ती गुलाबाचं फुल पुढे केली आणि डोळे मिटली .
शिवानी -" किरण ... आय लव्ह यू .. मी तुझ्यावर खूप प्रेम करते . "
किरण आश्चर्याने शिवानीला आणि नंतर गुलाबाकडे पाहत होता . अचानक किरणला हसू फुटलं . तो हसतच तिच्याकडे पाहत होता . तिने डोळे उघडले .
शिवानी -" काय झालं ?"
किरण -" मस्करी छान करतेस ?"
शिवानी -" मी मस्करी करत नाहीये किरण .."
हे ऐकताच तोही गंभीर झाला .
किरण -" खरच ?"
शिवानी -" हो .. मी जेंव्हा तुला भेटले . मला एक नवीन मित्र भेटला . पण त्या मित्राबद्दल माझ्या हृदयात प्रेम कधी निर्माण झालं . हेच मला कळालं नाही . रात्रभर फक्त तुझाच विचार चालत असत. तुझ्याशिवाय माझं मन दुसऱ्या कुणामध्ये रमत नाही किरण .. आय लव्ह यू .."
ती परत गुलाब पुढे करत म्हणाली .
किरण -" मी फक्त तुला एक मैत्रीण म्हणून बघितलं शिवानी ... माझ्या मनात कधीच तुझ्याबद्दल प्रेम नाही जाणवलं ."
शिवानी -" पुढे जाणवू शकतो ना .."
किरण -" नाही ..."
शिवानी -" का ? तू कुणावर प्रेम करत आहेस का ?"
किरण गप्प झाला .
शिवानी -" सांग ना ... "
किरण -" शिवानी समझून घे ... आपण प्रेम करणारे जोडपं नाही बनू शकत ."
शिवानी -" का ?"
हे म्हणत ती स्वतःला खालून वर पाहू लागली .
शिवानी -" मी मॉडर्न ड्रेस घालते . मोकळया विचाराची आहे म्हणून ?"
तो अजूनही गप्प होता . तिच्या डोळ्यातून अश्रू वाहू लागत होते .
शिवानी -" तू हा म्हण . मी स्वतःला पूर्ण बदलेन . नौकरी सोडेन . मी फक्त घरी राहीन आणि घर सांभाळेन ."
ती रडत म्हणत होती . तिचे हात थरथरत होते . तिच्या हृदयाचे तुकडे झालेले होते . तरीपण ती किरणला पटवून सांगत होती . पण तो काहीच बोलत नव्हता .
शिवानी -" अरे काही तरी बोल ."
ती जरा जोरातच ओरडली .किरण खाली मान घालून म्हणाला .
किरण -" सॉरी शिवानी .."
हे ऐकून ती पार तुटून गेली . त्याच मनस्थितीत ती उठली आणि रडत बाहेर गेली .किरण तिथेच बसला होता . ती पळतच गेली आणि गाडीवरून घरी आली . घरी येताच ती बेडवर पडली आणि मोठ्यांनी रडू लागली . तिच्या स्वप्नाचे तुकडे झालेले होते . किरणसोबत ती कित्येक स्वप्न रंगवली होती . आजचा त्याचा बोलण्याचा तिला खूप त्रास झालेला होता .
अचानक तिच डोकं दुखू लागलं . हळू हळू डोकं दुखणं वाढू लागलं . ती कशीतरी उठली . गाडी काढली आणि कशीबशी चालवत हॉस्पिटलला आली . तिच्या ओळखीच्या डॉक्टरकडे ती गेली होती . तीला उभसुद्धा राहवत नव्हत . डॉक्टरांनी लगेच तिला इंजेकशन दिले आणि थोड्यावेळाने तीच डोकं थोडस कमी झालं . डॉक्टर सिटीस्कॅन करण्याचा सल्ला दिले . शिवानी हॉस्पिटलमधील सगळी चेक अप पूर्ण केली .
शिवानी डॉक्टरच्या कॅबिनमध्ये बसली होती . तेवढ्यात डॉक्टर आले .
डॉक्टर -" हॅलो शिवानी ."
शिवानी -" हॅलो डॉक्टर ."
डॉक्टर -" तुझा रिपोर्ट आला आहे . बघुयात ."
डॉक्टर रिपोर्ट पाहू लागले . तिच्या मेंदूचा सिटीस्कॅन त्यांच्या हातात होत . डॉक्टर गंभीर दिसत होते .
शिवानी -" डॉक्टर ... काय झालाय ?"
डॉक्टर -" या आधीही तुझं डोकं दुखत होत का ?"
शिवानी -" हा दुखत होत . पण कमी दुखत होत ."
डॉक्टर -" तेंव्हा काय करायचीस ?"
शिवानी -" पैनकिलरची गोळी घेत होते ."
डॉक्टर -" तुझे आईवडील कोणी आहेत का ?"
शिवानी -" नाही डॉक्टर . मी अनाथ आहे . काय झालाय डॉक्टर ?"
एक दीर्घश्वास घेत डॉक्टर म्हणाले .
डॉक्टर -" शिवानी ... तुझ्या मेंदूत एक गाठ आहे . तुला ब्रेन ट्युमर आहे ."
हे ऐकून शिवानीला धक्काच बसला . आताच ती प्रेमामध्ये हारलेली होती . तीच हृदय आधीच तुटलेलं होत आणि त्यात अजून भर पडलं होत . ती स्वतःला सावरून म्हणाली .
शिवानी -" मग आता डॉक्टर ?"
डॉक्टर -" तुझ्याकडे 2 वर्ष आहेत ."
हे ऐकून तिला अजून मोठा धक्का बसला . इकडे तीच प्रेम हारलेलं होत आणि आता आयुष्यात ही ती हारणार होती .
डॉक्टर -" तरीही आपण ट्रीटमेंट चालू करू . हे काही गोळ्या देतोय . ते घेत जा ."
शिवानी -" त्यानी माझं आयुष्य वाढणार आहे का ?"
तीच हे वाक्य धक्का बसल्याने बाहेर आलं होत . हे ऐकल्यावर डॉक्टर दीर्घश्वास घेतले आणि म्हणाले .
डॉक्टर -" नाही ... डोकं दुखणं कमी होईल ."
ती खुर्चीवरून उठली आणि डॉक्टरकडून स्लिप घेऊन बाहेर पडली . तीच मन अगदी सुन्न पडलं होत . गोळ्या घेऊन अगदी जड मनाने गाडी काढली आणि घराच्या दिशेनी निघाली .
रात्रीचे 9 वाजत होते . काहीवेळाने ती घरी पोहचली . तिच्या फोनवर किरणचे कित्येक मिस कॉल आलेले होते . बेडवर पडताच ती रडू लागली . तिच्या जीवनात फक्त 2 वर्ष उरलेले होते . प्रेमात हारलेली आणि जीवनात हि हारलेली शिवानी आता मोठ्याने रडत होती . रडतच ती झोपी गेली .
सकाळ झाली . ती उठली आणि फोन पाहिली , तर किरणचे खूप सारे मेसेज आलेले होते . ती तयार झाली . आज ती महत्वाचं काम करणार होती . तिने एक निर्णय घेतली होती . गाडी काढून ती ऑफिसला निघाली . ऑफिसमध्ये आधीच किरण आलेला होता . किरण तिला पाहताच तिला थांबवण्याचा प्रयत्न केला . पण ती थेट बॉसच्या कॅबिन मध्ये गेली .
बॉस -" अरे शिवानी ... काय झालं ?"
शिवानी -" मी नौकरी सोडत आहे ."
बॉस -" का ?"
शिवानी -" सर माझं वैयक्तिक कारण आहे . हे माझं राजीनामाच पत्र ..."
हे म्हणताच ती फिरली आणि केबिनमधून बाहेर आली . बॉस रोखू पाहत होता . पण ती मागे पाहिली नाही . किरणकडे न पाहताच ती ऑफिसमधून बाहेर आली . किरणला वाटू लागलं कि ती ऑफिस त्याच्यामुळे सोडत आहे .ती त्या ऑफिसमध्ये राहू शकणार नव्हती , ज्या ऑफिसमध्ये तीच प्रेम आहे आणि ती प्रेमात हारलेली होती . ती तिथेच जर राहिली तर तिला अजून त्रास होणार होत . ती कधीच परत किरणला भेटणार नव्हती . ती दुसऱ्या ऑफिसमध्ये जॉब करू लागली . ती तीच उरलेलं जीवन एकांतात घालवणार होती .
-------------------------------------------------------
वर्तमानकाळ -
ती भूतकाळात हरवून गेलेली होती . ते आठवताना तिच्या डोळे भरून आलेले होते . पुढे तिचा लॅपटॉप तसाच उघडा होता . ती सावरत पुन्हा काम करू लागली .
इतक्यात दाराची बेल वाजली . ते ऐकताच बेडवरुन उठली आणि दाराजवळ गेली . दार उघडताच श्रावणी शिवानीच्या गळ्यात पडली आणि मोठ्यांनी म्हणाली .
श्रावणी -" मला जॉब मिळालं .."
शिवानी -" काय ?"
ती परत म्हणाली .
श्रावणी -" हो ... मला जॉब मिळालं ."
दोघेही गळ्यात पडूनच नाचू लागले . मागे किरणही होता .
किरण -" अरे दारात काय उड्या मारताय ? आत चला ."
शिवानी -" हो ... आत या .."
श्रावणी आणि किरण आत आले . श्रावणी लगेचच बॅगमधून मिठाईचा डब्बा काढली आणि त्यातलं एक उचलून शिवानीच्या तोंडात घातली . शिवानीच तोंड पूर्ण मिठाईने भरून गेलं . नंतर तिने किरणलाही मिठाई खाऊ घेतली . सगळे खूप खुश होते .
शिवानी -" मी म्हणले होते ना सगळं काही चांगलं होईल ."
श्रावणी -" हो ग ... थँक्स यार .तुमच्यामुळे मी हे जीवन जगत आहे ."
तिचे डोळे भरून आले होते .
शिवानी -" अग बास यार ... किती रडशील ?"
श्रावणीचे डोळे पुसत ती म्हणाली .
शिवानी -" चला पार्टी करूयात ."
किरण -" हो ... "
श्रावणी -" हो ... काय खाणार सांगा ."
इतक्यात शिवानी डोक्याला हात लावत ओरडली आणि बेडवर बसली . किरण आणि श्रावणी तिच्याजवळ आले .
किरण - " शिवानी ... शिवानी .. काय झालं ?"
श्रावणी - " शिवानी ... काय झालं ?"
शिवानी -" डोकं दुखत आहे ."
ती कशीबशी म्हणाली .
श्रावणी -" अग ... थांब मी बाम आणते ."
शिवानी -" नको ... त्या ड्रॉवर मधलं एक गोळी दे ."
श्रावणी वेळ न घालवता ड्रॉव्हरमधलं गोळी घेतली आणि पाण्याचा ग्लास घेऊन आली .
श्रावणी -" हे घे .."
शिवानी गोळी घेतली आणि पाणी पिली .
किरण -" आता कस वाटतंय ?"
शिवानी -" दुखणं आहे थोडस .."
किरण -" अग असं अचानक कस ?"
शिवानी -" होत असं कधीतरी ."
ती मूळ कारण सांगणार नव्हती .
शिवानी -" मला फक्त झोपावं लागेल ."
श्रावणी -" हो .. तू झोप ... "
शिवानी झोपली आणि श्रावणी तिच्यावर चादर ओढवली . ती काय त्रास सहन करत होती . हे फक्त तिलाच माहिती होत .
*********************************
क्रमशः
ऋषिकेश मठपती
पुढील भाग लवकर येईल . हा भाग कसा वाटला नक्की सांगा . कंमेंट करा . तुमच्या कंमेंट मुळे मला स्फूर्ती मिळते . आवडल्यास शेअर करा . धन्यवाद