पुर्वावलोकन
तानियासमोर रोहितचं खरं रूप आलं आहे. तिला कळलं आहे की त्याची नजर तिच्या प्रॉपर्टीवर आहे. ती दार लावून रडत बसली आहे. अनुची आई देखील रडत कुठेतरी गेली आहे. अनु चिंतेत आहे.
आता पुढे
"अगं तानिया. बाळ."
तिची आई दरवाजासमोर उभी होती. तिला रोहितच्या कपटाबरोबरच ती आईबाबांबरोबर मागील काही दिवसांत जसं वागली त्याचंही वाईट वाटू लागलं.
"मला आईबाबा सांगत होते ना की मी लहान आहे. मला समज नाहीए जगाची. मी भावविश्वात राहते स्वतः च्या. आत्तापासून या गोष्टीची गरज नाही. मी प्रेमात आंधळी झाली आहे. का कळलं नाही मला? स्वतः च्या आईबाबांबरोबर का मी असं वागले. का मला कळलं नाही की आईबाबांना कधीच वाटत नसतं की त्यांच्या मुलांसोबत काही वाईट व्हावं."
तिला तिच्या वागणुकीचा राग येऊ लागला. ती उठली. तिने दार उघडलं.
"तानिया, अगं........"
ती तिच्या आईच्या गळ्यात पडली. त्यांनी तिला कुरवाळलं. त्यांना अधिकच भिती वाटू लागली.
"हे बघ तानिया घाबरू नकोस. कुणी जर त्रास दिला असेल तर मला सांग. असं रडत बसल्यानं काय होणार आहे?"
तिने तिच्या आईला अजूनच घट्ट पकडून घेतलं.
"सॉरी आई. मी खुप वाईट मुलगी आहे ना? मी कधीच असं वागणार नाही. मी तुझी व बाबांची प्रत्येक गोष्ट ऐकेन."
त्या थोड्या गोंधळल्या. त्यांना काय बोलावं ते सुचत नव्हतं.
"नाही गं. तू तर खुप चांगली मुलगी आहेस."
"नाही आई. मी वाईट आहे. तुम्ही बरोबर म्हणत होतात. मला जगाची समज नाहीए. मी खरंच त्यात ईतकी गुंतले होते की काय योग्य काय अयोग्य हे कळलंच नाही मला."
त्यांना कळलं की नक्कीच हिच्या प्रियकराने हिला धोका दिला आहे. त्यांना थोडीशी चिंता पण वाटू लागली.
"बाळा सगळं खरंखरं सांग. त्याने तुझ्याबरोबर...... म्हणजे तू... सांग नक्की काय घडलं?"
त्यांना काळजी वाटू लागली. जे वृत्तपत्रामध्ये वाचायला मिळतं तसं काही तर घडलं नसेल तानियाबरोबर!
ईकडे अनु चिंतेत होती. तिला घरामध्ये करमत नव्हतं. ती खूपच अस्वस्थ झाली होती. काय झालं असेल? हा एकच प्रश्न तिचं मन भारी करून गेला होता.
"आई खरंच मी खुळी आहे. त्या दिवशी आम्ही रेस्टॉरंट मध्ये गेलो होतो तेव्हा तिथे क्रिती पण आली होती. तो मला सोडून तिच्यासोबत निघून गेला होता. तेव्हाच मला कळायला हवं होतं."
"जाऊदे तानिया कोण कसं वागेल हे आपण नाही ठरवू शकत पण कुणाच्या वागण्याचा आपल्यावर किती परिणाम होऊ द्यायचा हे आपल्या हातात असतं."
आईचे हे शब्द ऐकून ती शांत झाली.
"खुप छान दिसतो का तो?"
"आई, काही पण!"
तिची आई हसायला लागली.
"हसू नको बरं. चांगला दिसतो म्हणून थोडीच मी त्याच्या प्रेमात पडले. मला वाटलं होतं तो खुप चांगला मुलगा आहे."
"जाऊदे आपण तुझ्यासाठी त्यापेक्षा चांगला मुलगा शोधू. तो तुझा आवडता हिरो आहे ना शाहिद कपूर, त्यासारखा."
तिची आई हसायला लागली. ती लाडाच्या स्वरात म्हणाली.
"काय आई!"
"अगं खरंच!"
त्या परत हसायला लागल्या. तिने कमरेवर हात ठेवला.
"तू माझी आई आहेस की मैत्रीण आहेस?"
"दोन्ही पण."
"नाही. असं नसतं."
"अगं खरंच. तूच तर मला फ्रेंड रिकवेस्ट पाठवली होती ना? मंग झालो आपण मैत्रिणी."
ती गालातल्या गालात हसू लागली.
"लाजली पोरगी!"
ती खाली मान करून हसू लागली.
"चूप बस बरं आई!"
"अगं एवढं काय मनावर घ्यायचं त्याचं. मलाही अगोदर पाच-सहा मुलांनी रिजेक्ट केलं होतं. मंग तुझ्या बाबांनी होकार दिला."
तिने मान हलवली.
"टेंशन नको घेऊ. जा फ्रेश हो."
"हो आई. लव्ह यु."
"हमम. लव्ह यु लव्ह यु."
ती फ्रेश होऊन बसली. आईशी बोलून तिला खुप बरं वाटलं. तिचा मूड फ्रेश झाला होता. पण परत रोहित व क्रिती तिच्या डोळ्यांसमोर फिरू लागले. रोहित व त्यांच्या मित्रांचे शब्द तिच्या कानात गुंजू लागले. 'खुळी, वेडी, इमोशनल.' तिने तिचे डोळे गच्च मिटवून घेतले व तिचे हात तिच्या कानांवर ठेवले. ती परत उदास झाली. तिला अस्वस्थ वाटू लागलं.
अनु घराबाहेर येऊन आईची वाट बघू लागली. वनवे काकूंचं तिच्यावर लक्ष गेलं. त्या तिच्याजवळ आल्या. त्या बोलू लागल्या.
"आईची वाट बघतेय का अनु?"
"हो काकू. तुम्हाला माहित आहे का आई कुठे गेली आहे ते?"
त्या करुनेने तिच्याकडे बघत होत्या. तिची चिंता अजूनच वाढली. ती दुःखाच्या स्वरात म्हणाली.
"काय झालं काकू? असं का बघताय? सांगा ना."
त्या विचार करू लागल्या की हिला कसं सांगावं? "
"अगं अनु...... ते....."
ती अजूनच बेचैन झाली. ती विचार करू लागली की काय झालं असावं? आई पण रडत होती. या काकू पण ईतकं अडखळत आहेत. तिचं मन अजूनच भारी झालं.
डायलॉग ऑफ द डे
"का मला कळलं नाही की आईबाबांना कधीच वाटत नसतं की त्यांच्या मुलांसोबत काही वाईट व्हावं."
क्रमश.
©Akash Gadhave