पुर्वावलोकन
अर्नवची त्याच्या आईबाबांना खुप खुश बघून, त्यांना अनुबद्दल सांगण्याची हिंमत होत नाहीये. त्याने तानियाकडे त्याला नकार देण्याची मागणी केली आहे. तानियाने अर्नवबरोबर सुखी संसाराची अनेक स्वप्नं बघतली होती. तिला मात्र सत्य कळल्याने खुप दुःख होत आहे.
आता पुढे
तानियाने तिचा चेहरा तिच्या ओंजळीतून बाहेर काढला. तिने तिचे डोळे पुसले.
"आपण रडून काय होणार आहे? जी गोष्ट आपली नाहीच ती आपल्याला कशी मिळणार? त्याचं अनुवर प्रेम आहे ना. करू दे त्याला तिच्याशी लग्न. त्याने मला नकार दिला तर मी काय तशीच राहणार आहे?"
ती उठून बाहेर आली. अर्नव घरी पोहोचला होता.
"आलास अर्नव? झालं बोलून? तुला काही प्रॉब्लेम तर नाहीए ना या लग्नात?"
"अगोदर तानियाचं मत कळणं महत्वाचं आहे आई, जर तिनेच नकार दिला तर."
"नाही, मला नाही वाटत की ती नकार देईल."
"सांगता येत नाही, बघुत."
तो रूममध्ये निघून आला. त्याला खात्री होती की नक्कीच तानिया त्याचं ऐकून लग्नाला नकार देईल. अर्नव अस्वस्थ झाला होता.
"तानियाचं मन दुखावलं गेलं असेल ना! किती चांगली मैत्रीण आहे ती माझी. आता आमच्या मैत्रीला नक्कीच तडा जाणार. पहिलेच आईबाबांना अनुबद्दल सांगितलं असतं तर बरं झालं असतं. मला वाटतं की माझी विनंती ऐकून ती या लग्नाला नकार देईल. तिने एकदा नकार दिला की मंग मी आईबाबांना अनुबद्दल सांगून टाकेल."
त्याच्या कानांवर आवाज पडला.
"अहो ऐकलंत का! तानियाच्या घरून होकार आला आहे. आत्ताच फोन आला मला त्यांचा. मी पण त्यांना होकार कळवला आहे. आता आपण लग्नाच्या तयारीला लागायला हवं."
त्याला धक्काच बसला. त्याने तानियाला फोन लावला.
"हॅलो, अगं तू तर नकार देणार होतीस ना?"
"दिला असता रे; पण मी काय कारण सांगणार होते नकार देण्याचं? तुला हे लग्न मान्य नाहीए ना. मंग नकार तूच देशील ना."
"हो, बरोबर आहे तुझं. ठीक आहे. पण एक रिक्वेस्ट आहे जर आपलं लग्न नाही होऊ शकलं तर प्लिज आपली मैत्री नको तोडू यार. चूक माझीच आहे मी अगोदरच घरी सांगायला हवं होतं. उगाच माझ्यामुळे सगळ्यांना त्रास होतोय."
तिच्या डोळ्यांत पाणी होतं. तिला जाणवलं होतं की अर्नव मनाने चांगला आहे. तिने त्याला माफ केलं होतं.
"ईट्स ओके. आपण नेहमी चांगले मित्र राहू. आता सांग घरी अनुबद्दल."
"हो. थँक्यू तानिया. तू खुप चांगली आहेस यार. तू मला समजून घेतलंस. तू माझी सगळ्यांत चांगली मैत्रीण आहेस."
"हो, बाय."
अर्नव खाली आला. त्याला हिंमत करून अनुबद्दल सांगावंच लागणार होतं.
"मला हे लग्न मान्य नाहीए."
"काय! काय प्रॉब्लेम आहे तुला? तानिया एवढी चांगली मुलगी आहे."
"माझं अनुवर प्रेम आहे."
"वेडा आहेस का तू अर्नव? हे अगोदर का नाही सांगितलं तू?"
"मला काहीच कल्पना नव्हती या सगळ्याबद्दल. तुम्ही तर तानियाला या घरची सून मानून बसले होतात त्यामुळे तुम्हाला इतकं आनंदात बघून माझी हिंमतच झाली नाही."
"अनु कोण?"
"ती...... तर ..... म्हणजे....."
"स्पष्ट सांग."
"ती तानियाच्या घरी घरकाम करते."
"तुझं डोकं तर ठिकाणावर आहे ना अर्नव? काय बावळटपणा लावला आहे. घरकाम करणाऱ्या मुलीला तू सालगुडे परिवाराची सून बनवणार आहेस! नाही, हे शक्य नाही."
"आई माझं तिच्यावर प्रेम आहे. प्रेम हे सगळं बघून थोडीच करतात. ती खुप चांगली मुलगी आहे."
"अर्नव चित्रपट आणि खऱ्या आयुष्यात खुप फरक असतो. तू खुप भोळा मुलगा आहेस. तुला कळत नाहीए की ती मुलगी तुझी प्रॉपर्टी बघून तुला फसवू....."
"( आईला मधेच अडवत ) बस आई, असं काही नाहीए. काहीही आरोप नकोस लावू तिच्यावर."
त्याचा आवाज वाढलेला होता. त्याच्या आईला त्याने त्यांना मधेच अडवून अश्या रीतीने मोठ्या आवाजात त्यांना बोलल्याचा खुप राग आला.
"बस अर्नव. त्या मुलीसाठी तू माझ्याशी उलटून बोलतोय? काय जादू केलाय काय माहित तिने? मला तुझा एक शब्दही ऐकून घ्यायचा नाही. जर तुला तिच्याशी लग्न करायचं असेल तर आमच्याशी असलेले सर्व संबंध तोडावे लागतील. एक तर ती नाही तर आम्ही. तुझं लग्न तानियाशीच होणार."
"बाबा, तुम्ही..."
"( त्याला अडवत ) बरोबर बोलतेय तुझी आई. तानियाच योग्य आहे तुझ्यासाठी. तुला जे योग्य वाटेल ते तू करू शकतोस."
सर्वजण निघून गेले. अर्नव मात्र खुप मोठ्या दुविधेत पडला होता. एका बाजूला अनु होती व एका बाजूला त्याचं कुटुंब. तो खुप अस्वस्थ झाला होता.
"काय झालं अर्नव?बोलशील का काही?"
"काहीच कळत नाहीए यार काय करावं तर. खुप मोठ्या दुविधेत आहे मी."
"काय झालं? सांग तर."
"आईबाबा तुला स्वीकारायला तयार नाहीत. ते म्हणत आहेत की माझं लग्न होईल तर तानियाशीच होईल. आईबाबा मला तू आणि ते या दोन्हीतून एक निवडायला सांगत आहेत. अश्या परिस्थितीत माणूस काय करणार?"
तिचा चेहरा गंभीर झाला होता. तिचं मन तिला भारी भासू लागलं. तिला ज्या गोष्टीची भिती वाटत होती तेच झालं होतं. तिने स्वतःला सावरलं. तिने तिचे अश्रू खाली पडू दिले नाही.
"अरे यात काय एवढं टेन्शन घ्यायचं? सोपं तर आहे. तू तुझ्या कुटुंबालाच निवडशील ना."
"आणि तुझं काय?"
"अरे तुझं एवढं चांगलं कुटुंब आहे. तू सगळं सोडून गरिबांचं जीवन कसं जगू शकशील?"
"तू सोबत असशील तर शक्य आहे. तसंही पैसाच सगळं नसतं."
"हे बघ अर्नव, उगाच माझ्यासाठी स्वतः चं चांगलं आयुष्य कशाला खराब करतोस? सोपं नसतं रे गरिबांचं आयुष्य. इतके धक्के खायची तुला सवय नाहीए आणि असं तू कसंकाय म्हणू शकतोस की पैसाच सर्वकाही नसतं? मुळात पैसाच सगळं काही असतं. प्रत्येक गोष्टीसाठी पैसे लागतात. मी खुप त्रास सोसाला आहे पैश्याच्या अभावामुळे. मला माहित आहे सगळं. लहानपणी खुप हुशार होते पण नंतर मला शिक्षण सोडावं लागलं होतं. तसंच घरातील सर्वांशी नातं तोडून तू आनंदात राहू शकशील का?"
तो विचार करू लागला.
"आई म्हणत होती की अनु माझ्या प्रॉपर्टी साठी सगळं करतेय. पण ती तर मला तिला सोडण्याचा सल्ला देतेय."
अनुचं बोलणं ऐकून त्याला निर्णय घेणं अजूनच अवघड वाटू लागलं. अनु जाऊ लागली. तो तिच्या पाठमोऱ्या आकृतिकडे बघत बसला.
क्रमश.
©Akash Gadhave