फिरूनी नवी जन्मेन मी भाग -22

तिने बॉक्स उघडला.त्यात एक अतिशय किलर स्पॅगेटी स्ट्रॅप्ड ब्लॅक कलर आॅफव्हाईट लेस-बॉर्डर सुंदर मिनी-स्कर्ट होता.सुहासची चॉईस सुंदरच होती.त्यात वादच नव्हता परंतु तिला मंदिरात जाताना असा वेस्टर्न कॉश्चुम घालायची मुळीच ईच्छा नव्हती.मग जरा विचार करून ती सुहासला म्हणाली..

सुखदा - अरे सुहास आपण शांता दूर्गा मंदिरात जाणार ना अगोदरऽऽ?? 

मग तिकडे हा ड्रेस नको रेऽऽ..बरे नाही दिसणार.त्यापेक्षा एक आयडीया आलीय,तसे करूयात का?? बघ पटतेय का..

सुहास(प्रश्नार्थक नजरेने) - कायऽऽऽ?

सुखदा - आपण असे करूऽऽ हा बॉक्स सोबत घेऊन जाऊ.आत्ता निघताना मी साडी नेसते.देवीचे दर्शन आटोपले की वॉशरूममधे जाऊन ड्रेस चेंज करेन तेव्हा साडी बदलुन हा घालेन..कशी वाटतेय कल्पना!!!

तिने त्याच्या प्रतिक्रियेची वाट पहात विचारले.

त्यावर सुहासने डन म्हणताच ती छान साडी घालुन त्याला साजेसा नाजुकसा दागिना घालुन पटकन तयार झाली.कॉलेजमुळे तिला साडी नेसायची आणि दिवस दिवस ती कॅरी करायची छान सवय होती.साडीत ती दिसायचीही खूप गोड.तिच्या प्रत्येक रूपांवर आज सुहासची विकेट पडत होती.

तो स्तिमित होऊन तिच्या विविध रूपांकडे एकटक बघत रहायचा..आताही तेच घडले.भान हरपुन तिच्या शालीन सोज्वळ रूपाकडे तो बघत राहीला..

सुखदानेच त्याच्या डोळ्यापुढे टिचकी वाजवुन त्याला वास्तवात आणले तसा तो भानावर आला.

सुहास - Looking extremely elegant !!!!! 

असे कॉम्प्लिमेंट देतच दोघेही लिफ्टद्वारे डायनिंग हॉलला आले.

डायनिंग हॉल एरीयात सगळ्या हनिमून स्वीट बुकींग्जसाठी कॉम्प्लिमेंटरी ब्रेकफास्टची वेळ तासभर वाढवुन दिली होती.हि आॅफर फक्त हनिमून कपल्स करता स्पेशल असल्याने ते वेळेत पोहोचले होते.

डायनिंग एरीयात विविध प्रकारचे सर्व ब्रेकफास्ट आयटम्स स्टॉलप्रमाणे अरेंज केलेले होते.बेकरी आयटम्स पासुन साऊथइंडियनचे सर्व प्रकार झालेच तर कॉंटीनेंटल आयटम्स असे विविध प्रकार नुसत्या नाष्ट्यासाठी होते.सुखदाने स्वत:साठी ग्रील्ड सँडविच आणि कॉफी घेतली.सुहासला काही सुचत नव्हते.त्याने थोडे थोडे सगळे टेस्ट केले.आणि शेवटी मस्त गरमागरम कॉफी..भरपेट नाष्टा करून आता दोघेही रिसेप्शन लॉबीमधे कॅबची वाट पहात तिथल्या सोफ्यावर बसले.

साधारण साडेदहा अकरा होत आलेले.

तो अस्वस्थपणे घड्याळ्यात पहात असतानाच कॅब आल्याची वर्दी रिस्पेशन मॅनेजरने दिली.सुखदा हातात ड्रेसचा बॉक्स घेत गाडीत बसली.

दोघेही लवकरच शांता दूर्गा मंदिराच्या भव्य प्रांगणात पोहोचले.

तुरळक गर्दी होती.दोघांनी पंधरा वीस मिनिट लाईनमधे उभे राहत अखेरीस मंदिराच्या मुख्य प्रवेशद्वारापाशी पोहोचले.मंदिराचा विस्तीर्ण परीसर अतिशय शांत होता.बारीक बारीक इतरही बरीचे देवळे तिथेच स्थापीत होती.सगळ्या,मंदिराचे दर्शन घेत शेवटी ते मंदिराच्या मुख्य गाभाऱ्याशी पोहोचले.

शांतादूर्गेची अतिशय शांत प्रसन्न मूद्रा असलेली मूर्ती बघुन सुखदाच्या डोळ्यांचे पारणे फिटले.तिने मनोभावे हात जोडून नमस्कार केला.

सहजीवनाचा प्रवास सुरू होण्यापूर्वीही एका देवीचे आशीर्वाद मिळाले होते आणि सहजीवनाचा प्रवास सुरू झाल्यावरही देवीचेच दर्शन सर्वात अगोदर घडावे हा किती विलक्षण योगायोग होता.

क्षणभर हा सगळा विचार करत सुखदाने पुन्हा एकदा आपल्या सुखी संसारासाठी आशीर्वाद मागत मनोमन हात जोडले देवीसमोर..

ह्या भाग्याला कुणाची नजर न लागो ही प्रार्थना करत ती दोन मिनिट तिथेच टेकली.तेवढ्यात सुहास पुजाऱ्याशी काहीतरी बोलत असलेला तिने बघितला.

ती विचारच करत होती हा काय बोलत असावा इतक्यात तो तिच्याच दिशेने येताना तिने पाहीले.तो जवळ येऊन सुखदाला म्हणाला..

सुहास - मी पुजारी बाबांकडे चौकशी केली.इथे मंदिराला लागुनच त्यांची मंदिराची पर्सनल सामग्री ठेवण्याची खोली आहे.

ते आपल्याला जरावेळ करता उघडून देतो बोललेत तर तु तिकडे जाऊन साडी बदल.वॉशरूममधे साडी ओली व्हायची भीती ना..हे सेफ आहे.जा पटकन..बदलुन ये कपडे.

तिला मनोमन त्याच्या ह्या चाणाक्ष चौकसपणाचे कौतुक वाटले.किती काळजीवाहू आहे हा…!!

मनातल्या मनात त्याचे कौतुक करत ती खोलीत गेली.पटकन साडी बदलुन तो मिनी-स्कर्ट चढवला.तिकडे आरसा वगैरे नसल्याने तिला कळत नव्हते तीला बरा दिसतोय की नाही ड्रेस.कितीतरी वर्षांनी ती वेस्टर्न आऊटफीट्स घालत होती म्हणुन थोडी साशंक होती.बाहेर गेल्यावर सुहासलाच विचारू असे मनाशी ठरवतच ती बाहेर आली तर सुहास मंदिर परीसरात कुठेच नव्हता.तिने इकडे तिकडे नजर फिरवतच त्याचा नंबर डायल केला.

फोन उचलल्याबरोबर तो इतकेच म्हणाला..

सुहास(फोनवरून)- पायऱ्या उतरून खाली ये.गाडीत मी तुझी वाट पहातोय..ये लवकर..

अरेऽऽऽ पणऽऽ…….

तिचे वाक्य पुर्ण होण्या अगोदरच त्याने फोन कट केला.

तो तिला एकटीला सोडून का गेला असे ती विचारणार होती पण त्याआधीच फोन बंद झाल्याने नाईलाजाने ती हळुहळू पायऱ्या उतरत खाली आली.

हा ड्रेस नंतर घालायचाय हे माहित असल्याने अगोदरच ती ब्लॅक हाय हिल्स घालुन निघाली होती.त्यामुळे ती शांततेने एक एक पायरी अंदाज घेत उतरत होती.

सुहासला तिचे हेच दूरवरूनचे दर्शन हवे होते म्हणुन तर हा सगळा खटाटोप त्याने केला होता.

पायऱ्या उतरून येताना त्या ब्लॅक मिनीमधे ती कमालीची हॉट दिसत होती.तिची परफेक्ट फिगर आणि ताशीव गुळगुळीत संगमरवरागत दिसणारे घोटीव पाय तिच्या सौदर्यात चार नाही तर दस दस चाँद लावत होते.

ती जाळ लावत सुटली होती.प्रत्येक नजर एकदातरी तिला वळुन बघतच होती.ती मात्र ह्या सगळ्यापासुन अनभिज्ञ स्वत:चा तोल सावरत शांतपणे पावले टाकत कारकडे कूच करत होती.

ती कारच्या जवळ पोहोचली तसा कधी नव्हे ते ड्रायव्हरनेही तिच्यावर एक कटाक्ष टाकला.मगाशी साडीत पाहिलेली साक्षात देवीची मूर्ती आता एकदम काटा दिसत होती हे ट्रान्सफॉर्मेशन त्या ड्रायव्हरच्याही नजरेतुन सुटले नाहीतर बाकीच्यांची काय कथा.

सुहासने कारचा दरवाजा उघडला तशी घामेघुम झालेली सुखदा वैतागुनच सुहासला म्हणाली..

सुखदा - तिकडे वर थांबायला काय झाले होते रेऽऽ? मला एकटीला टाकुन इकडे येऊन बसायला इतके काय महत्त्वाचे काम होते तुझे??

माझी एकटीची किती फजिती झाली.मला त्या हायहिल्समुळे नीट चालताही येत नव्हते.नेमक्यावेळी तु नव्हतास आधाराला..

ती जराशी रूसलीच होती सुहासवर..

रागाने गालाचा फूगा करून ती काही न बोलता बसुन राहीली.

गाडीत ड्रायव्हर असल्याने त्याला जास्त बोलताही येत नव्हते.

तीही ते समजुन शांतपणे बसुन राहीली.