! गृहीत !
घरात मुली च्या वाढदिवसाचे खुप प्लॅनींग सुरु , काव्या चार वर्षाची होणार , शमिता आणी रमेश ची एकुलती एक मुलगी ,
काही ना काही कारणाने तिचे , तिनही वाढदिवस त्यांना धुमधडाक्यात साजरे नाही करता आले , पण शमिताने चंग बांधला , काहीही झाले तरी ह्या वेळेस वाढदिवस साजरा करायचाच , सासर माहेरच्या सगळ्याच नातेवाईकांना काही दिवस मुक्कामीच बोलवायचे सर्व मिळून कुठे तरी फिरायला जायचे , असे गेले वर्षभर ती मनातल्या मनात प्लॅनींग करत होती ,
तिला वाढदिवसाला काय करायचे ते , एक एक गोष्ट आठवली की रजिस्टर मधे लिहून ठेवत होती , ऐन वेळेवर विसरु नये म्हणून ,
कधी कधी रमेश तिच्या अती ऊत्साहा वर हसायचा ,
शमिता , काव्या , रमेश च्या नोकरीमुळेच कुटूंबापासून दूर नागपूरला वास्तव्यास होते ,
मधेच कोरोना मुळे लाॅकडाऊन झाले , सगळ्यांना घरातच राहावे लागत होते , ह्यातच शमिता काळजीत पडली वाढदिवस करायला मिळेल की नाही वातावरन पाहू जाता रिस्कीच होते , शेवटी हतबल होऊन रमेश ने ठरवले ह्या वेळेस पण वाढदिवस घरातच करावा लागेल ,
तशी शमिताला रडूच यायला लागले किती प्लॅनिंग केले मी गेले वर्षभर आणी आता हे लाॅकडाऊन , कोरोना ,
तसे तिला जवळ घेत रमेशने समजाविले , " अग हा तर चौथाच वाढदिवस आहे तिचा ,
अजून खुप वाढदिवस तिचे साजरे व्हायचे आहेत ,
ह्या वेळेस नाहीतर काही हरकत नाही , पुढल्यावर्षी करु आपण साजरा , वाटल्यास त्या वेळेस एक चांगला बॅण्ड आणू घरी , दणाणून सोडू परीसराला "
तशी हसत डोळे पुसत शमिता म्हणाली , तुमच आपल काहीही हाँ ! काय लग्न आहे की काय तिच ! मग दोघेही हसायला लागले .
आता शमिताची मानसीक तयारी झाली होती घरीच तिघांमधे वाढदिवस साजरा करायचा , ती छान घरीच काव्याचा आवडता चाॅकलेट केक बनवणार होती , नवीन ड्रेस तर आणता येणार नव्हता पण तिने मोठा होता म्हणून एकदाही न घातलेला एक जुना खूप छान ड्रेस तयार करुन ठेवला , त्यातच आई , बहीण , भावांचे काॅल आलेत पण कोरोनामुळे काहीच जमणार नाही म्हणून आटापिटा न करता आपण नंतर साजरा करु वाढदिवस असे शमिताने सगळ्यांना सांगीतले .
वाढदिवसाच्या दिवशी सकाळ पासूनच शमिताची धावपळ सुरु झाली , कामाला बाई नसल्यामुळे तिलाच सर्व कामे करायची होती , चहा , नाश्ता झाल्यावर शमिताने ठरवले आधी स्वयंपाक करते मग छान केक बनवते नंतर घर सजवते , मी आज छान वनपीस घालते , बर्याच दिवसांपासन चांगली तयारच झाली नाहीये मी , मग ठरल्या प्रमाणे शमिता स्वयंपाकाला लागली आणी तेव्हढ्यात बेल वाजली , अरे ह्या लाॅकडाऊन मधे कोण येणार घरी !
कोण आहे जरा बघता का रमेश !
हो बघतो ! आणी एकच गलका झाला ! अरे वा वा ,, या या ,, मी कधीचा वाट बघतोय तुमची ,, लेट झालात !
अरे हो बेटा , तयारी तर रात्रीच करुन ठेवली होती , पण शेवटी निघताना काही ना काही राहातच होते ,, फायनली आमच्या लाडक्या काव्यांच्या वाढदिवसाला पोहोचलोच आम्ही,,,,,,
आवाजाने धावतच शमिता हाॅलमधे पोहोचली , लगेच सासू सासर्यांच्या पाया पडली , दिर - देवरानीला भेटली , तुम्हाला कशी काय परमिशन मिळाली यायला ? तिने कौतुकानेच दिराला विचारले , ते काही विचारु नका वहीनी , दवाखाण्याच्या बहाण्याने आम्ही आलोत खरे तर , तसेही आईला तुम्हा सर्वांची खूप आठवण आली होती तर दादा म्हणाला तुम्ही माझ्या मित्राशी बोला तो परमिशन मिळवून देईल , लाॅकडाऊन ला दोन महीने होत आले होते .
अच्छा,,,,! वळून तिने रमेश कडे बघीतले ,
ती मग हसून सगळ्यांशी बोलली , नंतर सर्वांना फ्रेश व्हायला सांगून ती चहा बनवायला किचन मधे गेली , पण मन तिचे सैरभैर झाले होते , चहा झाला , स्वयंपाक बनवला , जेवणे झाले , बोलता बोलताच दुपारचे चार वाजलेत , पुन्हा एकदा चहा घेतल्यावर शमिताने केक बनवला , घर बाकीच्यांनी त्यांना वाटेल तसे सजवले , एकदाचा केक तयार झाला , चला तयारी करुयात म्हणून शमिताने काव्याची तयारी करुन दिली , रमेश ही तयार झाला , आज काव्या आणी रमेश तिला खूपच खुश वाटलेत , बर्याच दिवसानंतर ते आईबाबांना भेटले होते ना ?
वनपीस कडे बघीतले शमिताने पण,,,,मग एक सलवार कुर्ता घालून ती तयार झाली , ओवाळून आणी केक कापून काव्याचा वाढदिवस साजरा झाला , मग पुन्हा ती किचन कडे वळली रात्रीच्या जेवणाची तयारी करायची होती तिला ,,, पुन्हा स्वयंपाक केला त्यात थोडीफार मदत दिरानीने केली तिला , जेवणे झालीत , रमेश आणी काव्या तर हवेतच होते जणू , मग हाॅलमधेच सगळ्यांची झोपायची व्यवस्था केली , रमेश , काव्या पण हाॅलमधेच सगळ्यांसोबत गप्पा करत अंथरुणावर लोळत बसलीत पण थकल्या मुळे शमिता बारा वाजता झोपायला आपल्या बेडरुम मधे गेली , आणी दार आतून बंद करुन बेडवर स्वतःला झोकून देऊन डोळे मिटलेत , बंद डोळ्यातून आता तिच्या गंगा जमुना वाहायला लागल्या , एवढ्या वेळेचा दाबून ठेवलेला बांध फुटला होता तिचा ,,,, माझ्या घरच्या सगळ्यांना मी कोरोनामुळे येऊ नका म्हणाले , मला आज काय काय करायचे होते , पण पुर्ण दिवस माझा कामात गेला , सगळ्या गोष्टी मी रमेशला विचारुन केल्या पण त्याने मला , घरच्यांना बोलावले हे सांगायची पण तसदी घेतली नाही , वरुन कोणतेही कन्फेशन नाही त्याचे , आपल्यातच मस्त आहे तो , मला गृहीत धरुन,,,,,,,,,
जोडीदाराला गृहीत धरु नका,,,, मन जपा,,,,सुंदर फुलेल संसार तुमचा,,,,!
००००००००
वाचक हो ! खंत मनातील , मधल्या सगळ्याच कथा कुठे ना कुठे घडलेल्या आहेत माझ्या आजुबाजुला कदाचित तुमच्याही आजुबाजुला घडल्या असतील , माझ्या लिहीण्याचे एकमेव तात्पर्य आहे - " झालेल्या चुकांमधुन बाहेर पडून जर थोडा जरी कुणाला ह्या कथांमधुन फायदा झाला तर माझं लिहीणे सार्थकी लागेल असे मला वाटते "
सगळ्या कथांकडे सकारात्मकतेने बघा , एवढीच विनंती !
ह्या सगळ्या सत्यकथाच आहेत फक्त थोडी काल्पनिक मांडणी केल्यामुळेच , मी सत्यकथा हा टॅग वापरला नाही .
०००००००