जगण्याला पंख फुटले भाग ५

©®प्रज्ञा बो-हाडे

जगण्याला पंख फुटले भाग ५

सिंधूचा बस्ता बांधायला मावशी, काका, आत्या, बहिणी, भाऊ सगळ्यांचीच गर्दी झाली. ताई च्या लग्नात मला घागरा घ्यायचा, तर कोणी साडी घ्यायची, अशी सर्वांचीच एकत्र बोलण्याची गडबड सुरु झाली. कोणाला कोणाचचं बोलणं समजतं नव्हत. तरीही चेह-यावरचा उत्साह सारं काही सांगत होता.

चार-पाच दुकानात जावून साड्यांचा अंदाज घेवून एका दुकानातच सिंधूच्या साड्या आणि बस्ता बांधला. नातेवाईकांना आवडतील अश्या नविन डिझाईनच्या साड्या देखील खरेदी केल्या. खरतर या लग्नाकरता ना साठे कुटूंबिय खूप होते. नाही सिंधू. दुसरा पर्यायचं समोर दिसत नसल्याने सिंधूने हे पाऊल उचलले होते.
सर्वांसमोर आपण आनंदी आहोत खासकरुन अमेयला दाखवण्यासाठी सिंधू हसून - खेळून राहायची. तिचा तो आनंदी चेहरा पाहून अमेयला दु:खही व्हायचे आणि सिंधूच्या मनासारखं होत म्हणून आनंद देखील वाटायचा.

लग्नाचा मूहर्त पण असा निघाला होता की ज्याच्या चार दिवस आधी अमेयचा वाढदिवस होता. दरवर्षी सारखा या वर्षी देखील अमेयचा वाढदिवस साजरा करायचा असा विचार सिंधूच्या मनात रेंगाळत होता. त्याचक्षणी रेवाची सिंधूला आठवण होते. आता माझी काय गरज. रेवा आहे अमेयच्या आयुष्यात. तरीही लग्न झाल्यावर पुन्ही अमेयच्या वाढदिवसाला यायला मिळेल की नाही? त्यापेक्षा हा वाढदिवस मनातले क्लेश बाजूला ठेवून सिंधू अमेयच्या वाढदिवसाला त्याच्याशी बोलण्याचे ठरवते.

नेहमी प्रमाणे सिंधू या वर्षी सुद्धा रात्री १२ वाजता वाढदिवसाचे विश करेल का? या विचारात अमेय रात्रीचे १२ वाजण्याची आतुरतेने वाट पाहत होता. १२ चा ठोका पडला तोच मेसेजचे व्हायब्रेशन ऐकू आले. घाईघाईने कोणाचा मेसेज आला पहिला म्हणून अमेयने फोन हातात घेतला.

जे अमेयला मनापासून अपेक्षित होते तेच घडले. सिंधूचाच मेसेज होता. वाढदिवसाचं पहिलं विश सिंधू ने केलं होतं. त्यात उद्या दुपारी ४ वाजता भेटायचं का अस देखील विचारले होते. खूश होवून अमेयने ताबडतोब रिप्लाय केला.

हो चालेल ना.