मागील भागाचा सारांश: केतन व मैथिलीची भेट त्याच्या घरी होते. केतन मैथिलीशी बोलताना आईच्या तब्येतीबद्दल वाटणारी काळजी बोलून दाखवतो. केतनची आई म्हणजेच निलिमा ताई हॉस्पिटल मध्ये जाऊन तपासणी करून घ्यायला तयार नसतात यावर मैथिली त्यांना समजावून सांगते. मैथिलीच्या समजावण्याने निलिमा ताई हॉस्पिटल मध्ये जाण्यासाठी तयार होतात.
आता बघूया पुढे...
निलिमा ताई केतन सोबत हॉस्पिटलमध्ये येतात. केतन आईच्या सर्व टेस्टस स्वतः लक्ष देऊन काळजीपूर्वक करून घेतो.केतनला इमर्जन्सी पेशंट असल्याने तो आईला मैथिलीच्या हातात सुपूर्द करतो व सांगतो, "डॉ मैथिली मला एक इमर्जन्सी केस आली आहे, आईच्या राहिलेल्या टेस्टस तुम्ही करून घ्याल का?"
यावर मैथिली म्हणाली,"हो सर तुम्ही तुमचं काम करा मी काकूंच्या राहिलेल्या टेस्टस करून घेते."
मैथिली केतनने सांगितल्या प्रमाणे निलिमा ताईंच्या सर्व टेस्टस करून घेते, नंतर मैथिली निलिमा ताईंना डॉ पुजा कडे घेऊन जाते.
डॉ पुजा मैथिलीला व निलिमा ताईंना बघून म्हणते," अरे काकू याना, काय म्हणतायेत? तुमची तब्येत कशी आहे?"
निलिमा ताई म्हणतात," मी ठणठणीत बरी आहे, अग थोडीशी चक्कर आली होती पण ही मैथिली आणि केतन माझं काही ऐकतात का? लगेच हॉस्पिटलमध्ये घेऊन आलेत."
डॉ पुजा म्हणाली," काकू एखाद्या वेळेस चक्कर आली तर ठीक आहे पण सतत चक्कर येणे चांगले नाही. शरीरात काहीतरी बिघाड झाल्याशिवाय अस होत नाही. आपल्याला वरून जरी वाटत असलं की आपण ठीक आहोत, आपल्याला काही झालेले नाही. हे डॉक्टर छोट्याशा गोष्टीचा मोठा बाऊ करतात पण सत्य परिस्थिती वेगळीही असू शकते. शरीराची तपासणी केल्यामुळे नेमका प्रॉब्लेम काय आहे हे समजते आणि जरी काही प्रॉब्लेम असेल तर वेळीच उपचार करायला मदत होते. मैथिली आपण काकूंची सोनोग्राफी करून घेऊया."
मैथिली म्हणाली," म्हणूनच मी काकूंना तुमच्या कडे घेऊन आले आहे"
निलिमा ताई म्हणाल्या," पुजा आता ही सोनोग्राफी कशाला?"
पुजा म्हणाली," काकू हल्ली तुम्हाला थकवा लवकर येत असेल ना, अशक्तपणा ही जाणवत असेल"
निलिमा ताई म्हणाल्या," हो ग हल्ली पहिल्या इतकं काम करण्याची शक्तीच राहत नाही. अशक्तपणा ही जाणवतो. जेवण कमी जाते. पण हे सगळं वयामानानुसार होत असेल"
पुजा म्हणाली," काकू इथेच आपल्यासारख्या स्त्रियांचं चुकतं. वय झालंय म्हणून स्वतःकडे दुर्लक्ष करतो. घरातील सर्व जबाबदाऱ्या पेलता पेलता स्वतःच्या आहाराकडे, तब्येतीकडे दुर्लक्ष करतो आणि इथेच आपण चुकतो."
निलिमा ताई कौतुकाने पुजाकडे बघत म्हणाल्या," पुजा मी काल मैथिलीचं बघितलं, आज तुझं बघतेय, तुम्ही एवढं छान बोलायला कुठून शिकता? म्हणजे समोरच्याच्या मनाला पटेल असच बोलतात."
पुजा हसून म्हणाली," काकू डॉक्टरच्या बोलण्यामुळेच पेशंट पन्नास टक्के बरा होतो आणि अनुभवाने अस बोलता येत. मैथिलीच्या बाबतीत म्हणाल तर ती खूप कमी काळातच खूप काही शिकली आहे."
पुजाने निलिमा ताईंची सोनोग्राफी केली. केतन येईपर्यंत मैथिली, पुजा आणि निलिमा ताईंमध्ये बऱ्याच गप्पा रंगल्या. काही वेळात केतन ब्लड रिपोर्ट्स घेऊन आला, तो म्हणाला, "डॉ मैथिली तुमचं डायग्नोसिस अचुक ठरले, आईची ब्लड शुगर लेव्हल वाढलेली आहे."
निलिमा ताई म्हणाल्या," म्हणजे आता माझी साखर खाणं बंदच होणार का? बघितलं मी म्हणाले होते ना की टेस्टस केल्या तर काहीतरी निघेलच."
केतन चिडून म्हणाला," आई तु अशिक्षित लोकांप्रमाणे बोलणार आहेस का? डॉ मैथिली आईला काहीही समजावून सांगणे माझ्या कुवतीच्या बाहेर आहे. तुम्हीच हिला काहीतरी सांगा, मी जातो."
केतन आईवर रागावून निघून जातो.
निलिमा ताई म्हणाल्या," केतन एरवी शांत असतो पण माझ्या तब्येती बद्दल काही बोलण झालं की याची चिडचिड चालू होते. माझं काम झालं असेल तर मी घरी जाऊ शकते का?"
मैथिली म्हणाली," काकू मी केतन सरांसोबत बोलेल. तुम्हाला इथून पुढे सर्व पथ्यपाणी पाळावे लागतील, गोड पदार्थ खाणे टाळावे लागतील. गोळ्या वेळेवर घ्याव्या लागतील. मी घरी येऊन तुम्हाला सविस्तर पथ्यपाणी सांगेल. तुम्ही घरी जाऊ शकता."
निलिमा ताईंना मैथिली रिक्षात बसवून देते आणि त्या घरी जातात. मैथिली हॉस्पिटल मधील तिचे इतर राहिलेली कामे उरकते आणि केतन सोबत बोलण्यासाठी त्याच्या केबिनमध्ये जाते.
"आत येऊ का सर" केबिनच्या मध्ये जाण्याआधी मैथिलीने केतनकडे परमिशन मागितली.
केतन फाईल मध्ये असलेले डोके वर काढून म्हणाला," डॉ मैथिली या ना, बसा"
मैथिली म्हणाली, "काकू एव्हाना घरी पोहोचल्या असतील"
केतन म्हणाला," हो घरी पोहोचल्यावर आईचा मॅसेज आला होता."
मैथिली आश्चर्याने म्हणाली," मॅसेज?"
केतन म्हणाला," हो मी ज्यावेळी आईवर रागावतो तेव्हा आम्ही एकमेकांना फोन न करता फक्त मॅसेज करतो"
मैथिली म्हणाली," एकदम संभाषण बंद करण्यापेक्षा हे चांगलं आहे. सर मघाशी तुम्ही काकूंवर उगाच चिडलात अस नाही वाटतं."
केतन म्हणाला," आई स्वतःची अजिबात काळजी घेत नाही, स्वतःकडे लक्षच द्यायचं नसतं. आता डायबेटीस डिटेक्ट झाला म्हटल्यावर पथ्यपाणी, वेळेवर जेवण, गोळ्या औषधे हे आलेच. आता हे सगळं मी गोड बोलण्याने ती करणार नाही याची मला खात्री आहे. मी चिडलो, रागावलो की मग सर्व गोष्टी वेळेवर होतील"
मैथिली म्हणाली," कस असत ना सर आपण दिवभरात इतके पेशंटस हँडल करतो पण आपल्याच घरातील पेशंटस आपण हँडल करू शकत नाही"
केतन म्हणाला," कस असत ना डॉ मैथिली, जोपर्यंत आपल्या घरातून ambulance चा आवाज येत नाही ना तोपर्यंत त्या आवाजाची तीव्रता आपल्याला समजत नाही. दुसऱ्या पेशंटस वर उपचार करायला आपल्याला काहीच वाटत नाही कारण ते आपल्याकडे एक डॉक्टर म्हणून बघतात याउलट आपल्या घरचे आपल्याकडे डॉक्टर म्हणून बघत नाहीत."
मैथिली हसून म्हणाली," अगदी खरं आहे सर"
केतन म्हणाला, "मी तुम्हाला एक रिक्वेस्ट करू शकतो का?"
मैथिली म्हणाली," हो "
केतन म्हणाला," तुम्ही माझ्या आईच्या डॉक्टर व्हाल, आई तुमचं म्हणणं खुप लवकर ऐकते, तुम्ही हो म्हणालात तर माझ्या डोक्याचा ताण जरा कमी व्हायला मदत होईल."
मैथिली म्हणाली," सर यात रिक्वेस्ट करण्याची काहीच गरज नाहीये. तुम्ही फक्त मला सांगा, काकूंना कुठली औषधे चालू करायची. थोड्याच दिवसात मी काकूंची शुगर लेव्हल कमी करून दाखवते."
केतन म्हणाला," उद्या काही टेस्टसचे रिपोर्ट्स येतील शिवाय सोनोग्राफीचे रिपोर्ट्स ही येतील. सर्व रिपोर्ट्स चा अभ्यास करून गोळ्या कुठल्या चालू करायच्या ते ठरवू."
मैथिली म्हणाली," ओके चालेल, मी निघते"
©®Dr Supriya Dighe