हे जीवन सुंदर आहे! (भाग ३९)

"काय चुकलं गं मानसी? ही अशी कोणती शिक्षा देतेय तू मला? लवकर बरी हो ना गं… तुझ्याशिवाय या घराला, या संसाराला काहीच अर्थ नाहीये… तू आहेस तर मी आहे… तुझ्याशिवाय मी हे सगळं सांभाळू शकणार नाही… मानसी… तुला लवकर बरं व्हायचंय… माझ्यासाठी… माझ्या प्रेमासाठी… स्वार्थी म्हण मला… चालेल… आहे मी स्वार्थी… पण मला तुझी साथ हवीये मानसी… मानसी…आपली स्वरा… माझ्यासाठी नाही तर स्वरासाठी तरी परत ये… भांबावलंय गं लेकरू… तिची समजूत कशी काढू तेच कळत नाहीये…" राघव मानसीकडे बघत मनातच बोलत होता. त्याने मानसीला एक आवाज देऊन बघितला. कदाचित मानसी खूप गाढ झोपली असेल आणि आपल्या आवाजाने तिला जाग येईल ही भाबडी आशा होती त्याला; पण मानसीने काहीच प्रतिक्रिया दिली नाही…