आज तन्वीला काॅलेजच्या गार्डन मध्ये बोलवून मनातल सांगून प्रेम व्यक्त करायच प्रभात ठरवतो. तन्वी प्रभातने बोलवल्याप्रमाणे काॅलेजच्या गार्डन मध्ये येते. नेहमीप्रमाणे अभ्यासाची शंका घेवून प्रभातने बोलावले असणार अशी तन्वीची समजूत होते.
राग शांत झाल्यावर तन्वी आपल्याशी बोलायला नक्की येईल या आशेवर महिना निघून जातो. प्रभात स्वत:हून स्पष्ट मत ऐकायला प्रियाच्या मदतीने तन्वीला भेटायला बोलवतो. आज काय ते होवून जावू दे. असे प्रभात ठरवतो.
प्रभात : तू मला का टाळत आहेस. तुला मी आवडत नाही का? तस असेल तर का मला तुझ्यात गुंतवत राहिलीस.
तन्वी : बोलण्यासारख काही राहिल नाही आता. मी कधी त्या नात्याने नाही पाहिले तुला. मैत्री म्हणून आपण सोबत होतो. यासगळ्याचा तू असा अर्थ काढशील अस वाटल नव्हत मला.
प्रिया ने उदयला होकार दिला म्हणून आपण चौघे एकत्र फिरत होतो. तर तु लगेच मला गृहित धरायला लागला हे मला आधीच कळायला हव होत.
काय प्रकार आहे ते समजायला मार्ग सुचत नव्हता. उदयला फोन करुन घरच्यांनी बोलावून घेतले. उदयला झाल्या प्रकाराची काहिच कल्पना नव्हती. प्रियाशी बोलून काय घडले याची विचारपूस केली.
आपला मित्र संकटात आहे हे पाहताच त्याच्याशी बोलायचा प्रयत्न केला. प्रभात काही बोलण्याच्या मन:स्थितीत नव्हता. प्रभातची प्रकृती नाजूक झाली होती. डाॅक्टरांनी कुठेतरी मोकळ्या हवेत घेवून जायला सांगितले.
मायरा स्वत:चे दु:ख लपवत उदयला वचन देते या सगळ्यातून बाहेर यायला प्रभातची नक्कीच मदत करेन.
प्रिया ने उदयला होकार दिला म्हणून आपण चौघे एकत्र फिरत होतो. तर तु लगेच मला गृहित धरायला लागला हे मला आधीच कळायला हव होत.
काय प्रकार आहे ते समजायला मार्ग सुचत नव्हता. उदयला फोन करुन घरच्यांनी बोलावून घेतले. उदयला झाल्या प्रकाराची काहिच कल्पना नव्हती. प्रियाशी बोलून काय घडले याची विचारपूस केली.
आपला मित्र संकटात आहे हे पाहताच त्याच्याशी बोलायचा प्रयत्न केला. प्रभात काही बोलण्याच्या मन:स्थितीत नव्हता. प्रभातची प्रकृती नाजूक झाली होती. डाॅक्टरांनी कुठेतरी मोकळ्या हवेत घेवून जायला सांगितले.
मायरा स्वत:चे दु:ख लपवत उदयला वचन देते या सगळ्यातून बाहेर यायला प्रभातची नक्कीच मदत करेन.
क्रमशः