मागील भागात आपण पाहीले की नीरजला शुध्द येऊन देखिल त्याला सोडल नव्हतं. त्याचे चॅनल हेड देखील नीरजला अजून डॉकाटरांच ऐकायला सांगत होते. त्यामुळे नीरज अजून गोंधळून गेला होता.
आता पूढे.
जसे ते दोघ डॉक्टरकडे जायला निघाले तसे सौम्याही त्यांच्यामागे निघाली. तिच्यामागे नीरजच्या आईनेही यायची तयारी केली.
ते बघून नीरज आणि अमेय त्यांच्याकडे आठ्या पाडून बघू लागले. तस सौम्याने नीरजच्या आईचा हात पकडून तिथेच तोंड वाकड करत बसून घेतलं. नंतर कूठे ते दोघे डॉक्टरांकडे निघून गेले.
ते बघून नीरज आणि अमेय त्यांच्याकडे आठ्या पाडून बघू लागले. तस सौम्याने नीरजच्या आईचा हात पकडून तिथेच तोंड वाकड करत बसून घेतलं. नंतर कूठे ते दोघे डॉक्टरांकडे निघून गेले.
ते दोघे तर कॅबीनजवळ पोहोचले. पण तिथे अजून डॉक्टर आले नसल्याने त्यांनी तिथे थोडावेळ वाट पाहीली.
काही वेळातच डॉक्टर आले आणि त्यांनी अमेय आणि नीरजच्या वडीलांना आतमध्ये यायला सांगीतले.
“आम्ही उद्या घेऊन जाऊ शकतो ना नीरजला?” नीरजच्या वडीलांनी आत बसल्या बसल्या डॉक्टरांना विचारलं.
“त्यासंबंधी बोलण्यासाठीच मी तुम्हाला इथे बोलावलं आहे.” डॉक्टरांनी बोलायला सूरवात केली. “आता काय झाल ते तुम्ही पाहीलचं. मानसीक ताणामुळे त्याला चक्कर आली आणि मला अस वाटत की हे आतापासून नाहीये. आपल्याला त्याच्या अजून काही टेस्ट आणि तपासण्या कराव्या लागतील.”
“नक्की काय बोलायच आहे तुम्हाला?” अमेय जरा गोंधळून विचारू लागला.
“आपण उद्या नीरजला मानसोपचार तज्ञाकडे पाठवणार आहोत.” डॉक्टर
“तुम्हाला तो वेडा वाटतो का?” अमेय आता चिडूनच बोलला.
“इथेच तर आपल गफलत होते.” डॉक्टर समजुतीच्या स्वरात बोलले. “मानसीक आजार म्हणजे एखादी व्यक्ती वेडीच नसते अस नसत. हा जस शरीर आजारी पडत तस मनही आजारी पडत असत. जस आपण आपल्या शरीराला जपतो. तसच मनालाही जपाव लागत. पण आपण आपल्या मनाच्या त्रासाकडे सरळ दूर्लक्ष करतो. का? तर त्याचा आजार आपल्याला समजतच नाही.”
“म्हणजे?” नीरजचे वडील काळजीने बोलू लागले. “आपल्याला झालेला आजार आपल्यालाच समजत नाही?”
“नीरजचा आजार तुम्हाला तरी समजला का?” डॉक्टर
तसे ते दोघे एकमेकांकडे चमकून बघायला लागले.
“तुम्हालाच काय? हे त्यालाही माहीत नाहीये.” डॉक्टर “हा, आता ते कन्फर्म तेव्हाच होईल जेव्हा आपण मानसोपचारतज्ज्ञाचा सल्ला घेऊ. त्यासाठी त्याला तयार करायची जबाबदारी तुमची.”
दोघेही परत एकमेकांकडे बघायला लागले. कारण हे अस काही नीरजला सांगायच म्हणजे तो नक्कीच तयार होणार नाही. कोणीही स्वतःला वेड कोण म्हणत नाही ना?
“फक्त सल्ला घ्यायचा आहे.” डॉक्टर “मी तर उद्या त्याला सांगेलच पण तुमची सोबत असेल तर तो जरा निवांत राहील.”
“ठिक आहे डॉक्टर” नीरजच्या वडीलांनी त्यांना थेट हात जोडले. “जे हवं ते करा. पण माझा मूलगा मला बरा करून द्या.”
डॉक्टरांनी देखील हलकच स्मित करत त्यांना दिलासा दिला. मग ते दोघेही तिथून बाहेर पडले. डॉक्टरांच्या या बोलण्याने ते खूपच टेन्शनमधे आले.
“काका” अमेयने नीरजच्या वडिलांना चालता चालता आवाज दिला. तसे ते अमेयकडे बघू लागले.
“नीरजच वागण कस होत घरात?” अमेयने न रहावून विचारलं.
“म्हणजे तुला पण तो…” नीरजच्या वडीलांना पूढे बोललच गेल नाही. कारण अमेय त्यांना रोखून बघायला लागला.
“म्हणजे तुला पण तो…” नीरजच्या वडीलांना पूढे बोललच गेल नाही. कारण अमेय त्यांना रोखून बघायला लागला.
“हो, म्हणजे तसच..” नीरजचे वडिल चाचरायला लागले.
“निट सांगा काका.” अमेयने त्यांचा हात त्याच्या हातात घेतला. “आपला नीरज आपल्याला ठणठणीत बरा करायचा आहे.”
तसा नीरजच्या वडीलांनी बोलायला सूरवात केली.
“तुला तर माहीतीच होत की तो कॉलेजला असल्यापासून जागरण करायला लागला होता. आधीपासून हूशार तर होताच. म्हणूनच आमची परिस्थिती बदलायची म्हणून तो झपाटल्यासारखा अभ्यासाला लागला होता. चांगल्या मार्काने पास झाला. नंतर चांगली नोकरी लागावी म्हणून धडपड करू लागला. त्यात त्याने ही पत्रकारीता केली. त्यातही त्याने खूप सारी मेहनत करून चांगले मार्क पाडले आणि ह्या चॅनलमध्ये कामाला लागला. म्हटलं आता तरी जरा निवांत जगेल. पण कसल काय? त्याच जागरण काही सूटल नाही. डोळ्यासमोर सतत मोबाईल नाहीतर त्याचा तो लॅपटॉप. सतत फिरतीवर. जेवणाची वेळ नाही पाहीली की कधी जीवाची पर्वा नाही केली. परिस्थिती बदलायची म्हणून नुसताच धावत राहीला आणि एके दिवशी..”
ते बोलता बोलता थांबली.
तसा नीरजच्या वडीलांनी बोलायला सूरवात केली.
“तुला तर माहीतीच होत की तो कॉलेजला असल्यापासून जागरण करायला लागला होता. आधीपासून हूशार तर होताच. म्हणूनच आमची परिस्थिती बदलायची म्हणून तो झपाटल्यासारखा अभ्यासाला लागला होता. चांगल्या मार्काने पास झाला. नंतर चांगली नोकरी लागावी म्हणून धडपड करू लागला. त्यात त्याने ही पत्रकारीता केली. त्यातही त्याने खूप सारी मेहनत करून चांगले मार्क पाडले आणि ह्या चॅनलमध्ये कामाला लागला. म्हटलं आता तरी जरा निवांत जगेल. पण कसल काय? त्याच जागरण काही सूटल नाही. डोळ्यासमोर सतत मोबाईल नाहीतर त्याचा तो लॅपटॉप. सतत फिरतीवर. जेवणाची वेळ नाही पाहीली की कधी जीवाची पर्वा नाही केली. परिस्थिती बदलायची म्हणून नुसताच धावत राहीला आणि एके दिवशी..”
ते बोलता बोलता थांबली.
“बोला काका,” अमेय “एके दिवशी काय?”
“त्या रात्री देखील तो असाच त्याच काम करत बसला होता.” नीरजचे वडील “आम्ही तर झोपेतच होतो. तेवढ्यातच काहीतरी पडल्याचा आवाज झाला. तो आवाज इतका जोरात होता की गाढ झोपलेले आम्ही खाडकन उठलो आणि सरळ त्याच्या खोलीकडे धावलो. त्याने त्याची खोली पूर्ण अस्ताव्यस्त करून ठेवली होती आणि तो एकटाच काहीतरी बडबड करत होता. त्याच्या आईने त्याला जोरात आवाज दिल्यावर तो भानावर आला आणि डोक गच्च पकडून बसला. तेव्हा वाटल की कामाचा ताण आहे. म्हणून त्याच्या आईने त्या रात्री त्याच्या डोक्याला तेलाची मॉलीश करून दिली. पण नंतर दोन आठवड्यांनी परत एकदा तसच झाल. अस तिन ते चार वेळा झाल. तो रात्री जागरण करता करता एकटाच बडबड करायचा. मग जरा भिती वाटली. तेव्हा तर आमच्या फॅमिली डॉक्टरला दाखवून तात्पुरती गोळ्या दिल्या होत्या. पण त्याने काहीच फरक पडला नाही वाटत.”
हे सगळंच ऐकून अमेयला जरा धक्काच बसला. “एवढं सगळ झाल आणि तूम्ही आता सांगत आहात?” अमेयला आता रागच आला. “तेव्हाच बोलले असते तर निरजवर ही वेळच आली नसती.”
“नाही समजल रे तेव्हा काही.” नीरजचे वडील हताश होत बोलले.
“जे झाल ते जाऊदे.” अमेय दिर्घ श्वास घेत बोलला. “आता उद्या नीरजला तयार करू. त्याच्यावरचे उपचार झाले की काही दिवस त्याला सूट्टीवर पाठवूयात.”
नीरजच्या वडीलांनीही त्याला दुजोरा दिला आणि ते नीरजजवळ गेले. पण डॉक्टर काय बोलले ते बाकीच्यांना सांगायच टाळल.
आजच्या रात्रीच जेवण अमेयचे वडील त्यांच्या घरून घेऊन आले. नीरज आणि त्याच्या घरच्यांना ते खायला लावल. नीरज तर चांगलाच वैतागून गेला होता. त्याला आता स्वतःची तब्येत चांगली वाटायला लागली होती. तरी त्याला आज घरी न सोडल्यामूळे त्याची सारखी चिडचिड होत होती.
“उद्या अजून एका डॉक्टरची तपासणी झाली की आपण घरी.” अमेय त्याच्या हातावर हात ठेवत बोलला.
“आता अजून कोणता डॉक्टर?” नीरज “हे सगळे ना त्यांचे पैसे कमवायचे धंदे आहेत.”
“असू देत.” त्याचे वडील चिडून बोलले. “तुझा बाप अजून खंबीर आहे.”
“नाहीतर काय?” अमेयचे वडील
“आम्ही पण आहोतच की.” सौम्याचे वडीलांनीही दूजोरा दिला.
तरी नीरजने त्याच तोंड वाकड केल.
तरी नीरजने त्याच तोंड वाकड केल.
क्रमशः
अष्टपैलू लेखन स्पर्धा.
कसा वाटला भाग? कमेंट करुन सांगायला विसरू नका.
कसा वाटला भाग? कमेंट करुन सांगायला विसरू नका.
Download the app
आता वाचा ईराच्या कथा सोप्या पद्धतीने, आजच ईरा app इंस्टॉल करा