"लग्नानंतर होईलच प्रेम – भाग ४५
मागील भागात:
सिद्धी आणि काव्या यांचं नातं हळूहळू घट्ट होत चाललेलं. त्यांच्या एकत्र केलेल्या गणपती सजावटीमुळे घरात समाधानाचं वातावरण होतं. पण आता समोर येणार होती अशी एक गोष्ट, जी दोघींनाही भावनिकदृष्ट्या हादरवून टाकणार होती...
घरातली एक अचानक गोष्ट – आजींचा निर्णय!
गणपती विसर्जनाच्या दुसऱ्या दिवशी आजीबाईंनी सगळ्यांना हॉलमध्ये बोलवलं. त्या अत्यंत गंभीर होत्या.
“माझ्या मनात एक गोष्ट आहे... आणि आता ती सगळ्यांसमोर ठेवायची वेळ आलीय,” आजी हळू आवाजात म्हणाल्या.
सगळे थांबले.
“या घरात दोन सूनबाई आहेत. दोघी वेगळ्या स्वभावाच्या, पण दोघींचं मन सोन्यासारखं आहे. आपण आता पुढचं काही काम त्यांच्यावर सोपवायला हवं.”
आईबाबा, श्रेयस, त्याचा भाऊ सगळे एकमेकांकडे पाहू लागले.
आजीनं पुढे सांगितलं, “यंदाच्या दसऱ्याचं आयोजन संपूर्णपणे सिद्धी आणि काव्याच्या हातात असेल. मी, आई आणि बाबासुद्धा फक्त मार्गदर्शन करू.”
सिद्धीच्या चेहऱ्यावर ओढलेली काळजी स्पष्ट दिसत होती. काव्याच्या डोळ्यांत चमक होती – पण तिचं मन थोडं संभ्रमात होतं.
सिद्धी आणि काव्या – तयारी सुरू… पण मतभेद पुन्हा?
दसऱ्याच्या तयारीची सुरुवात जोरात झाली. सिद्धीला पारंपरिक गोष्टी जपायला आवडतं. ती म्हणाली, “आपण यावर्षी रांगोळी, भातुकली, आणि वाड्यातलं वातावरण तयार करूया...”
पण काव्या म्हणाली, “आधुनिक टच दिला तर तरुण मुलांनाही आवडेल. मी एक छोटं स्किट प्लॅन केलंय – ‘दसऱ्याचं नवं रूप’.”
दोघींच्या कल्पना वेगळ्या... पण दोघींचा हेतू एक – घरात आनंद साजरा करायचा!
श्रेयस हळूच म्हणाला, “तुम्ही दोघी मिळून ठरवा ना. एकत्र काहीतरी खास तयार करा.”
काव्याने एक विचार करून मान हलवली, “ठीक आहे. यंदा काहीतरी अनोखं करुया, सिद्धी!”
गोड गोंधळात एक धक्का – जुनं पत्र सापडतं!
दसऱ्याच्या सामानाच्या मध्ये एक जुनं पेटी सापडली. त्यात एक पत्र होतं – काव्याच्या आईनं तिला लग्नाआधी लिहिलेलं.
काव्या एकटीचं ते वाचत होती... आणि वाचता वाचता तिचे डोळे पाणावले.
“काव्या, लग्न म्हणजे स्पर्धा नाही, ही एक नवी शाळा आहे. तिथं तुला इतरांसोबत शिकायचंय, जिंकायचं नाही. हे लक्षात ठेव.”
सिद्धी तिथंच आली. तिनं तीला विचारलं, “सगळं ठिक आहे ना?”
काव्या थोडा वेळ शांत राहिली, आणि मग म्हणाली, “तू मला सतत समजून घेतेस सिद्धी… मला कधीच उपहास करत नाहीस. खरं सांगू, तू नसतीस ना, तर मी कदाचित अजूनही ‘माझं मी’ करत राहिले असते.”
सिद्धी हलकंसं हसली, “माझी बहीणच आहेस ना तू!”
दसऱ्याचा दिवस – जेव्हा कुटुंब एकत्र आलं!
दिवस उजाडला. घरात एक वेगळंच प्रसन्न वातावरण होतं. रांगोळ्या, फुलांची सजावट, छोटं स्किट, आणि घरातल्या लहान मुलांनी केलेला नाच – सगळं काही मनोभावे चालू होतं.
सिद्धी आणि काव्या दोघींचं संयोजन अप्रतिम होतं.
आजीकडून शिरापुरी ऐकायला मिळाली, “आमच्या घरात असं नातं कधीच नव्हतं. दोघी सुनबायांनी घराला साक्षात देऊळ केलंय!”
बाबांनी दोघींना जवळ घेतलं आणि म्हणाले, “तुमच्या एकतेमुळे घरातले सगळे नातेसुद्धा घट्ट झालेत.”
शेवटचा प्रसंग – श्रेयसचं भावनिक एकरूप होणं
दसऱ्याच्या रात्री सगळे झोपले. फक्त श्रेयस आणि सिद्धी गॅलरीत होते.
श्रेयस म्हणाला, “सिद्धी, आज तू आणि काव्या जे एकत्र केलं... खरंच अभिमान वाटतो.”
सिद्धी म्हणाली, “पण खरं श्रेय काव्यालाही जातं. ती खूप बदललीय श्रेयस... आता ती केवळ वहिनी नाही, माझी मैत्रीणही झालीय.”
त्याच क्षणी मागून काव्या आली. तिच्या हातात दोन चहा होते.
ती दोघांशी म्हणाली, “तुम्ही दोघं खूप काही शिकवलंत मला. आता हे घर खरंच माझं वाटतंय.”
ती तीनही तिथं शांतपणे चहा पीत बसले… आणि आकाशातल्या फुलझाड्यांप्रमाणे त्यांचं नातं झळाळून उठलं.
--
पुढच्या भागात काय घडेल?
कुटुंबाचा आनंद वाढतोय, पण घरात अचानक येणारी एक ‘जुनी आठवण’ नात्यांची नवी कसोटी ठरू शकते. सिद्धी आणि काव्या यांचं नव्याने उभं झालेलं नातं... टिकेल का?
कुटुंबाचा आनंद वाढतोय, पण घरात अचानक येणारी एक ‘जुनी आठवण’ नात्यांची नवी कसोटी ठरू शकते. सिद्धी आणि काव्या यांचं नव्याने उभं झालेलं नातं... टिकेल का?
~@वृषाली....!!!