एक दोस्त थी मेरी... एक दोस्त थी मेरी, मनाने, हृदयाने एकदम कोरी... ओळख शाळेपासुनचीच, पण कॉलेज मधेच जमली यारी... एक दोस्त थी मेरी... भेटी-गाठी, येणं-जाणं, हिंडणं-फिरणं, कॉलेज कट्ट्यावर बसून त्या चकाट्या पिटणं... दिवसागणिक वाढत गेली दिल दोस्ती दुनियादारी, उनं-दुणं,सुख-दु:ख मग त्यातच समजली सारी... एक दोस्त थी मेरी... लव्हशीप नावाच्या चाप्टरला इथे थारा नव्हता, शाळेचा कट्टा मात्र प्रेमाची अफवा पसरवत होता... एक मुलगा अन् एक मुलगी?प्रेम की मैत्री? पुन्हा तीच स्टोरी, मी सांगायचो तिला,निखळ मैत्री जपण्यात कसली आलीय चोरी... एक दोस्त थी मेरी... तीच्या प्रत्येक प्रॉब्लेमचं मीच असायचो सोल्युशन, प्रेमाचं अन् मैत्रीचं तिला कधीच जमलं नाही कॅल्क्युलेशन... जसं 'हौसेला मोल नसतं', 'मैत्रीची किमयाच न्यारी', तसच 'केसाने गळा कापणे' ही म्हण ही ठरते खरी... एक दोस्त थी मेरी... कळत-नकळत नात्यांमध्ये इतके धागे ओवले गेले, सरळ,साध्या,सोप्या मैत्रीचा पार गुंता करुन गेले... समज की गैरसमज उमजलाच नाही, उत्तर तर दुरच राहिलं,इथे प्रश्नच कुणाला पडला नाही... काय खरं, काय खोटं, कुणासाठी, कशासाठी? मैत्री असते स्वाभिमानी फक्त आपल्या मित्रासाठी... एका हाताने टाळी कधीच वाजत नाही, प्रेम नसलं तरी चालेल, मित्राशिवाय मात्र पान ही हलत नाही... एका गोष्टीचं कोडं नेहमी पडतं, 'मैत्रीत गैरसमज'? घोडं नेमकं कुठं अडतं...? वाळवी लागली की वासाही आपली जागा सोडुन देतो, उरले-सुरले आठवणींचे गाठोडे मग दुसराच सोडुन नेतो... याच क्षणी आणि अशाच वेळी मैत्रीच्या ख-या दुव्याची गरज असते, पण ना तिला ना त्याला, ना तुला ना मला, कुणालाच काही पडलेली नसते... शेवटी काय तर, अपेक्षांची पाटी कोरी ती कोरी, आणि मी ऐकलंय, दोस्तीत नसतेच ना थँक्स अन् सॉरी... तसं पाहिलं तर, खरंच दोस्तीत नसतेच थँक्स अन् सॉरी... "एक दोस्त है मेरी..."
