लढा अस्तित्वाचा भाग १५

कालांतराने जागेची समस्या उभी राहिली.. शंकर, सुलक्षणा त्यांची चार मुलं, दिनकर त्याची पत्नी, आणि श्रीहरी इतकी सारी माणसं त्या दहा बाय दहाच्या छोट्या खोलीत राहत होती.. घरात वावरायला सुध्दा जागा नव्हती.. खूप दाटी झाली होती.. पण घर जरी लहान होतं तरी माणसांची मनं मोठी होती.. एकमेकांना सांभाळून घेत रहात होती.. पुढे जाऊन मग शंकरने चेंबूरला त्याच्याच परिचयातील व्यक्तीकडून दिनकरसाठी एक झोपडीवजा खोली विकत घेऊन दिली.. दिनकर आपल्या पत्नीसमवेत चेंबूरला रहायला गेला..तरीही घरात कायम गावाकडचे कोणी ना कोणी भेटायला यायचे… कधी नोकरीनिमित्त तर कधी काही समस्या घेऊन.. कायम वर्दळ असायची..दहा-पंधरा दिवसांचा मुक्काम असायचा.. कधी सुलक्षणा कडे तर कधी दिनकरच्या घरी.. घरात कायम माणसांचा राबता होता..

तिघे भावंडं एकमेकांना साथ देत प्रगतीपथावर वाटचाल करत होते..शंकरच्या गुणांची प्रसिद्धी,त्यांच्या कुटुंबाची झालेली प्रगती गावोगावी दूरवर पर्यंत पोहचली होती..काही दिवसांनी श्रीहरीसाठी एक उत्तम स्थळ चालून आलं..बारावी झालेली दिसायला सुंदर, नाकी डोळी नीटस, संस्कारी  मुलगी श्रीहरीसाठी पाहण्यात आली.. वडील शिक्षक असल्याने घरात कडक शिस्त होती त्यांच्या संस्कारात वाढलेली सुनंदा सर्वाना पसंत पडली.. आणि मग शंकरने  श्रीहरी आणि सुनंदाचा विवाह थाटामाटाने लावून दिला.. सुनंदा माप ओलांडून सासरी आली.. काही दिवसांनी तिलाही मग श्रीहरी सोबत मुंबईला आणण्यात आले.. सगळे जण आपपल्या मार्गी लागत होते.. संसार फुलू लागला..