लाखात एक--भाग 1
"रिया, मीरा...," आवाज देत अनय घरात शिरला.
"अरे, हो, हो, जरा दमाने, आहोत हो इथेच, जिवंत आहोत...," रूम मधून बाहेर येत त्याला चिडवत रिया म्हणाली.
"ओहो क्या बात है रिया, आज एकदम ढिंच्याक मूड मध्ये आहेस, जिवंत वगैरे एकदम...," अनयने तिची मस्करी करीत म्हटले.
"संगत का असर है, और क्या," रियाने असे म्हणतात दोघेही खळाळून हसले.
"बरं, ते राहू दे, मीरा कुठे आहे?," इति अनय.
"आहे रूममध्येच. कुठे जाणार ती. पुस्तक वाचत बसली आहे,"
रियाच्या कपाळावरची आठी अनयच्या नजरेतून सुटली नाही.
रियाच्या कपाळावरची आठी अनयच्या नजरेतून सुटली नाही.
तिच्या आठीकडे दुर्लक्ष करीत अनयने पुन्हा तिला आवाज दिला, "मीरा, बाहेर ये प्लिज."
"अरे, अनय दादा, तू कधी आलास? मी पुस्तक वाचताना इतकी गुंग झाली होती की मला कळलेच नाही तू आलास ते," मीरा बाहेर येत म्हणाली.
"बरं, आता दोघीही ऐका. या वीकेंडला दोघींनीही काहीही प्लॅन करायचा नाही, कारण प्लॅन या नाचीजने केलेला आहे, " कॉलर टाईट करीत अनय म्हणाला.
"या शनिवारी मी नाही येणार हं. माझ्या मैत्रिणीचा वाढदिवस आहे," रिया म्हणाली.
"काय यार रिया, पहिल्यांदा काही ठरवले तर असे करणार का तू आता? चल ना यार, नखरे नको करुस," अनय तिची मनधरणी करू लागला.
"पण तुझा प्लॅन काय आहे ते तर सांग दादा," मीरा म्हणाली.
"एक मस्त जागा आहे. इथून जवळपास 150 किलोमीटर असेल. निसर्गसौंदर्य म्हणजे काय हे तिथे गेल्यावर कळते इतकी सुंदर जागा आहे. तुम्हाला नक्कीच आवडेल," अनय अतिशय उत्साहात बोलत होता.
"मस्त नदीकाठचे रिसॉर्ट आहे.
राहण्याची, जेवणाची उत्तम सोय आहे आणि भरपूर एक्टिव्हिटीज आहेत तिथे, मज्जा येईल यार.
घोड्याची सवारी आहे, उंटगाडी पण आहे आणि सगळ्यात इंटरेस्टिंग म्हणजे बोटींग पण करता येते तिथे.
आमचा कंपू मागच्या आठवड्यात जाऊन आला त्यांनीच सुचवले आहे हे ठिकाण," अनयचा शब्दांचा धबधबा अखंड वाहत होता.
राहण्याची, जेवणाची उत्तम सोय आहे आणि भरपूर एक्टिव्हिटीज आहेत तिथे, मज्जा येईल यार.
घोड्याची सवारी आहे, उंटगाडी पण आहे आणि सगळ्यात इंटरेस्टिंग म्हणजे बोटींग पण करता येते तिथे.
आमचा कंपू मागच्या आठवड्यात जाऊन आला त्यांनीच सुचवले आहे हे ठिकाण," अनयचा शब्दांचा धबधबा अखंड वाहत होता.
"तरीही नाही जमणार माझे, मैत्रिणीला काय सांगू मी?," रिया म्हणाली.
"भाव नको खाऊस हं रिया आता.
मैत्रिणीचे मन जपताना या मित्राचे मन तू मोडू बघत आहेस, मला पण राग येईल तू नाही म्हटलेस तर.
ते काही नाही आपण जायचं म्हणजे जायचंच.
हे बघा फोटोज आणि रिल्स त्या जागेचे, " तो मोबाईल मध्ये त्यांना फोटो, व्हिडीओज दाखवू लागला.
मैत्रिणीचे मन जपताना या मित्राचे मन तू मोडू बघत आहेस, मला पण राग येईल तू नाही म्हटलेस तर.
ते काही नाही आपण जायचं म्हणजे जायचंच.
हे बघा फोटोज आणि रिल्स त्या जागेचे, " तो मोबाईल मध्ये त्यांना फोटो, व्हिडीओज दाखवू लागला.
जागा मस्तच होती. रिया आणि मीरा दोघींनाही आवडली होती.
फक्त अडचण ही होती की रियाला मैत्रिणीचा वाढदिवस मिस करायचा नव्हता आणि या वीकेंडनंतर अनय थोडा बिझी होणार असल्यामुळे त्याचा याच विकेंडला जायचे हा आग्रह होता.
शेवटी हो नाही करता करता अनयनेच एक मार्ग काढला.
"रिया, तू सकाळी तुझ्या मैत्रिणीकडे जाऊन तिला शुभेच्छा दे, वाढदिवस साजरा कर आणि मग दुपारी निघुया आपण, चालेल का असे? आता नाही नको म्हणू प्लिज," इति अनय.
"बरं बाबा, ठीक आहे, तुझं खरं करूनच घेतो तू , येऊ आम्ही," रियाने असे म्हणताच अनय खुश झाला.
"मिरू, तुझी काही अडचण नाही ना?," अनयने मीराला विचारले.
"नाही दादा, तू आणि रिया ताई आहेत म्हटल्यावर मी येणारच," सौम्य हसत मीराने त्याला उत्तर दिले.
"ठरलं तर मग," असे म्हणत त्यांचा प्लॅन एकदाचा फायनल झाला.
जाण्याचा दिवस उजाडला.
तिघेही अगदी उत्साहात होते.
दुपारी निघून तिथे मुक्काम करायचा आणि दुसऱ्या दिवशी दुपारी तेथून निघून घरी वापस यायचे असे त्यांचे ठरले होते.
ठरल्याप्रमाणे ते रिसॉर्टवर पोहोचले.
गाडीत देखील त्यांनी मस्त मज्जा केली, गाणी, गप्पा, हसणे यांत ते रिसॉर्टला कधी पोचले कळले देखील नाही.
तिघेही अगदी उत्साहात होते.
दुपारी निघून तिथे मुक्काम करायचा आणि दुसऱ्या दिवशी दुपारी तेथून निघून घरी वापस यायचे असे त्यांचे ठरले होते.
ठरल्याप्रमाणे ते रिसॉर्टवर पोहोचले.
गाडीत देखील त्यांनी मस्त मज्जा केली, गाणी, गप्पा, हसणे यांत ते रिसॉर्टला कधी पोचले कळले देखील नाही.
त्यांचे बॉंडिंग इतके स्ट्रॉंग होते की ते एकमेकांसोबत नेहमीच खुश असायचे.
थोडा आराम करून मस्त भटकंती त्यांनी केली.
खरोखरंच निसर्गरम्य ठिकाण होते.
नदीचा किनारा, समोर पर्वतरांग, दाट झाडी सगळे सुखावणारे होते.
दुसऱ्या दिवशी बोटिंगला निघाले.
अनयने मोटर बोट घेतली होती.
दोघांना पेडल मारून चालवायची होती.
पाळीपाळीने चालवू असे ठरवून ते निघाले.
शांत वातावरण, नदीचे संथ वाहणारे पाणी आल्हाददायक वाटत होते.
खरोखरंच निसर्गरम्य ठिकाण होते.
नदीचा किनारा, समोर पर्वतरांग, दाट झाडी सगळे सुखावणारे होते.
दुसऱ्या दिवशी बोटिंगला निघाले.
अनयने मोटर बोट घेतली होती.
दोघांना पेडल मारून चालवायची होती.
पाळीपाळीने चालवू असे ठरवून ते निघाले.
शांत वातावरण, नदीचे संथ वाहणारे पाणी आल्हाददायक वाटत होते.
पण अनय खोडकर होता. शांतता त्याला सहन झाली नाही. तो जोरजोराने गाऊ लागला.
"थंडी हवाये, लहराके आये..."
"थंडी हवाये, लहराके आये..."
रिया आणि मीरा टाळ्या वाजवत त्याला साथ देत होत्या.
रिया आणि मीरा पेडल मारत होत्या.
गाता गाता अनय इतका एक्साईट झाला की उभा राहून हातवारे करीत तो गाऊ लागला.
बोट हलत होती, रियाने त्याला थांबवायचा प्रयत्न केला पण अतिउत्साहाच्या एका क्षणी त्यांची बोट मार्क क्रॉस करून धोकादायक क्षेत्रात कधी शिरली त्यांना कळले नाही आणि तश्याच एका बेसावध क्षणी अनय बोटीच्या काठावर पाय देऊन उभा राहिला होता आणि क्षणातच तो पाण्यात पडला.
आणि "नाही," असे किंचाळत...दचकून झोपेतून, स्वप्नातून मीरा जागी झाली .
क्रमशः
© डॉ समृध्दी अनंत रायबागकर, अमरावती
#अष्टपैलूस्पर्धा2025
Download the app
आता वाचा ईराच्या कथा सोप्या पद्धतीने, आजच ईरा app इंस्टॉल करा