हमसफर्स आगळ्या प्रेमाची वेगळी गोष्ट(भाग १४)

       सावी टी.व्ही. पाहत तिथेच सोफ्यावर पहुडली आणि तिला झोप लागली.तिला जाग आली तर सगळी घरात अंधार पडला होता. तिने मोबाईल पाहिला तर संध्याकाळचे सात वाजले होते. तिने उठून लाईटी लावल्या. सात वाजून गेले तरी सोहम अजून कसा आला नाही ती काळजीत पडली. त्याच ऑफिस तर पाच वाजता सुटते जास्तीत जास्त तो सहा वाजेपर्यंत येतो. मग आज सात वाजून गेले तरी कसा आला नाही.तिने सोहमला फोन लावला तर रिंग जात होती पण तो फोन उचलत नव्हता. आता तिच्या मनात भलते-सलते विचार फेर धरून नाचू लागले.  आधीच मेडिसीन्स सुरू आहेत त्याला त्याच्या ब्रेनला आधीच इजा झाली आहे! काही झालं तर नसेल त्याला? की त्याचा अजून एक्सिडेंट….! हा विचार येताच तिने तो पाली सारखा झटकून दिला.तिने अजून एकदा फोन केला पण सोहम फोन उचलत नव्हता.मन चिंती ते वैरी न चिंती उगीच नाही म्हणत! ती दारातून किचनमध्ये गेली आणि देवा समोर सांजवात लावली. ती मनाला शांत करण्याचा प्रयत्न करत होती. ती अधिकच अस्वस्थ होत होती. ती सतत सोहमला फोन लावत होती पण तो फोन उचलत नव्हता. 

सोहमने सावीला पुढचे चार महिने तिच्या मना सारखे वागण्याचे वचन तर दिले होते पण ते त्याला जमणार होते का? आणि चार महिन्यांनंतरचे काय? सावीला सोहमने नाही स्वीकारले  तर कारण सोहम तिला माफ करून स्वीकारेल ही आशाच तिने सोडून दिली होती म्हणून तिला त्याचे मूल तर हवे होते ते तिला मिळणार होते का? म्हणून तर मनात नसताना ही ती सोहमशी भांडली होती! सोहम इतका वेळ झाला कुठे अडकला होता?