प्रतिकची ऑफिस मध्ये यायची वेळ झाली होती. डेस्कवर प्रेरणा, समिधा आणि मीना तिघीही कामात पूर्ण बिझी झाल्या होत्या. प्रतिकने ऑफिस मध्ये एन्ट्री केली आणि security च्या गुड मॉर्निंग सरला प्रतिकने म्हटलेल्या गुड मॉर्निंग मुळे प्रेरणाचं कामावरच लक्ष हटून प्रतिकच्या दिशेने गेलं. प्रतिकने आज लवेन्डर कलरचं शर्ट आणि ब्लॅक कलर ची पॅन्ट घातली होती... प्रतिकची ही नजर प्रेरणाकडेच गेली. दोघांच्या ही नजरा एकमेकांच्या हृदयाचा ठाव घेत होत्या. प्रतिक जसजसा त्यांच्या डेस्कच्या दिशेने येऊ लागला तसतशी प्रेरणाच्या हृदयाची धडधड वाढू लागली. तिने स्वतः ला सावरण्यासाठी कॉम्पुटर कडे लक्ष देण्याचा प्रयत्न केला पण प्रतिक समोर असताना लक्ष लागेल तर खरं ना...

तो जवळ आला तसं प्रेरणाने कशीबशी कॉम्प्युटर स्क्रीनकडे नजर खाली घेऊन गुड मॉर्निंग म्हटलं त्यावर तो ही हसत हसत तिघींना गुड मॉर्निंग म्हणत त्याच्या केबिनमध्ये गेला. तो गेला तसं समिधा, मीना दोघीही प्रेरणाला मुद्दामून काहीतरी इशारे करुन चिडवत पुन्हा कामाला लागल्या. थोड्या वेळाने प्रतिकने काही प्रोजेक्ट्सच्या फाईल्स घेऊन प्रेरणाला केबिनमध्ये बोलावलं.

प्रेरणा: (दरवाजातून) May I come in Sir...

प्रतिक कॉलवरच असल्याने त्याने तिला हातानेच आत यायचा इशारा केला.

प्रतिक: (त्याच बोलणं झाल्यावर) ते Mehta construction च्या file वर तूच काम केलं होतं ना...?

प्रेरणा: हो सर... काही mistake झाली आहे का सर..?

प्रतिक: (तिच्याकडे पाहून काय बोलायचं ते विसरुन गेला आणि पुन्हा आठवून) अं... मी काय म्हणत होतो... yes Mehta construction ची file... ती तुझ्याकडे आहे की तू माझ्याकडे दिली होती..?

प्रेरणा: मी तुमच्याकडेच दिली होती... तुम्हाला आज मीटिंग आहे म्हणून तुम्ही ती चेक करायला म्हणून लवकर complete करायला सांगितली होती.

प्रतिक: (आठवत) ओह येस येस... आठवलं.... प्रेरणा if you dont mind... please ती फाईल त्या files section मधून शोधून ठेवशील का..? मला एक important conference कॉल घ्यायचा आहे सो मी येईपर्यंत तू प्लीज ती फाईल काढून ठेवशील का..? Actually मी घाईमध्ये त्या दिवशी कुठे ठेवली हे ही मला आठवत नाही आणि मला लगेच एक तासाने निघायचं आहे मीटिंगला... म्हणून मी तुला सांगतोय...सॉरी जरा किचकट काम आहे हे फाईल शोधण्याचं...(प्रतिक ती चिडली तर नाही ना याचा अंदाज घेत बोलला)

प्रेरणा: Its ok sir, no problem... मी फाईल काढून ठेवते..

प्रतिक: ओके thank you... म्हणत तो conference रुममध्ये conference कॉल वर मीटिंग घ्यायला गेला.

प्रेरणाने प्रतिक जाताक्षणी तिच्या हातातील फाईल्स डेस्कवर ठेवल्या आणि कपाटात फाईल शोधू लागली. जवळपास 20 मिनिटे ती फाईल शोधत होती... पण फाईल कुठेच मिळेना... शेवटी ती दरवाजाच्या मागे असलेल्या कपाटात फाईल शोधू लागली. एकदाची फाईल मिळाली तशी ती खूश झाली आणि फाईल बाजूला ठेवून इतर फाईल्स ठेवण्यात बिझी झाली...तोच प्रतिकने केबिन मध्ये येण्यासाठी दरवाजा उघडला. दरवाजाच्या धक्क्याने प्रेरणाचा तोल जाऊन ती पडणार तेवढ्यात प्रतिकने तिला पकडलं. भीतीने प्रेरणाने बंद केलेले डोळे आपण नाही पडलो हे पाहून तिने हळूवार उघडले. समोर प्रतिकला पाहून तिच्या हृदयाची धडधड वाढू लागली. प्रतिक ही तिच्या उघडझाप होणाऱ्या डोळ्यांत हरवून गेला. कसंबसं स्वतःला सावरुन ती उभी राहिली पण अजूनही प्रतिकची नजर तिच्यावरची हटलीच नव्हती. प्रेरणाने खाली पडलेल्या फाईल्स उचलायला सुरवात केली तसा तो ही तिच्याकडे पाहत तिच्या हातात फाईल्स देऊ लागला.

प्रेरणा: असं का बघताय...?

प्रतिकने यावर काहीही उत्तर न देता तिच्या हातातून फाईल्स घेऊन कपाटात ठेवल्या आणि तिला त्याच्या दोन्ही हातांनी बंदिस्त करुन बंद दरवाजाकडे उभं केलं. ती पुढे काही बोलणार तेवढ्यात त्याने तिच्या ओठांवर त्याचं बोट ठेवून गप्प राहायला सांगितलं.

प्रतिक: (हळूच तिच्या कानांत बोलला) अशीच शांत उभी रहा... मला तुला मन भरुन पाहायचं आहे...

प्रेरणा: (त्याच्या या बोलण्याने लाजून म्हणाली) सर, तुम्हाला मीटिंग आहे ना आज...?

प्रतिक: हो आहे ना... पण आज तुझ्याकडे डोळे भरून पाहतच राहावं असं वाटतं आहे...

प्रेरणा: सर, मी डेस्कवर फाईल शोधून ठेवली आहे आणि बाकीच्या meeting related files पण तिथेच ठेवल्या आहेत.... सर, माझं काम झालं मी जाऊ का माझ्या डेस्कवर...?

प्रतिक: (तिच्या केसांना कानामागे करत) तू जाऊ शकतेस पण एक अट आहे माझी...

प्रेरणा: कोणती अट...?

प्रतिक: आज संध्याकाळी मी तुला घरी सोडेन... I want to spend some time with you...

प्रेरणाने मानेनेच हो म्हटलं.

प्रतिक: अं हं... असं नाही (हात पुढे करुन) promise me....

प्रेरणा: (हात ठेवत) प्रॉमिस... आता जाऊ मी सर...

प्रतिक: एकदा फक्त प्रतिक बोल...

प्रेरणा: प्लीज प्रतिक, जाऊ द्या ना मला...

तसं प्रतिकने तिचा चेहरा त्याच्या ओंजळीत घेतला आणि तिच्या कपाळावर ओठ टेकवून म्हणाला, संध्याकाळी एकत्र जाऊ... 

तिने डोळ्यांनीच हो म्हटलं आणि त्याच्याकडे पाहत त्याच्या केबिन मधून निघाली.

प्रतिक: (स्वतःशीच हसत) चला प्रतिक सर, कामाला लागा... म्हणत तो मीटिंगला जाण्यासाठी तयारीला लागला.

***