लागीर झालं जीवाला... FORCE MARRIAGE LOVESTORY. भाग : २
मागील भागात...
कपाळावर आठ्या पाडून यज्ञ त्याच्या मिठीत असलेल्या या व्यक्तीकडे बघतो तर बघतच राहतो...
एक अतिशय सुंदर... आणि नाजूक बांधाची मुलगी ती... आपण खाली पडणार या भीतीपोटी घट्ट डोळे बंद करून बसली होती... किती तो निरागस चेहरा !!
कपाळावर आठ्या पाडून यज्ञ त्याच्या मिठीत असलेल्या या व्यक्तीकडे बघतो तर बघतच राहतो...
एक अतिशय सुंदर... आणि नाजूक बांधाची मुलगी ती... आपण खाली पडणार या भीतीपोटी घट्ट डोळे बंद करून बसली होती... किती तो निरागस चेहरा !!
हाय !! यज्ञ तर पहिल्या भेटीतच स्वतःच हृदय हरून बसला होता जणू तिच्या त्या सोज्वळ भोळ्या रुपावर !!
***
पुढे :
यज्ञ त्याच्या मिठीत डोळे बंद करून असलेल्या मुलीला बघण्यात एवढा गुंग झाला होता की त्याला जागेच आणि तो इथे कशासाठी आला होता या गोष्टीच कसलंच भान राहील नव्हतं...
आणि इकडे कोणत्या तरी अनोळखी व्यक्तीचा स्पर्श आपल्याला होत आहे याची जाणीव होताच ती खाडकन तिचे डोळे उघडते... समोर बघते तर यज्ञ तिलाच एकटक बघत तीला पकडून उभा होता... त्याचा एक हात तिच्या कंबरेवर तर दुसरा हात तिच्या खांद्यावर होता...
त्याच्या स्पर्शाची जाणीव होताच तिच्या तर सरकन अंगावर काटा उभा राहतो...
क्षणभर तर ती पण त्याच्या नजरेत स्वतःला हरवून बसतेच... पण क्षणभरच !!
त्याच्या स्पर्शाची जाणीव होताच तिच्या तर सरकन अंगावर काटा उभा राहतो...
क्षणभर तर ती पण त्याच्या नजरेत स्वतःला हरवून बसतेच... पण क्षणभरच !!
पुढच्या क्षणी ती त्याच्या छातीवर दोन्ही हाताने जोर देत त्याला स्वतःपासून मागे ढकलते... बेसावध तो तिच्या त्या जोरदार धक्क्याने दोन पावलं मागे सरकला जातो... त्याच बरोबर तो भानावर पण येतो....
" सॉरी... खरं तर मी एकाला पकडण्यासाठी त्याच्या मागे धावत होतो... त्याला पकडण्याच्या नादात माझं तुमच्याकडे लक्षच गेलं नाही...आणि तुमची आणि माझी धडक झाली...सो सॉरी !! माझं काही वाईट इंटेंशन नव्हतं यात... " स्वतःची चूक लक्षात येताच यज्ञ लगेच तिची माफी मागतो... त्याच्या बोलण्यातील खरेपणा तिलाही जाणवतो...
" इट्स ओके !! " जास्त विषय ताणून न धरता ती त्याला एवढंच बोलते... आणि तिचा तो नाजूक मधुर आवाज कानावर पडताच यज्ञची नजर परत तिच्यावर स्थिर होऊन जाते...
" माझी बस !! संयमी पळ... नाहीतर आज पण लेट झाला नां ऑफिसला पोहचायला तर ती महामाया तुला ऑफिसच्या दारात पण उभी करणार नाही ... " ती स्वतःशीच बडबड करत खाली पडलेली तिची हॅन्ड बॅग उचलून खांद्याला अडकवते... आणि पुन्हा पळतच बस जिथे थांबली होती त्या दिशेला निघून जाते...
तर ही आहे संयमी... संयमी जोशी... शांत, समंजस, मनमिळावू, आणि सगळ्यांना आपलस करून घेणारी अशी मुलगी... एका साधारण घरात जन्माला आलेली संयमी खूप लवकर जवाबदारीची जाण आली होती तीला...
वडील शेतकरी होते... आणि आता वयोमानानुसार बरेच थकलेले होते... इनकम सोर्स म्हणावा असा काही नव्हताच... त्यामुळे भावाच्या शिक्षणासाठी तिने स्वतःच नोकरी करायचं ठरवलं होत... भावाच्या शिक्षणासाठी तर तिने तीच शिक्षण पण अर्धवट सोडून दिल होत...
वडील शेतकरी होते... आणि आता वयोमानानुसार बरेच थकलेले होते... इनकम सोर्स म्हणावा असा काही नव्हताच... त्यामुळे भावाच्या शिक्षणासाठी तिने स्वतःच नोकरी करायचं ठरवलं होत... भावाच्या शिक्षणासाठी तर तिने तीच शिक्षण पण अर्धवट सोडून दिल होत...
ती तर केव्हाची निघून गेली होती... यज्ञ मात्र अजून पण तिलाच बघत होता... किंचितस हसू पसरल होत त्याच्या चेहऱ्यावर... अवघ्या पाच मिनिटांचा खेळ झाला होता त्याच्याबरोबर... पण आता हे पाच मिनिट त्याला खूपच खास वाटू लागले होते...
संयमी बस मध्ये चढते... खिडकीच्या शेजारच्या सीट वर बसत ती देवाला हात जोडते...
" हाश !! नशीब बस निघून गेली नाही... नाही तर आज माझी चांगलीच खरडपट्टी निघाली असती..." बोलतच ती मनात देवाचा धावा करते... सहज लक्ष बाहेर जातं तर यज्ञ अजूनही तिच्याकडेच बघत असताना तीला दिसतो... तश्या तिच्या कपाळावर असंख्य आठ्या पडतात...
" हाश !! नशीब बस निघून गेली नाही... नाही तर आज माझी चांगलीच खरडपट्टी निघाली असती..." बोलतच ती मनात देवाचा धावा करते... सहज लक्ष बाहेर जातं तर यज्ञ अजूनही तिच्याकडेच बघत असताना तीला दिसतो... तश्या तिच्या कपाळावर असंख्य आठ्या पडतात...
" बेशिस्त..." त्याच्याकडे बघतच ती तोंडातल्या तोंडात पुटपुटते आणि खाडकन खिडकीची काच बंद करून घेते... तस इकडे त्याच्या ओठांवर तिरकस हसू पसरत... संयमीची बस तर निघून जाते... पण यज्ञ अजूनही तिथेच उभा होता... गालांवरच हसू काही केल्या कमी झालं नव्हतं त्याच्या...
" यज्ञ !! सुटला लेका तो... नाही आला हातात... पळाला !! आता रे काय करायचं ?" संग्राम त्याच्या जवळ येत बोलतो... यज्ञने त्याच बोलणं ऐकलं होत...
" जाऊन जाऊन जातोय कुठे कधी ना कधी हातात येईलच की... तेव्हा त्याच्या मुसक्या आवळून टाकू !! चल निघू या ऑफिस मध्ये आबांनी मीटिंग ठेवली आहे उशीर होईल." जाणाऱ्या बस वर एक कटाक्ष टाकून तो संग्रामला बोलतो... आणि जायला वळतो तस त्याच्या शर्टच्या बटनामध्ये काही तरी अडकल्यासारखं त्याला वाटत...
बघतो तर तो एक काळा गोप आणि त्या काळ्या गोपामध्ये खूप छान पद्धतीने गुंतवलेलं ॐ च लॉकेट होत...
बघतो तर तो एक काळा गोप आणि त्या काळ्या गोपामध्ये खूप छान पद्धतीने गुंतवलेलं ॐ च लॉकेट होत...
शर्टच्या बटणात अडकलेलं ते लॉकेट हळुवार काढून हातात घेत तो क्षणभर त्या लॉकेटकडे बघतो... त्याला हे समजायला वेळ लागत नाही की ते लॉकेट संयमीच आहे...
त्या लॉकेट कडे बघत परत त्याच्या ओठांवर हसू पसरत... हसतच तो ते लॉकेट हाताच्या मुठीत घट्ट आवळून धरतो... त्याला असं गालातल्या गालात हसताना बघून संग्राम मात्र तीन ताड उडतो...
' या डेव्हिल ला स्माईल पण करता येते !!' याच अविर्भावात तो त्याच्याकडे बघत राहिला होता...
' या डेव्हिल ला स्माईल पण करता येते !!' याच अविर्भावात तो त्याच्याकडे बघत राहिला होता...
***
पार्ट आवडला असल्यास लाईक आणि कंमेंट नक्की करा... नेक्स्ट पार्ट उद्या पोस्ट होईल...
|| राम कृष्ण हरी ||
|| राम कृष्ण हरी ||
Download the app
आता वाचा ईराच्या कथा सोप्या पद्धतीने, आजच ईरा app इंस्टॉल करा