प्रेमासाठी ( भाग ४)

नुपूरला भेटण्यासाठी रितेश अधीर झाला होता. त्याने परत विराजला गाठले. विराजला वाटले हा मारणार परत आपल्याला. पण त्याने विराजची खूप गयावया केली आणि नुपूरला फोन लावायला लावला. फोन लागल्या लागल्या लगेच विराटच्या हातातून फोन काढून घेतला. नुपूरचा आवाज ऐकून रितेश च्या डोळ्यात पाणी आले. तो नुपूरची देखील गयावया करू लागला, पण नुपूरने लगेच फोन ठेऊन दिला आणि नंतर विराजच्या फोन वरून आलेले फोन उचलले नाही. नुपूर खूप रडली, पण असे वागण्या खेरीज तिच्याकडे काही इलाज नव्हता. इकडे विराजच्या रोज रोज मागे लागून शेवटी पंधरावीस दिवसांनी रितेश ने नुपूर कुठल्या गावात राहते हे शिताफीने काढून घेतले. दुसऱ्या दिवशीच तो त्या गावात हजर झाला. दिवसभर नुपूरचा पत्ता शोधण्यासाठी गावभर फिरला, पण ना त्याला नुपूर भेटली ना तिच्या घरचे कोणी दिसले. दुसऱ्या दिवशी ही तो दिवसभर असाच फिरला. पण त्याला कोणीच दिसले वा भेटले नाही. तिसरा दिवस त्याने नुपूरच्या वडीलांचे ऑफिस शोधण्यात घालवला. त्यांच्या फर्मचे नाव पक्के माहिती होते त्यामुळे तिसऱ्या दिवशी त्याला बरोबर जाऊन त्याने नुपूरच्या वडीलांना गाठले.
" नमस्कार काका, किती शोधले मी तुम्हांला? " त्यांना वाकून नमस्कार करत तो म्हणाला. नुपूरच्या बाबांनी दुर्लक्ष केले. पण तो फारच मागे मागे फिरून बोलू लागला. शेवटी ते म्हणाले, " हे बघ मला इथे ऑफिसमध्ये तमाशा नको आहे. मला तुझ्याशी बोलायची इच्छा नाही. तू जा. " तो निघाला पण ऑफिसच्या दारात त्याची वाट बघत बसून राहिला आणि ऑफिस सुटतात त्यांच्या मागे जाऊन बरोबर घरी हजर झाला. नुपूर तिच्या ऑफिसला गेली होती त्यामुळे ती घरी नव्हती. रितेश इथे आलाय याची कल्पना फोन करून नुपूरला देऊन ठेवली होती. त्यामुळे नुपूर थोडी घाबरली पण मग नंतर मनाची तयारी करूनच घरी आली,