किरण -" मग येऊ मी ?"
ती फक्त मान हलवली .
तो पायऱ्या उतरत खाली उतरू लागला . तिच्या पाठमोऱ्या आकृतीकडे ती पाहत होती . ती का करत होती हे सगळं ? कदाचित त्याच्या प्रेमापोटी करत होती .
काहीवेळ ती त्याच्या आठवणीत हरवली . मग दार उघडून घरात गेली . श्रावणी खरेदी केलेल्या कपड्यांना घड्या घालत होती . शिवानीला बघताच ती स्मित करत म्हणाली .
श्रावणी -" आता काय खाणार ?"
ती गप्प होती. ती जुन्या आठवणीत हरवून गेली होती .श्रावणी शिवानीला हलवत म्हणाली .
श्रावणी -" अग शिवानी ....."
शिवानी -" हा .."
तीच लक्ष विचलित झालं .
श्रावणी -" कुठं लक्ष आहे ?"
शिवानी -" कुठं नाही . तू काही तर बोलत होतीस ना ?"
श्रावणी -" मी म्हणत होते कि आता काय खाणार ?"
शिवानी -" मला भूक नाहीये ."
श्रावणी -" खरच ?"
शिवानी -" म्हणजे तस खास भूक नाहीये ."
श्रावणी -" पण थोडं आहे ना ?"
शिवानी -" हा आहे थोडस ."
श्रावणी -" थांब मी करते काहीतरी ."
शिवानी - " अग बाहेरून मागवू ना ."
श्रावणी -"अग माझ्या हातच एकदा खाऊन बघ ."
एवढं बोलून ती किचनमध्ये गेली आणि सामानाची शोधाशोध करू लागली . काहीवेळाने छानस वास शिवानीला येऊ लागलं . वास येताच शिवानी किचनमध्ये गेली .
शिवानी -" काय खमंग वास सुटलाय . काय बनवत आहेस ?"
श्रावणी थालीपीठ बनवत होती . खमंग वासाने शिवानीला थालीपीठ कधी खावं असं झालेलं होत .
शिवानी -" मला खायचं आहे ."
तिच्या तोंडातून पाणी येत होत . श्रावणी एक प्लेट घेतली त्यात दही आणि गरमागरम थालीपीठ घालून दिली . शिवानी त्याच्यावर तुटून पडली .
शिवानी -" खूप मस्त झालाय ."
श्रावणी -" मग अजून घे ."
ती अजून एक थालीपीठ ताटात ठेवली .
शिवानी -" हा दे ."
श्रावणी -" भूक होती ना ? सांगायचं ना तस ."
शिवानी खाण्यात व्यस्त होती .
दोघांचे खाऊन झाल्यावर ते सोफ्यावर बसून गप्पा मारू लागले . शिवानी तशी मॉडर्न होती आणि याच्या उलट श्रावणी अगदी सुंदर , सुशील मुलगी होती . तरीसुद्धा या दोघींमध्ये वेगळीच मैत्री निर्माण होऊ लागली होती .
------------------------------------------------------
किरण नुकताच घरी पोहचला . दार उघडला तर अनिकेत आधीच आला होता . इअरफोन घालून तो मोबाइलमध्ये काहीतरी पाहत होता . किरणला पाहताच तो कानातलं इअरफोन काढला .
अनिकेत -" अरे आलास ?"
किरण -" काय वाटतंय तुला ?"
अनिकेत -" आलायस ."
किरण -" मग विचारतो कशाला ?"
अनिकेत -" अरे म्हणजे उशीर झाला तुला आज ."
किरण -" हो ."
अनिकेत -" काम होत का खूप ऑफिसमध्ये ?"
किरण -" मी ऑफिसला गेलो नाही ."
अनिकेतला नवल वाटलं . काम पहिला म्हणणारा आज ऑफिसला गेला नाही यावर विश्वास बसायला त्याला वेळ लागणार होत .
अनिकेत -" मग कुठे होतास ?"
किरण -"शिवानीच्या घरी .”
अनिकेत थोडं आठवत म्हणाला .
अनिकेत -" हि तीच आहे ना जीने तुला प्रपोज केली होती ."
किरण आवरत म्हणाला .
किरण -" हो .."
अनिकेत -" मग अचानक तिच्या घरी ?? काय भानगड आहे ?"
तो किरणला चिडवत म्हणाला .
किरण -" अन्या .. जरा शांत बसतोस का ? तुला खाणावळला जाताना सांगतो . मला फ्रेश होऊदेत ."
अनिकेत -" बर .. पण लवकर चल . आधीच उशीर झालाय आपल्याला ."
तो बाथरूमकडे जात म्हणाला .
काहीवेळाने दोघेही खाणावळला जेवण्यासाठी निघाले . खानावळ जवळच असल्या कारणाने ते चालत जात होते . त्यांचं ठरलं होत कि रोजच्या रात्रीच जेवणासाठी चालत जायचं . थोड्यावेळाने ते खानावळीच्या खाली ते आलेले होते . तिथे सुभाष आधीच होता .
अनिकेत -" काय डॉक्टर साहेब . कस चालाय ?"
सुभाष -" मस्त . ते जाऊदेत . किरण तू सांग आज क्लीनिकला कोणाबरोबर आला होतास ?"
अनिकेत -" क्लीनिक ? तू तर म्हणाला कि शिवानीच्या घरी होतो म्हणून ."
किरण -" अरे सांगतो . बसा आधी ."
ते जेवण्याच्या टेबल जवळ गेले आणि खुर्चीवर बसले . किरण सांगायला सूरूवात केला . तो सांगत असताना दोघांचे चेहऱ्यावरचे भावना बदलत होते .
सुभाष -" म्हणून ते जखमा झाल्या होत्या तर .."
अनिकेत -" शिवानी मनानी चांगली निघाली यार ."
किरण -" चांगली निघाली म्हणजे ? ती चांगलीच आहे ."
अनिकेत -" मग तिचा प्रपोज रिजेक्ट का केलास ?"
किरण -" अरे मनामध्ये तिच्याबद्दल प्रेमाची भावना कधी आलीच नाही ."
अनिकेत -" का ?"
सुभाष -" त्याच मन श्रावणीत अडकलाय म्हणून ."
किरण चकित होऊन सुभाषकडे पाहत होता .
सुभाष -" असं का बघायला ? तुला चांगलाच ओळखतो मी ."
किरण गप्प होता . त्याच शांत वातावरणात ते जेवण करू लागले .
सुभाष -" एक विचारू किरण ?"
किरण -" काय ?"
सुभाष -" तू तिला कॉलेज मधूनच प्रेम करत होता ना ?"
किरण -" हो ."
सुभाष -" मग तू तिच्या प्रेमात कधी पडलास?”
किरणच्या चेहऱ्यावर आता छोटीसी स्मित पसरली होती .अनिकेत किरणला पाहत होता .
अनिकेत -" आता सांगणार आहेस ना ? आम्ही दोघे वाट पाहतोय ."
किरण -" कॉलेजमध्ये माझा पहिलाच दिवस होता . आधीच मला कॉलेज जॉईन होण्यासाठी उशीर झालेला होता . नवीन शहर होत म्हणून थोडासा बावरलेला होतो .....
--------------------------------------------------------
भूतकाळात -
कॉलेजच्या प्रशस्त इमारत पाहून किरण त्यातच हरवला होता . खांद्यावर बॅग अडकवला होता . सगळीकडे नवीन चेहरे , नवीन वातावरण , नवीन अनुभव हे विचार करून त्याला वेगळीच भावना येत होत्या . घाबरत हि होता आणि उत्सुकही होता . तो इथे येताच पूर्ण कॉलेज फिरून काढत होता . तो कॉलेज पुण्यातील प्रसिद्ध कॉलेजपैकी एक होत . किरण खूप कष्ट करून इथे तो पुढील शिक्षण घेण्यासाठी आलेला होता . स्वतःच्या मेहनतीवर तो शिकण्यासाठी आला होता .
एका ठिकाणी काही मुले उभे होते . त्यातला एकजण किरणला हातवारे करून बोलवला . किरण उत्सुकतेने तिकडे गेला .
तो -" तू कोण आहेस ?"
किरण -" मी किरण . प्रथम वर्षाचा विद्यार्थी ."
तो बाजूंच्या मुलांकडे पाहत म्हणाला .
तो -" आपला शिकार सापडला रे ."
किरण -" आपण कोण ?"
बाजूलाच उभा असलेला मुलगा म्हणाला ," सिनिअरला प्रश्न विचारतो का रे ?"
किरण -" सॉरी ..."
तो -" आता आला आहेस तर एक काम कर ."
किरण -" काय ?"
तो -" ते पुढे लेडीज टॉयलेट दिसतोय का ?"
किरण -" हो ."
तो -" तिथून पहिली कोण बाहेर येईल त्याला प्रपोज करायचं ."
किरण -" का ??? नको .."
तो -" तू सिनिअरला नको म्हणत आहेस ?"
किरण -" हे बघा . रॅगिंग गुन्हा आहे . "
बाजूचे हसू लागले . किरण घाबरला होता .
किरण -" मी जर हे केलं नाही तर ?"
ते एकदमच हसण्याचं बंद झाले आणि एकदमच सगळे किरणच्या जवळ आले . किरण घाबरत म्हणाला .
किरण -" ठीक आहे . करतो ."
त्यातला एक मुलगा गुलाबाचं फुल किरणला दिला . किरण घाबरत लेडीज टॉयलेट जवळ जाऊ लागला . तिथे जाऊन तो बाहेर थांबला . दुरून सिनियरचे मुलं त्याला पाहत होते .
तेवढ्यात लेडीज टॉयलेट मधून एक मुलगी बाहेर आली . चुडीदार घातलेली , मोकळी केस सोडलेली , केसाची एक बट तिच्या नाजूक बोटानी कानाच्या मागे घेत असलेली , तीच होती श्रावणी ... तिला बघून किरण अगदी स्तब्ध उभा होता . तो तिच्यात हरवूनच गेला होता . एकदम त्याला सिनियर मुलांची आठवण आली . तो म्हणाला .
किरण -" एक्सक्यूज मी .."
हे ऐकताच ती थांबली .
*********************************
क्रमशः
ऋषिकेश मठपती
पुढील भाग लवकरच . हा भाग कसा वाटला नक्की सांगा . फेसबुकच्या पोस्टवर प्लिज कंमेंट करून सांगा . तुमच्या कंमेंटनी मला कथा लिहिण्यासाठी स्फूर्ती भेटते . आवडल्यास नक्की शेअर करा . धन्यवाद