लाखात एक ---भाग 2
( मागील भागात--
बोट हलत होती, रियाने त्याला थांबवायचा प्रयत्न केला पण अतिउत्साहाच्या एका क्षणी त्यांची बोट मार्क क्रॉस करून धोकादायक क्षेत्रात कधी शिरली त्यांना कळले नाही आणि तश्याच एका बेसावध क्षणी अनय बोटीच्या काठावर पाय देऊन उभा राहिला होता आणि क्षणातच तो पाण्यात पडला.
आणि "नाही," असे किंचाळत...दचकून झोपेतून, स्वप्नातून मीरा जागी झाली होती. )
आता पुढे---
ती दचकून उठली तशी तिची आई देखील जागी झाली.
"मीरु, बेटा, काय झाले? ऊठ, पाणी पितेस का?"
"आई," आईचा हात पकडून मीरा रडू लागली.
"भयानक स्वप्न पडले गं," असे म्हणत तिने तिला पडलेलं स्वप्न आईला सांगितलं.
तिला जवळ घेत आई म्हणाली, "खूप विचार करतेस तू मीरा. नको इतका विचार करुस, टेन्शन नको घेऊस. काहीही वाईट होणार नाही. अनय आहे ना, काळजी नको करुस."
तिला तर आईने समजावले, तिला धीर दिला पण कुठेतरी त्यांच्याही मनात धाकधूक निर्माण झाली.
निग्रहाने त्यांनी अभद्र विचारांना परतवून लावले आणि मीराकडे बघताच त्यांचे डोळे पाणावले.
रिया आणि मीरा दोघी सख्ख्या बहिणी.
सुखवस्तु कुटुंबाचा भाग असलेल्या बहिणी.
वडिलांची फिरस्तीची नोकरी असल्यामुळे लहान असताना गावोगावी बस्तान असायचे.
पण आता गेल्या पाच वर्षांपासून आईसोबत एकाच ठिकाणी सेटल झाल्या होत्या.
वडील फिरस्तीवरच असायचे.
रियाने तारुण्यात पदार्पण केले होते तर मीरा तिच्यापेक्षा चार वर्षांनी छोटी होती.
रियाने तारुण्यात पदार्पण केले होते तर मीरा तिच्यापेक्षा चार वर्षांनी छोटी होती.
रिया अतिशय चंचल स्वभावाची, बडबडी, थोडीशी चिडक्या स्वभावाची तर मीरा तिच्यापेक्षा एकदम वेगळी.
अतिशय शांत, संयमी स्वभावाची.
समोरच्याला समजून घेणारी.
संवेदनशील स्वभावामुळे बरेचदा तिला त्रास व्हायचा पण सहनशीलता देखील तितकीच स्ट्रॉंग होती.
अतिशय शांत, संयमी स्वभावाची.
समोरच्याला समजून घेणारी.
संवेदनशील स्वभावामुळे बरेचदा तिला त्रास व्हायचा पण सहनशीलता देखील तितकीच स्ट्रॉंग होती.
रिया मात्र नेहमीच मीरापासून थोडे अंतर ठेवून रहायची. जेवढ्यास तेवढे, कामापुरते बोलायची.
मीराच्या डोळ्यांत मात्र ताईबद्दलचे प्रेम ओसंडून वाहताना दिसत असे.
ती बोलून जरी दाखवत नसली तरीही तिच्या वागणुकीतून ते जाणवायचे.
मीराच्या डोळ्यांत मात्र ताईबद्दलचे प्रेम ओसंडून वाहताना दिसत असे.
ती बोलून जरी दाखवत नसली तरीही तिच्या वागणुकीतून ते जाणवायचे.
रिया कितीही दूर राहण्याचा प्रयत्न करीत असली तरी मीराने नात्याची वीण घट्ट पकडून ठेवली आहे हे प्रकर्षाने जाणवायचे.
एकदम मोकळ्या स्वभावाची, काहीशी फटकळ रिया तर लाजरी, अबोल, सतत कुठल्यातरी विचारात गुंग राहणारी, पुस्तकी किडा असलेली मीरा.
दोन ध्रुवांवर दोघी बहिणी होत्या.
सहा महिन्यांपूर्वी अनयचे कुटुंब रियाच्या शेजारी रहायला आले होते.
रियाची आई आणि अनयची आई यांची छान मैत्री झाली.
रियाची आई आणि अनयची आई यांची छान मैत्री झाली.
अनय जवळपास रियाच्याच वयाचा होता त्यामुळे तिला एक छान मित्र तर मीराला मोठा दादा मिळाला होता.
अनयचा स्वभाव अतिशय लाघवी होता.
दुसऱ्यांना मदत करण्यासाठी तो सदैव तत्पर असायचा.
बोलघेवड्या स्वभावाचा अनय, रिया आणि मीराच्या घरातीलच एक सदस्य कधी होऊन गेला कळलेच नाही.
अनय असला की रियाच्या आईला काळजी नसायची.
आणि म्हणूनच त्यांच्या विकेंडच्या प्लॅनला पण त्यांनी सहज संमती दिली होती.
आणि म्हणूनच त्यांच्या विकेंडच्या प्लॅनला पण त्यांनी सहज संमती दिली होती.
दोघींचेही विरोधाभास असणारे स्वभाव अनयच्या चांगल्याच परिचयाचे झाले होते.
पण दोघीही साध्या, सरळ स्वभावाच्या असल्यामुळे अनयचे ट्युनिंग छान जमले होते.
मीरा पण त्याच्याशी खुलून बोलायची आणि अनय तिला लहान बहिणीप्रमाणे जपायचा.
जाण्याचा दिवस उजाडला.
"सगळी तयारी झाली ना पोरींनो? दुपारी निघायचे आहे," आई म्हणाली.
"हो आई, बॅग पॅक झाली आहे. त
ू तेवढी मीराची औषधी तिच्या पर्समध्ये ठेवून दे, कधीही गरज पडू शकते, धावाधाव नको व्हायला उगाच," बॅगमध्ये सामान ठेवत रिया अगदी पटकन बोलून गेली.
ू तेवढी मीराची औषधी तिच्या पर्समध्ये ठेवून दे, कधीही गरज पडू शकते, धावाधाव नको व्हायला उगाच," बॅगमध्ये सामान ठेवत रिया अगदी पटकन बोलून गेली.
मीराने आईकडे दुखावल्या नजरेने बघितले.
नेहमीप्रमाणे आईने डोळ्यांनीच तिला धीर दिला.
"काहीही होणार नाही, मीरा, रिया मस्त एन्जॉय करा, " आईने विषय बदलत म्हटले.
शनिवारी दुपारी ठरल्याप्रमाणे तिघे निघाले.
तिघेही अगदी मस्त मूड मध्ये होते.
नेहमी शांत शांत असणारी मीरा देखील खुलून बोलत होती, हसत होती.
तिला खुललेली बघून नकळतपणे रियादेखील तिच्याशी मोकळी बोलत होती.
हे बघून हा प्लॅन केल्याचे सार्थक झाले असे अनयला वाटत होते आणि त्यामुळे तो जास्त आनंदात होता.
तिघेही रिसॉर्टवर पोहोचले.
अनयने वर्णन केल्याप्रमाणेच रिसॉर्ट सुंदर होते.
त्यादिवशी त्यांनी संपूर्ण परिसराचा फेरफटका मारला.
रिसॉर्टच्या क्लब हाऊस मध्ये ते चांगलेच रमले.
रिसॉर्टच्या क्लब हाऊस मध्ये ते चांगलेच रमले.
बोटींगसाठी दुसऱ्या दिवशी सकाळी निघू अशी योजना केली.
"गुड नाईट रिया, मीरा, लवकर तयार व्हा उद्या सकाळी, चला बाय," अनय त्याच्या रूम मध्ये निघून गेला.
थकले असल्यामुळे तिघेही गाढ झोपी गेले.
दुसऱ्या दिवशी बोटींगसाठी निघाले.
मीराच्या मनात धाकधूक होत होती.
आणि तिच्या स्वप्नातल्या सारख्याच गोष्टी घडू लागल्या.
पेडलवाली बोट, अत्यंत खुशीत गात, हसत असणारे अनय आणि रिया, सगळेकाही अगदी तसेच.
अनय गाऊ लागला,
"छैया, छैया, छैया, छैया, चल छैया छैया छैया छैया..."
"छैया, छैया, छैया, छैया, चल छैया छैया छैया छैया..."
"अरे, आपण ट्रेनवर नाही, बोटमध्ये आहोत ना," उठून उभी राहत त्याला साथ देत रिया चिडवू लागली.
उत्साहाच्या भरात अनय बोटीच्या आतल्या मधल्या फळीवर उभा राहिला.
दोन्ही बाहू पसरून शाहरुख खान सारखी पोझ देत गाऊ लागला.
दोन्ही बाहू पसरून शाहरुख खान सारखी पोझ देत गाऊ लागला.
बोट डळमळीत होऊ लागली.
रिया घाबरून ओरडली.
आणि मीराने स्वप्नात बघितले होते अगदी तसेच झाले अनय पाण्यात पडला, गटांगळ्या खाऊ लागला.
फरक इतकाच होता की स्वप्नात त्याचा तोल जाऊन तो पडला असे मीराने बघितले होते तर आता प्रत्यक्षात मात्र उभ्या असलेल्या अनयला मीराने पाण्यात धक्का दिला होता.
क्रमशः
© डॉ समृध्दी अनंत रायबागकर, अमरावती
#अष्टपैलूस्पर्धा2025
Download the app
आता वाचा ईराच्या कथा सोप्या पद्धतीने, आजच ईरा app इंस्टॉल करा