लाखात एक ---भाग 4
( मागील भागात--
"काय? मीराने? का पण?," अनयच्या आईला धक्क्यावर धक्का बसत होता.
"सवय आहे तिला असे वागण्याची.
म्हणून तर मला ती सोबत नको असते.
आईला सांगितले होते तिचे औषध व्यवस्थित तिला सांगून देशील म्हणून.
याआधी पण हिने असेच केले आहे काकू.
खुनी आहे ही..., " रियाचा बोलण्यावरचा ताबा सुटत चालला होता.
तिला भूतकाळ आठवत होता.)
म्हणून तर मला ती सोबत नको असते.
आईला सांगितले होते तिचे औषध व्यवस्थित तिला सांगून देशील म्हणून.
याआधी पण हिने असेच केले आहे काकू.
खुनी आहे ही..., " रियाचा बोलण्यावरचा ताबा सुटत चालला होता.
तिला भूतकाळ आठवत होता.)
आता पुढे--
रिया पुढे काही बोलणार तोच आईने तिला थांबवले.
"रिया...," तिची आई तिच्यावर ओरडली.
मीराने काहीही प्रतिक्रिया दिली नाही.
अनयच्या आईला काहीही समजत नव्हते की काय सुरू आहे.
"अरे काय सुरू आहे हे सगळं. चूप बसा तुम्ही थोडावेळ. प्लिज दोन मिनिटे शांतपणे समजू द्या मला इथे काय घडले नेमके ते," त्या म्हणाल्या.
"मघापासून सांगतेय तुम्हाला, अनय पाण्यात बुडणे शक्य नाही. पट्टीचा पोहणारा आहे तो. अतिशय वेगवान प्रवाहात देखील कित्येक किलोमीटर तो पोहू शकतो. तो पाण्यात कसा बुडेल?"
अनयच्या आईचे बोलणे संपताच खोलीत शांतता पसरली आणि सगळे एकमेकांकडे बघू लागले, स्तब्ध झाले होते.
रियाला आश्चर्याचा धक्का बसला.
"नाही, नाही...मीराने लोटले त्याला पाण्यात, तो पडला आणि वाहत गेला, माझ्या डोळ्यांसमोर झाले सगळे....," रिया मानायलाच तयार नव्हती.
तेवढ्यात अनयने खोलीत प्रवेश केला.
"अनय, माझा बेटा, कसा आहेस तू? ," अनयची आई त्याच्या चेहऱ्यावरून मायेने हात फिरवित म्हणाली.
"अनय, तू ठीक आहेस? थँक गॉड. जीवात जीव आला माझ्या.
तुला काही झाले असते तर मी आयुष्यभर मला दोष देत राहिली असती की तुला नाही वाचवू शकली म्हणून," रिया म्हणाली. अनयला बघून तिला हायसे वाटले होते.
तुला काही झाले असते तर मी आयुष्यभर मला दोष देत राहिली असती की तुला नाही वाचवू शकली म्हणून," रिया म्हणाली. अनयला बघून तिला हायसे वाटले होते.
"अनय दादा...," आतापर्यंत शांत असलेली मीरा अनयला बघताच त्याला बिलगून रडायला लागली.
"सॉरी दादा, रिअली सॉरी आणि थॅंक्यु सुद्धा," मीरा बोलत होती.
"अनय..," मीरापासून त्याला बाजूला करत त्याची आई रागात बोलत लागली,
"तुला तरी मी सांगत होते अनय या फॅमिली बद्दल काहीतरी खटकते मला नेहमीच म्हणून.
आणि आता तर ही मीरा जिला लहान बहिणीप्रमाणे तू जपले तुझा जीव घ्यायला निघाली?
बरे झाले तुला पोहता येत होते आणि मीराला कदाचित ते माहिती नव्हते, म्हणून वाचलास तू.."
आणि आता तर ही मीरा जिला लहान बहिणीप्रमाणे तू जपले तुझा जीव घ्यायला निघाली?
बरे झाले तुला पोहता येत होते आणि मीराला कदाचित ते माहिती नव्हते, म्हणून वाचलास तू.."
"आई, मीराला का दोष देत आहेस तू? असे काहीच नाही, माझेच लक्ष नव्हते...," तो मीराकडे काळजीयुक्त नजरेने बघत म्हणाला.
"खोटं बोलत आहेस तू .
अरे पण का खोटं बोलतो आहेस तू? का मीराला वाचवतो आहेस? तुम्ही सगळे माझं का ऐकत नाही आहात? , ही खुनी आहे, याआधीही तिने असेच केले होते....," मीराकडे बोट दाखवत रिया रागाने थरथरत बोलत होती.
अरे पण का खोटं बोलतो आहेस तू? का मीराला वाचवतो आहेस? तुम्ही सगळे माझं का ऐकत नाही आहात? , ही खुनी आहे, याआधीही तिने असेच केले होते....," मीराकडे बोट दाखवत रिया रागाने थरथरत बोलत होती.
"रियाच्या आई, मीराला काही आजार आहे तर तिला तुम्ही असे इकडे तिकडे का जाऊ देता?
तुम्हाला तिला सांभाळता येत नाही का?
आणि सर्वांत महत्त्वाचे म्हणजे तुम्ही तिला एखाद्या चांगल्या डॉक्टरला का दाखवत नाही?, " अनयची आई देखील संतापली होती.
तुम्हाला तिला सांभाळता येत नाही का?
आणि सर्वांत महत्त्वाचे म्हणजे तुम्ही तिला एखाद्या चांगल्या डॉक्टरला का दाखवत नाही?, " अनयची आई देखील संतापली होती.
"एखाद्याचा जीव घेण्यापर्यंत मजल जाते तुमच्या मुलीची आणि तुम्ही चूप बसता. तिचा उपचार का करून घेत नाही..," अनयची आई बोलतच होती.
शेवटी हे सगळे सहन न होऊन रियाची आई त्यांना थांबवत म्हणाली,
"प्लिज बस करा, हात जोडते तुमच्यापुढे पण माझ्या मुलीबद्दल वाटेल ते बोलण्याचा हक्क नाही तुम्हाला." इति रियाची आई.
"वा, वा, वा, म्हणजे ही एखाद्याला मारण्याचा प्लॅन करते ते चालते, तो हक्क आहे तिला आणि तुम्हालाही. आणि आम्ही साधे बोलायचे पण नाही? बस झाले आता. मी पोलिसांना फोन करते. तेच ठरवतील आता पुढे काय करायचे तुमच्या मुलीचे," अनयची आई दुखावली गेली होती.
"नाही आई,"इति अनय.
"नाही काकू," इति मीरा.
"नाही ताई, प्लिज नाही," इति रियाची आई.
"नाही काकू," इति मीरा.
"नाही ताई, प्लिज नाही," इति रियाची आई.
अनय, मीरा आणि तिची आई सोबतच ओरडले.
"ताई, मी सगळे सांगते तुम्हाला. पण प्लिज पोलीस वगैरे नको. आधी माझे ऐकून घ्या आणि मग तरीही जर तुम्हाला वाटले तर बोलवा पोलिसांना," रियाची आई बोलत होती.
रियाच्या आईने अनयच्या आईला पाणी दिले, शांत होऊ दिले.
डोळ्यातील अश्रूंना मागे सारत, मन पक्के करीत त्या बोलू लागल्या.
"हो, आहे माझी मुलगी मानसिक आजारी. अगदी लहानपणापासून ती या आजाराने त्रस्त आहे. आणि अनयच्या आई, आम्ही औषधोपचार पण करतो आहोत," अनयच्या आईकडे कटाक्ष टाकत रियाची आई पुढे बोलू लागली.
"आणि खूनही झाला आहेच. भावनांचा खून, बालपणावर आजाराचे सावट असल्यामुळे बालपणाचाही खून झाला आहे. खूप जपले आम्ही आमच्या दोन्ही पोरींना, काळजी घेतली आणि घेतच आहोत. पण प्रारब्ध म्हणतात ना, ते काही बलवत्तर नव्हतं," आईच्या आवाजातील निराशा लपली नव्हती.
"आणि खून..तो कुणाचा केला मीराने," न राहवून अनयच्या आईने विचारलेच.
"माझ्या सख्ख्या भावाचा खून केला आहे काकू मीराने. असेच त्याला पाण्यात ढकलले आणि तो बुडाला, वापस नाही आला. काश, अनयसारखे त्याला पोहता येत असते म्हणजे हिला अद्दल घडली असती आणि अक्कलही जाग्यावर आली असती," रिया पुन्हा संभाषणात भाग घेत म्हणाली.
"रिया, मी बोलते आहे ना, अजिबात मधे बोलायचे नाही तू. तुही ऐक के सांगते आहे मी ते. खून खून म्हणते आहेस ना तू तर ऐक मग.....,"
रियाच्या आईने सांगायला सुरुवात केली रुममधल्या सगळ्यांना आश्चर्याचे धक्क्यावर धक्के बसत होते.
सगळे सुन्न झाले होते.
(रियाच्या आईने काय सांगितले, ते वाचा पुढच्या अंतिम भागात)
क्रमशः
© डॉ समृध्दी अनंत रायबागकर, अमरावती
#अष्टपैलूस्पर्धा2025
Download the app
आता वाचा ईराच्या कथा सोप्या पद्धतीने, आजच ईरा app इंस्टॉल करा