कलाटणी भाग -2

सायली, जिची ही केस होती तिच्या नशिबात लहानपणापासूनच केवळ अत्याचार आणि अत्याचारच लिहिले होते. तिचा जन्म झाला आणि आई गेली अशी अभागी मुलगी.
मुलगी मुळावर आली असे म्हणत बाप कधी धड वागलाच नाही. त्याने लगेच दुसरे लग्न केले.त्याला बायको तर मिळाली पण सायलीला आई नाही मिळाली.
शेवटी सावत्र आई ती सावत्रच. तिने सायलीला कधी आपलं म्हणून स्वीकारलंच नाही. उलट तिचा जेवढा छळ करता येईल तेवढा करत राहिली. कधी दोन प्रेमाचे शब्द तिच्या वाट्याला आलेच नाहीत सुग्रास अन्न, मिष्टान्न भोजन तर खूप दूरची गोष्ट पण रोजचं ताजं अन्नही कधी तिच्या वाट्याला आलं नाही. तिची सावत्र आई मुद्दाम शिळपाक अन्न खाऊ घालायची. कधीकधी तर उपाशीही ठेवायची. आणि एवढं करून तिच्याकडून सगळं घर काम करून घ्यायची. हक्काची,फुकटची मोलकरीणच भेटली होती तिला.
बाप बघूनही न बघितल्यासारखं करायचा. त्याचीही नावडतीच होती ती.
ती वयात आल्यावर तिला चांगल्या घरच्या मागण्या आल्या पण तिच्या आईने त्या ठोकरल्या बापही काहीच बोलला नाही.
ही गेली की घरातले काम कोण करेल ही चिंता तिच्या आईला लागून राहिली होती.
शेवटी मुद्दामहून तिने लोकांच्या टीकेस्तव सायलीच्या लग्नाचे मनावर घेतले आणि हे स्थळ तिने शोधले तिला या स्थळाचा पूर्वेतिहास माहीत होता तरी एनकेनप्रकारेण तिचा छळ कसा सुरू राहील याच सुडाच्या भावनेतून तिने सायलीच्या वडिलांवर दबाव आणून हे लग्न घडवून आणले होते.