Login

डोळस रात्री भाग २

स्वतःच्या मानसीक आरोग्याकडे दूर्लक्ष करणा-याची डोळस गोष्ट
मागील भागात आपण पाहीले की संपादक आणी नीरज यांच्यात चांगलीच वादावादी झाली.

आता पूढे.

दोघांची चालू असलेली ती बाचाबाची बघून त्या दोघांमध्ये जाण्याची बाकी कोणाची हिम्मतच झाली नव्हती. कारण नीरज आज खूपच विचित्र वागत होता. इतका की तो कोणासमोर बोलत आहे? कुठे उभा आहे? याचाही त्याला भान नव्हत. त्याचा तो आवेश बघून संपादकही जरा वरमाला गेला. आज ज्या नीरजला तो बघत होता. तो त्यांचा नेहमीचा नीरज नव्हताच. नाहीतर कितीही राग आला तरी पायरी सोडून तो कधीच वागला नव्हता. पण आजची गोष्ट खूपच विचित्र आणि भयानक वाटायला लागली.

शेवटी सौम्या तडक आत आली आणि नीरजला तिच्या मिठीत तिने घट्ट पकडून घेतलं. तसा नीरज गडबडला गेला आणि पुढच्याच क्षणी तो चक्कर येऊन खाली पडला.

सौम्या नीरजची जवळची मैत्रीण. अगदी कॉलेजपासूनची दोघांची मैत्री होती. तिनेही आजच नीरजच हे रूप पहिल्यांदाच पाहिलं होत. त्याला कस सावरावे? तेच तिला समजत नव्हतं. मग तिने मागचा पुढचा कसलाच विचार न करता सरळ त्याला स्वतःच्या मिठीत घेतलं. तो शांत तर झाला पण लागलीच तो बेशुद्ध पडला. त्याला अस चक्कर येऊन पडलेलं बघून ती देखील खूपच घाबरून गेली.

तिला एकटीला त्याला धरून ठेवण जमत नसल्याने तो संपादकही लागलीच पुढे आला आणि त्याने देखील एका बाजूने नीरजला धरून घेतले.

“नीरज.” संपादकांनी त्याच्या गालावर थोपटत त्याला उठवायचा प्रयत्न केला.

तोपर्यंत बाहेरची सहकरी देखील आतमध्ये येऊन नीरजला बघू लागले. त्यांनी लागलीच त्याला बाजूच्या एका सोफ्यावर झोपवलं. तिथल्या एका शिपायाने लागलीच ग्लासभर आणि आणून दिल. त्यांनी आणलेला ग्लास सौम्याने लगेच तिच्या हातात घेतला आणि नीरजवर ते पाणी शिंपडू लागली.

यावर अजून पाच ते दहा मिनिटे गेली. तरी नीरज काही उठायचं नाव घेत नव्हता. सौम्या आता अजूनच घाबरून गेली. आता सगळ्यांना काय कराव तेच सुचत नव्हत? शेवटी तिथल्या कोणीतरी रुग्णवाहिकेला फोन करून दिला.

ती रुग्णवाहिका येईपर्यंत तिथे झालेली घटना ही चॅनल हेड पर्यंत देखील पोहोचली. तो देखील लागलीच तिथे येऊन पोहोचला. कारण नीरजच नाव तितक त्या ऑफिसमध्ये झालेलं होत. ज्याने आजवर बऱ्याच वेळेस स्वतःचा जीवही जोखीममध्ये टाकून त्यांच्या चॅनेलसाठी बातम्या आणल्या होत्या. त्यामुळे तो त्यांच्या चॅनलसाठी खूपच महत्वाचा असा होता.

नीरजला अजूनही बेशुद्धच बघून त्यांनाही काळजी दाटून आली. आता ती काळजी त्याच्यासाठी होती की त्यांच्या चॅनलच्या कामासाठीची ती त्यांनाच माहिती होत. एक मात्र नक्की होत की जर तो नीट असेल तर तो चॅनल हेड नीरजला कोणत्याही परिस्थितीत गमावणार नव्हता.

काही वेळातच रुग्णवाहिका त्यांच्या ऑफिसच्या खाली येऊन पोहोचली. त्यातल्या माणसांनी स्ट्रेचर वरच्या मजल्यावर आणले आणि बाकीच्यांनी नीरजला लगेच त्यावर ठेवून लागलीच ते रुग्णवाहिकेकडे चालले गेले.

त्यांच्यासोबत सौम्या आणि नीरजचा एक सहकारी साजिद हे दोघेही गेले. बाकी स्टाफला चॅनल हेडने त्यांच्या त्यांच्या कामाला जायला लावलं. तो संपादक मात्र चॅनल हेड ची परवानगी घेऊन सरळ घरी जायला निघाला.

इतर वेळेस होणारे वाद विवाद वेगळे होते. पण आज जे काही घडलं ते बघून तो संपादक पुरता बिथरला होता. बाकीच्यांनी नीरजला फक्त लांबून पाहिलं होत. तर त्या संपादकाने नीरजला जवळून अनुभवलं होत.

तर दुसरीकडे नीरजच्या आजच्या ह्या परिस्थितीने चॅनल हेडला देखील त्याच्या भूतकाळातील एक घटनेची आठवण करून दिली होती. म्हणूनच आता जरी ते त्यांच्या कामाला लागले. तरी संध्याकाळी ते नीरजला जाऊन भेटणार होते.

तिकडे काही वेळातच ती रुग्ग्णवाहिका हॉस्पिटलला जाऊन पोहोचली. त्या चॅनेल हेडने तिथे आधीच फोन करून दिला असल्याने नीरजला लागलीच दाखल करून घेतलं. त्याची ती परिस्थिती बघून त्याला थेट आयसीयुमध्ये शिफ्ट केल गेल.

त्याला दाखल केल्यावर सौम्याच टेन्शन जरा कमी झाल. आता तिला त्याच्या घरच्यांची आठवण आली. पण घरी तर फक्त त्याची आई आणि बहिण होती. त्याचे वडील कामानिमित्त बाहेर गावी गेले होते. आता जर थेट आईला फोन लावला तर ती खूपच टेन्शन घेऊन बसेल याची सौम्याला खात्रीच होती. मग तिला अमेय आठवला. त्यांच्या मैत्रीतल्या माळेचा एक खंबीर तारा.

पुढच्याच क्षणाला त्याचा नंबर सौम्याच्या मोबाईलच्या स्क्रीनवर दिसू लागला. डॉक्टर अजूनही नीरजची तपासणी करत होते. इकडे अमेय देखील फोन उचलायला वेळ घेत होता. तो मोबाईलही थोडा वेळ वाजून बंद झाला. त्यानंतर तिने अजून दोन वेळा फोन लावून पहिला. पण तो तसाच वाजून वाजून बंद झाला. त्याने आता उचलला नाही म्हणजे तो नक्कीच कामात असेल. हे सौम्याला समजून गेले. मग ते काम संपल्याशिवाय तो काही फोन करणार नव्हता. आता जे काही असेल ते डॉक्टर बोलतील तेव्हा आणि नीरजला शुद्ध येईल तेव्हाच काय ते सांगायचे सौम्याने ठरवले.

तो अमेय, वय वर्ष तेच जे नीरजच २७. उंचपुरा, जरा गव्हाळ रंगाचा. पण आत्मविश्वासाने ठासून ठासून भरलेला. माणस जोडण्यात तरबेज. त्याच्या कामाच्या ठिकाणी त्याच्या हाताखाली आणि त्याच्यासोबत काम करण्यासाठी तिथला प्रत्येक जण धडपड करायचा. आताही त्याला एक प्रोजेक्ट मिळत होता. ज्यासाठी तो त्याच्या बॉसच्या केबिनला बसलेला होता. त्याचीही मिटिंग संपत आली होती. तेवढयातच त्याला मोबाईल वाजू म्हणजेच थरथरू लागला. बिचारा तो पूर्ण दिवस सायलेंटवर असायचा. त्यामुळे तो फक्त थरथर करायचा. आता चालू असलेली मिटिंग संपतच आली असल्याने त्याने काही फोन बघितला नाही.

त्याची मिटिंग संपताच त्याने सौम्याला फोन लावला. कारण ती लागोपाठ असे दोन ते तीन फोन कधीच करत नव्हती. म्हणूनच त्याने मिटिंग संपल्या संपल्यावर लगेच तिला फोन लावला.

सौम्या आणि साजिद आयसीयूच्या बाहेरच्या बाजूला वाट बघत उभे होते. काही वेळातच सौम्याचा फोन वाजला. मोबाईलवर अमेयच नाव वाचून तिच्या जीवात जीव आला आणि तिने तो पटकन उचलून नीरजबद्दल त्याला सगळ काही सांगून दिल.

नीरजबद्दल ऐकून अमेय देखील टेन्शनमध्ये आला. ज्याची त्याला भीती वाटली होती शेवटी तेच घडत होत.

क्रमशः

अष्टपैलू लेखन स्पर्धा.

कसा वाटला भाग? कमेंट करून सांगायला विसरू नका.

🎭 Series Post

View all