श्रावणी अगदी खुशीत मोबाइल घेतली आणि उचलली .
श्रावणी -" हॅलो . श्रद्धा ."
पुढून एका पुरुषाचा आवाज आला .
तो -" हॅलो .."
श्रावणी आवाज लगेच ओळखली .
श्रावणी -" बाबा ..."
बाबा -" हैप्पी बर्थडे बेटा ."
श्रावणी चकित झालेली होती . तिला हि अपेक्षा नव्हती . तिच्या डोळ्यातून अश्रू वाहू लागले . खूप दिवस ती सगळ्यांपासून दूर होती . अचानक बाबांचा आवाज ऐकल्याने तिला अश्रू अनावर आले .
श्रावणी -" बाबा ..."
ती फक्त एवढच म्हणाली .
बाबा -" तू कधी येणार बेटा घरी ?"
बाबांचा आवाजही रडकुंडीचा वाटत होता . श्रावणी शांत झाली .
बाबा -" अग बोल ना ."
श्रावणी -" मी नाही येणार बाबा ."
बाबा -" श्रद्धेने सगळं सांगितलंय . मी नाही पाठवणार तुला त्या नराधमाकडे .. तू फक्त ये ."
श्रावणी -" नको ."
डोळ्यात अश्रू घेऊन ती म्हणाली . बाबा तिला खूप विनवणी करत होते .
श्रावणी -" ठीक आहे बाबा . मी येईन . पण एका अटीवर ."
बाबा -" कोणती अट ?"
श्रावणी -" मी फक्त एका दिवसासाठी येणार आणि परत सांगलीला येणार ."
बाबा -" अग पण .."
वाक्य पूर्ण होण्याआधी ती म्हणाली .
श्रावणी -" मान्य आहे का नाही ?"
खूप विचार करून बाबा म्हणाले .
बाबा -" ठीक आहे . तू ये ."
श्रावणी खुश तर होतीच , पण ती घाबरलीही होती . जर तिला परत तिच्या नवऱ्याकडे पाठवले तर तीच आयुष्य पूर्ण उध्वस्त होणार .
किरण -" काय झालं श्रावणी ?"
श्रावणी सर्वकाही किरण आणि शिवानीला सांगितली .
किरण -" मग आता ?"
श्रावणी -" आज रात्रीच निघावं लागेल . पण ..."
शिवानी -" पण काय ?"
श्रावणी -" ते पुन्हा मला सासुरवाडीला पाठवले तर ?"
काहीवेळासाठी सगळे गप्प झाले . अचानक शिवानीला काहीतर सुचलं .
शिवानी -" तू किरणला सोबत का घेऊन जात नाहीस ? तो सर्वांना समजावून सांगेल . "
श्रावणी -" हो . तू येशील ना सोबत किरण ?"
किरण थोडावेळ विचार केला आणि म्हणाला .
किरण -" ठीक आहे . रात्रीच्या ट्रेनने जाऊयात ."
श्रावणी -" थँक्स किरण ..."
सगळे आता शांत झालेले होते . श्रावणी जाण्याची तयारी करत होती . तिच्या डोक्यात खूप सारे विचार चालत होते . शिवानी तिला बॅग भरण्यात मदत करत होती .
थोड्यावेळाने किरण बॅग भरून नुकताच आला होता .
किरण -" आज रात्रीची ट्रेन आहे . मी तिकीट काढलो ."
श्रावणी -" ह्म ."
ती फक्त तेवढीच उत्तरली .
शिवानी -" टेन्शन नको घेऊस . सगळं चांगलं होईल ."
श्रावणी गप्प होती . तिला बघून दोघेही शांत बसून राहिले .रात्रीची ट्रेन होती म्हणून श्रावणी व्यवस्थित सगळी तयारी करून घेतलेली होती .
अखेर संध्याकाळ झाली . श्रावणी आणि किरण स्टेशनला जाण्यासाठी निघाले .
शिवानी -" बाय .. श्रावणी .. सगळं चांगलं होईल ."
श्रावणी तिच्या मिठीत गेली आणि पाठ थोपटली .
श्रावणी -" कदाचित मी परत नाही भेटणार ."
शिवानी -" असं का म्हणतेस ? तू येशील नक्की."
श्रावणीला वेगळीच भीती वाटत होती . घरी गेल्यावर सगळे जण तिची समजूत घालणार अशी शंका तिला होती . तिला काहीही करून सासरी जायचं नव्हतं .
अखेर ते दोघे स्टेशनला पोहचले . स्टेशनला गाडी नुकतीच लागलेली होती . दोघेही खिडकीच्या शेजारी असलेली सीट पकडले . दोघे आता एकमेकांना पाहू शकत होते . ट्रेन अखेर सुरु झाली .
सांगलीहून पुणेकडे जाणारे ट्रेनमध्ये बसणं म्हणजे निसर्गाचं दर्शनच म्हणायचं . पण ट्रेन रात्रीची असल्याने बाहेरच बघणं कठीणच होत . खिडकीतून थंडगार हवा श्रावणीच्या चेहऱ्यावर समाधानाचे स्पर्श करत होते . तिचे डोळे हळूहळू मिटू लागले . किरण तिच्याकडेच पाहत होता . तिच्या समाधानकारक चेहऱ्याकडे पाहत तोही समाधान झाला होता . तिच्या घरचे आता तिला सांभाळून घेतील अशी खात्री त्याला वाटत होती .त्याच विचार वेगळाच होता .
ती झोपली होती . तिच्या सुंदरश्या चेहऱ्याला तो पाहत होता . तिचे केस हवेने तिच्या चेहऱ्यावर येत होते . पण ती अगदी शांत पणे झोपली होती .
सकाळ झाली होती . ट्रेनमध्ये चायवाल्यांचे फेरे सुरु झाले . कोणत्यातरी स्टेशनला ट्रेन थांबली होती . पुढच्या ट्रेनची घोषणा स्पीकरवर होत होती . श्रावणी जागी झाली . तिच्यावर शाल पांघरलेलं होत . ती उठली आणि आळस देत बाहेर पाहू लागली . किरण सीटवर नव्हता . ती आजूबाजूला पाहतच होती कि किरण दोन कप घेऊन आला .
किरण -" गुड मॉर्निंग ."
श्रावणी -" गुड मॉर्निंग ."
किरण -" हे घे चहा ."
श्रावणी -" नको .."
किरण -" अग घे . फ्रेश वाटेल ."
तो आग्रहाने तिच्या हातात कप दिला . ती नाईलाजाने चहा पियू लागली . ट्रैनही सुरु झाली होती आणि प्लॅटफॉर्मला सोडू लागली . श्रावणी चहाच्या कपमधून घोट घेत खिडकीबाहेर पाहत होती . सकाळचं ते प्रसन्न वातावरण श्रावणीला वेगळीच समाधानाची भावना देत होती .
काहीवेळाने ट्रेन पुण्याच्या स्टेशनला पोहचलं . नेहमीसारखी वर्दळ जास्त होती . ट्रेन थांबताच श्रावणी आणि किरण उतरले . बाहेर येऊन रिक्षा पकडले . श्रावणीच हृदय जोरात धडधडत होत . ती खूप घाबरलेली होती . तिला असं बघताच किरण तिच्या हातावर हात ठेवून आधार देऊ पाहत होता .
रिक्षा एका घरासमोर थांबली . किरण बॅग खांद्यावर घेऊन बाहेर आला . श्रावणीही बाहेर आली . पुढील घराकडे पाहत तिने एक मोठासा दीर्घश्वास घेतली . किरण पैसे देऊन रिक्षाला पाठवला . श्रावणी गेटसमोर उभी होती . किरण तिच्या खांद्यावर हात ठेवला .
किरण -" चल ... सगळं काही ठीक होईल ."
ती फक्त मान हलवली . किरण गेट उघडला आणि श्रावणीसाठी वाट केला . गेट उघडण्याच्या आवाजाने आत बसलेली श्रद्धा बाहेर आली . श्रावणीला पाहता क्षणीच ती मोठ्याने म्हणाली .
श्रद्धा -" मम्मी , पप्पा .. दीदी आली ."
ती धावतच श्रावणीकडे गेली आणि तिच्या मिठीत गेली .
श्रद्धा -" मिस यू दीदी ."
श्रावणी -" मिस यू टू ..."
श्रद्धा -" चल आत . सगळे वाट पाहत आहेत ."
ती मिठीतुन बाहेर येत म्हणाली .
श्रावणी -" हा .. चल .."
तिघे आतमध्ये जाऊ लागले . किरण आत जाताच बॅग खाली ठेवला .
श्रद्धा -" आई ... "
श्रद्धा हाक मारली . आई किचनमधून बाहेर आली .
आई -" श्रावणी ..."
श्रावणी -" आई ..."
दोघांच्या डोळ्यातून अश्रू वाहू लागले होते . दोघे एकमेकांच्या मिठीत जाऊन रडू लागले . इतक्यात तिचे बाबाही आले . श्रावणी त्यांना पाहून आईच्या मिठीतुन बाहेर आली आणि बाबांच्या मिठीत गेली .
श्रावणी -" मला माफ करा बाबा . मी तुम्हाला काही सांगितली नाही . "
बाबा -" शांत हो बेटा . "
तिच्या पाठीवर थोपटत ते म्हणाले . सगळे शांत झाल्यावर श्रावणी म्हणाली .
श्रावणी -" बाबा ... हा किरण ."
बाबा -" हो माहिती आहे . श्रद्धाने सर्वकाही सांगितलं . थँक यू किरण ."
किरण -" अहो असं नका म्हणू ."
सर्वकाही ठीक झालेलं होत . जेवायची वेळ झालेली होती म्हणून दोघे फ्रेश झाले आणि जेवायला बसले . आज श्रावणीच्या आवडीचे पदार्थ बनलेले होते . सगळे अगदी मजेत जेवण केले . श्रावणीच्या चेहरा आता खुलला होता .
दुपारची वेळ होती . सगळे गप्पा मारत सोफ्यावर बसलेले होते . इतक्यात बाहेरचा गेट वाजल्याचा आवाज आला . काहीवेळाने दारात एक जण आल्याचं जाणीव झालं . श्रावणीचे बाबा उठले आणि पाहिले .
बाबा -" जावईबापू ... तुम्ही ?"
हे ऐकताच सगळ्यांच लक्ष तिकडं गेलं . श्रावणी चकित झालेली होती .
*******************************
क्रमशः
ऋषिकेश मठपती
मी आजारी असल्याने हा भाग उशिरा आला या बद्दल माफी मागतो . या पुढे लवकर भाग येईल . हा भाग कसा वाटला नक्की सांगा . कंमेंट करा . तुमच्या कंमेंटमुळे मला लिहिण्यास स्फूर्ती मिळते . आवडल्यास नक्की शेअर करा . धन्यवाद