गोंदण ( भाग -९)

- स्वाती बालूरकर, सखी

ताईच्या लग्नात कावेरी करवली म्हणून खूप मिरवली. मान पान करून घेतला नटली मुरडली. लग्नातले सगळे विधीदेखील कुतुहलाने पहात होती.
पंगतीत पाणी वाढलं. नवरीसोबत आलेला आहेरही घेतला. सगळं खूप छान वाटत होतं. सगळेजण थट्टेने पुन्हा पुन्हा काय मग करायचं का लग्न असं विचारायचे. . कधी हो म्हणायची कधी नाही म्हणायची. सगळा खेळच तिच्यासाठी.
त्यावेळच्या साधेपणाच्या लग्नातही खूप मजा असायची. पत्रावळी मांडणे, रांगोळ्या काढणे, जेवणावळीत लागणार्‍या शर्यती. बुंदीचे लाडू सुद्धा चवीने खाणारे लोक आणि माणसांची एकमेकांवरची माया.
कावेरी तर सगळ्यांची म्हणजे सगळ्यांचीच लाडकी. तिला असंही सगळेजण आपलेच वाटायचे. शिवाय तिचा बोलका व लाघवी स्वभाव सगळ्यांना आवडायचा. लग्नात सतत नवरीसोबत बसल्याने त्या गोपाळ भावजींची लाडकी मेहुणी झाली होती.
सगळे विधी पार पडले तेव्हा सगळा नवरीचा वेष बदलून फ्रेश होऊन ताई व भावजी आले.
विहीणीची जातानाची पंगत झाली की पाठवणी होणार होती.
ताई व भावजी हळू हळू एकमेकांशी बोलू लागले होते. नजर मिळवत नव्हते तरीही. . लाजत लाजत खाली वर किंवा इकडे तिकडे बघत बोलणं चालू होतं.
"कावू, तू पण मस्त हात पाय तोंड धुवुन ये बाळा. बघ सगळ्यांनी किती कुंकु लावलंय तुला. साधा फ्रॉक घालून ये, आता!"