दुभंग अंतिम भाग

इतकं होऊनही समिधा देशमुख काकांना विसरली नव्हती..  तिच्या गावाकडून काही कामानिम्मित, मदतीची अपेक्षा घेऊन तिला भेटायला येणाऱ्या लोकांकडून ती त्यांची ख्वालीखुशाली विचारत असे.. तिचा निरोप गावकरी मंडळी देशमुखांपर्यंत पोहचवत असत.. तेही तिच्या आठवणींनी व्याकूळ होतं..पण समिधाचा कामाचा वाढता व्याप पाहून आनंदितही होतं.. अभिमानाने त्यांची छाती फुलून येत असे. त्यापैकीच कोणीतरी आज समिधाला सायलीच्या लग्नाची पत्रिका देऊन गेला होता.. तन्मयच्या वडिलांनी समिधाला खास आमंत्रण पाठवलं होतं.. समिधा फक्त आणि फक्त सायलीसाठी तिच्या लग्नाला आली होती.. आपली सफेद रंगाची आलिशान गाडी घेऊन समिधा गावात आली.. लग्नाच्या कार्यालयात पोहचली ..तिचा वाहनचालक पटकन गाडीतून खाली उतरला आणि तिला उतरण्यासाठी गाडीचा दरवाजा उघडून दिला.. समिधा आपल्या आलिशान गाडीतून खाली उतरली..तिचा तो रुबाब पाहून सर्वांच्या नजरा तिच्यावर खिळून होत्या..सर्व गावकऱ्यांना तिचं कौतुक वाटत होतं.. श्रीमंती पायाशी लोळण घालत असूनही समिधा अगदी साध्या वेशभूषेत आली होती.. गळ्यात मोत्यांची माळ आणि हातात मोत्यांच्या बांगड्या इतकीच आभूषणे अंगावर चढवली होती.. इतक्या मोठ्या पदावर कार्यरत असूनही तिला कशाचाच गर्व नव्हता.. सर्वांशी ती तशीच मिळून मिसळून बोलत होती.. आस्थेने चौकशी करत होती..लग्न मंडपात पोहचताच समिधाने देशमुखकाका काकूंना वाकून नमस्कार केला..तिचं पालटलेलं रूप पाहून  तन्मयच्या आईला खूप नवल वाटलं..त्यांच्या घरी घरकामाला येणाऱ्या मुलीने त्यांना आश्चर्याचा धक्का दिला होता.. समिधाला तुच्छ लेखण्याची, तिला हिनवण्याची चूक आईच्या आतापर्यंत लक्षात आली होती..किंबहूना पच्छाताप  होत होता..पण आता वेळ निघून गेली होती..तन्मयही लग्न कार्यालयात होता..समिधाशी बोलण्याचा प्रयत्न केला.. पण समिधाने त्याच्याकडे  ढुंकूनही पाहिले नाही.. तन्मयच्या वडिलांनी सायलीसाठी अनुरूप स्थळ पाहून  सायलीचा विवाह खूप थाटामाटाने लावून दिला.. सायलीचे यजमान इंजिनिअर होते.. दोघेही सुशिक्षित असल्याने जोडी छान जमली.. सायली सुखात होती..सायलीसाठी आणलेली भेटवस्तू तिच्याकडे सुपूर्द करत तिच्या गळ्यात पडून कडाडून गळाभेट घेतली.. कोणास ठाऊक या नंतर कधी भेट होणार की नाही..!! माहीत नव्हतं.. लग्नसोहळा पार पडला आणि समिधा आपल्या घरी मुंबईला परतली..