यासाठी त्याला काही विश्वासू माणसे घरी पाठवायला सांगितली होती.

"निखिल मला अजून काही करावे लागेल का ?" कोणत्याही गोष्टींची कमी राहायला नको म्हणून त्याने विचारले.

"नाही सर. हे एवढेच पुष्कळ आहे. फक्त आता आपल्याला जेवणासाठी काहीतरी करावे लागेल कारण ते पहिल्यांदाच घरी येत आहेत तर आपण चांगल्या ठिकाणाहून जेवण मागवायचे का?" त्याने विचारलं.

" हो, मला सगळ्या गोष्टी ह्या सर्वोत्तमच हव्या आहेत  आणि त्यात कोणतीही चूक व्हायला नको. नाहीतर तुझ्या ह्या आणि पुढच्या महिन्याचा पगार कापला जाईल. हे तुझ्या लक्षात असू दे." आवाजात जरब ठेवत विपुल निखिलला म्हणाला.

निखिलला आपल्या सरांचा स्वभाव माहिती होता त्यामुळे त्याने जास्त काही न बोलता फक्त होकारात मान हलवली आणि आपले काम करण्यासाठी निघून गेला.

'सर्व एवढ्या पटापट होत आहे. त्यामुळे मला तर काही समजतच नाहीये. आज आई असती तर मला नक्कीच समजावले असते. तरीही काकींनी मला बऱ्याच गोष्टी सांगितल्या आहेत पण अजूनही मला भीती वाटतच आहे. कारण नेमके विपुल कसे आहेत हे मला समजत नाही.' शुभा मनातच म्हणाली.

दुसऱ्या दिवशी सगळेजण तयारी करून विपुलच्या घरी जाण्यासाठी निघाले होते. तेवढ्यात त्यांच्यासमोर एक कार उभी राहिली आणि विपुलने त्यातच बसून येण्यासाठी शुभाच्या वडिलांना फोन करून सांगितलं.

आता होणाऱ्या जावयानेच जर गाडी पाठवली आहे तर त्यात त्यांना अजून काही शंका आली नाही म्हणून ते त्या गाडीत बसून विपुलचे घर बघण्यासाठी गेले.

एका रो हाऊस समोर गाडी थांबवण्यात आली आणि ड्रायव्हरने त्यांना आतमध्ये जाण्यासाठी सांगितले.

रो हाऊस म्हणजे नेमके काय असते हे पहिल्यांदाच शुभा सकट तिच्या घरच्यांनाही समोर पाहून समजले.

"जसं आपल्याला माहिती मिळाली आहे तसंच सर्व आहे." शुभाचे काका चालत असताना त्यांच्या बायकोला आणि आपल्या मोठ्या भावाला हळूच म्हणाले.

"चला आपण आतमध्ये जावूया." शुभाची काकू म्हणाली.

आतमध्ये गेल्यावर विपुलने त्यांचे स्मितस्याने हात जोडत स्वागत केले. थोडा वेळ त्यांचे चहा पाणी झाल्यावर त्याने पूर्ण घर त्यांना फिरवून दाखवले.

"तू काही बोलतच नाहीस का?" विपुलने शुभाला विचारलं.

" नाही... असं काही नाही... पण नेमकं काय बोलावे समजत नाही." ती हळू आवाजात म्हणाली.

"तुला काही प्रश्न असतील तर तू सुद्धा विचार. कारण आपल्या दोघांचे लग्न होणार आहे आणि एकमेकांवरती विश्वास असणे हे खूप गरजेचे आहे." तो म्हणाला.

"तुमच्या घरात आणखी कोणी नसते का?" तिने विचारायचं म्हणून प्रश्न विचारला.

" मी एकटाच राहतो आणि काही मदतीसाठी लोकं आहेत पण आता तुझ्याशी लग्न झाल्यानंतर तू सुद्धा माझ्यासोबत इथे राहशील." त्याने हसून उत्तर दिले.

एवढ्या मोठ्या घरात फक्त दोघंचं राहणार त्यामुळे तिला पुन्हा दडपण आले. नवीन असताना सासू-सासरे असल्यावर त्यांची सोबत होते आणि हळूहळू प्रत्येकाबद्दल गोष्टी समजायला लागतात. काही चुकलं तर कोणी सांगायला असते. असे तिला वाटत होते म्हणून पुन्हा एकदा तिच्या मनावर दडपण यायला लागले.

दुपारचे जेवण झाले आणि त्याने पुन्हा त्यांना घरी सोडण्यासाठी गाडी पाठवली.

"गुड जॉब निखिल." असे म्हणून त्याने त्याच्या खात्यावर बोनसची रक्कम पाठवण्यात आली.

क्रमशः

शुभाचा काय निर्णय असेल?

© विद्या कुंभार

कथेचा भाग कसा वाटला हे कमेंट करून सांगा.

सदर कथेचे हक्क हे लेखिकेकडे आहेत त्यामुळे कॉपी करून इतर ठिकाणी पोस्ट किंवा युटुबसाठी वापरू नये अन्यथा कायदेशीर कारवाही करण्यात येईल ह्याची नोंद घ्यावी.