मनातल्या रेशमी कप्प्यातली ती सुखद भावना जिला मी मखमली कवडसा असं नाव दिलंय.
वाचून नक्की प्रतिक्रिया कळवावी.?
मखमली कवडसा- या मालिकेत प्रेमाचे असे मखमली कवडसे ललित लेखाच्या स्वरूपात आपणासमोर आणण्याचा मानस आहे, जे प्रत्येकाच्या मनात कुठेतरी मनातल्या गर्भ रेशमी कप्प्यात दडवलेले असतील!)
मखमली कवडसा - 7 # अबोल प्रेम
जेव्हा जेव्हा तू मला तिच्याबद्दल सांगत गेलास त्यावेळी नकळतही तुझ्या लक्षात आलं नाही का? तू माझ्या रक्ताळलेल्या ह्रदयावरून काटा फिरवतोयस. . .माझी तगमग शब्दांत न मावण्याजोगी. . !
तू तिला लिहिलेले सुंदर- सुंदर वाक्य! फुलांसारखे, मोगरीच्या सुगंधासम, गुलाबाच्या दवांसारखे शब्द जेव्हा मी वाचले ना . . . तुला कल्पना नसेल, त्यावेळी माझ्या प्रेमाच्या धगधगता निखाऱ्यावर माझ्या भावनाच थेंब -थेंब होऊन वितळल्या गळून पडल्या आणि करपून गेल्या रेऽ ! त्याच्या दुर्गंधीचा मागमूसही तुझ्यापर्यंत आला नाही. .याचच वाईट वाटतं.
तू तिला काय - काय म्हणालास किंवा ती जे काय- काय बोलली हे केवढं आनंदाने ऐकवत होतास. . पण त्यावेळी माझ्या कानाची पेशी-न - पेशी, मस्तकातली एक- एक शीर बधिर होत होती. . .पण तिच्या प्रेमाचा हवेत सावरीच्या कापसासारखा उडणारा तू. . तुला कशा दिसतील माझ्या अंतरातल्या घडामोडी किंवा उलथा पालथ!
या सगळ्यांवर कुरघोडी किंवा कहर किंवा कळस म्हणून की काय एक दिवस तू तिला; घरी घेवून आलास .मला भेटण्यासाठी!
दोघं जोडीनं आलात . . ओळख करून देण्याची गरज उरली नव्हती . . मी समजुन चुकले. . ती सुंदर होती. . सत्य आहे ! तुझ्या योग्यही असेल . . पण . . . मी ? माझं काय?
समुद्रातल्या खलाश्याप्रमाणे तहानलेली!
तुझ्या सहवासात राहूनही किती कोरडी राहिले रे मी . . तुझ्या स्नेहाविना!
तिच्याकडे पाहताक्षणी मी माझे डोळे गच्च मिटले . . . पुन्हा ते डोळे उघडावेसे वाटले नाहीत रे!
तू. . केवढ्या आनंदात तरंगत होतास. .ती ही कदाचित मनातल्या मनात अलगद फुलत असेल . . पण मी . . . तिला पाहिलेल्या त्या क्षणानंतर मी जेव्हा डोळे मिटले ना . . ते एवढ्यासाठीच की त्यावेळी माझ्यातली मी संपले हाेते. . . शिल्लक उरलं होतं हाडामांसाचं. . भावनाविरहित शरीर !
प्रेमाचा आत्मा . . आतल्या आत थिजून नष्ट झाला होता . . हे सारं तुझ्या लक्षातही आलं नाही. . आलं नसावं का ?. . म्हणजे पुसटसंही नाही !
आत्ता सांग . . अजूनही एखाद्या सामान्य व्यक्तीप्रमाणे हे सांगण्याची गरज राहिलीय का ?
राजा माझे तुझ्यावर प्रेम आहे . . म्हणजे होतं!
जेव्हा जेव्हा तू मला तिच्याबद्दल सांगत गेलास त्यावेळी नकळतही तुझ्या लक्षात आलं नाही का? तू माझ्या रक्ताळलेल्या ह्रदयावरून काटा फिरवतोयस. . .माझी तगमग शब्दांत न मावण्याजोगी. . !
तू तिला लिहिलेले सुंदर- सुंदर वाक्य! फुलांसारखे, मोगरीच्या सुगंधासम, गुलाबाच्या दवांसारखे शब्द जेव्हा मी वाचले ना . . . तुला कल्पना नसेल, त्यावेळी माझ्या प्रेमाच्या धगधगता निखाऱ्यावर माझ्या भावनाच थेंब -थेंब होऊन वितळल्या गळून पडल्या आणि करपून गेल्या रेऽ ! त्याच्या दुर्गंधीचा मागमूसही तुझ्यापर्यंत आला नाही. .याचच वाईट वाटतं.
तू तिला काय - काय म्हणालास किंवा ती जे काय- काय बोलली हे केवढं आनंदाने ऐकवत होतास. . पण त्यावेळी माझ्या कानाची पेशी-न - पेशी, मस्तकातली एक- एक शीर बधिर होत होती. . .पण तिच्या प्रेमाचा हवेत सावरीच्या कापसासारखा उडणारा तू. . तुला कशा दिसतील माझ्या अंतरातल्या घडामोडी किंवा उलथा पालथ!
या सगळ्यांवर कुरघोडी किंवा कहर किंवा कळस म्हणून की काय एक दिवस तू तिला; घरी घेवून आलास .मला भेटण्यासाठी!
दोघं जोडीनं आलात . . ओळख करून देण्याची गरज उरली नव्हती . . मी समजुन चुकले. . ती सुंदर होती. . सत्य आहे ! तुझ्या योग्यही असेल . . पण . . . मी ? माझं काय?
समुद्रातल्या खलाश्याप्रमाणे तहानलेली!
तुझ्या सहवासात राहूनही किती कोरडी राहिले रे मी . . तुझ्या स्नेहाविना!
तिच्याकडे पाहताक्षणी मी माझे डोळे गच्च मिटले . . . पुन्हा ते डोळे उघडावेसे वाटले नाहीत रे!
तू. . केवढ्या आनंदात तरंगत होतास. .ती ही कदाचित मनातल्या मनात अलगद फुलत असेल . . पण मी . . . तिला पाहिलेल्या त्या क्षणानंतर मी जेव्हा डोळे मिटले ना . . ते एवढ्यासाठीच की त्यावेळी माझ्यातली मी संपले हाेते. . . शिल्लक उरलं होतं हाडामांसाचं. . भावनाविरहित शरीर !
प्रेमाचा आत्मा . . आतल्या आत थिजून नष्ट झाला होता . . हे सारं तुझ्या लक्षातही आलं नाही. . आलं नसावं का ?. . म्हणजे पुसटसंही नाही !
आत्ता सांग . . अजूनही एखाद्या सामान्य व्यक्तीप्रमाणे हे सांगण्याची गरज राहिलीय का ?
राजा माझे तुझ्यावर प्रेम आहे . . म्हणजे होतं!
समाप्त
© सौ. स्वाती बालूरकर देशपांडे , सखी