पुर्वावलोकन
तानिया रोहितबरोबर बाहेर गेली असता तिला जाणवतं की एक मुलगी रोहितकडेच बघत आहे. रोहितचं तिच्याकडे लक्ष्य गेल्यावर तोही गंभीर झाला आहे. तानिया विचार करत आहे की कोण असेल ही मुलगी?
आता पुढे
रोहित थोडासा घाबरलेला वाटू लागला. तो उठून त्या मुलीजवळ गेला. तानिया त्या मुलीकडे बघतच राहिली. तिने स्लीवलेस घातलेला होता. तसेच तिची जीन्सही मांडीपर्यंतच होती. तिने असं दृश्य यापूर्वी चित्रपटामध्येच बघितलेलं होतं. तिचा रंगही तानियापेक्षा जास्त उजळ होता व रोहितला बघून तिच्या गालात पडलेली खळी तिचं रूप द्विगुणित करून गेली. तानियाच्या मनात संशयाची पाल चुणचूणली. तिला त्या मुलीसमोर तिचं सौंदर्य फिकं वाटू लागलं.
ती मुलगी रोहितची...... नाही नाही. शक्यच नाही. रोहित असं करूच शकत नाही. मी उगाच संशय घेत आहे. असेल कुणी मैत्रीण. किती प्रेम करतो रोहित माझ्यावर! मी असं त्याला गुन्हेगार ठरवणं चुकीचं आहे. तसंतर माझे पण अनेक मित्र आहेत. त्यांबद्दल तोही संशय घेऊ लागला तर कसं जमेल?
वेटरने टेबलवर कोल्ड्रिंक ठेवली. त्यात दोन स्ट्रॉ देखील होत्या. ती रोहितची वाट बघू लागली. कधी संपतं यांचं? तिला जाणवलं की ती मुलगी तिच्याकडे वेगळ्याच नजरेने बघत होती. ती स्वतः कडे बघू लागली. तिने तिचा युनिफॉर्म नीट केला. तिला आता स्वतः चीच लाज वाटू लागली. तिने तिच्या चेहऱ्याला हात लावला. तिचा चेहरा तिला ऑईली वाटला. ती निराश झाली. कोण आहे ही? एवढं काय बोलणं चाललं त्यांचं?
ती तिचा चेहरा धुण्यासाठी उठली. ती परतल्यावर तिने बघितलं की रोहित त्या मुलीच्या खांद्याना पकडून तिला काहीतरी समजावत होता. ती मात्र त्याचं ऐकून घ्यायला तयार नव्हती. थोड्या वेळाने तो तानियाजवळ आला. ती खुश झाली. तो म्हणाला.
"तानिया सो सॉरी, पण मला जावं लागेल. थोडं अर्जंट काम आहे कॉलेज रिलेटेड. प्लिज, समजून घे."
"हो. ठीक आहे."
तिने होकार तर दिला पण ती थोडीशी उदास झाली होती.
"थँक्यू, तू मला समजून घेत आहेस. यु आर सो स्वीट."
"कोण आहे ती?"
"अगं ती क्रिती आहे. आम्ही एका कॉलेज मध्ये आहोत."
"अच्छा."
"ओके बाय."
"बाय."
तो निघून गेला. ती त्या दोघांच्या पाठमोऱ्या आकृतीकडे बराच वेळ बघत बसली. त्याने तिला सोडून क्रितीसोबत जाणं तिला सतवू लागलं. असेल काही काम, आम्ही तर रोजच भेटतो. पण असं अचानक? तो माझ्याशी एवढ्या हळू आवाजात का बोलत होता? तिला ऐकू जाऊ नये म्हणून? मी पण काहीही विचार करतेय. जर कॉलेजचं काही काम होतं तर तिने त्याला फोन केला असता ना. पण तिला कसं कळलं की तो ईथे माझ्याबरोबर आहे? सगळे प्रश्न तिला सतावत होते.
"मॅडम अजून काही हवं आहे?"
ती विचारांतून बाहेर आली.
"नाही, नको."
"ठीक आहे. मी बिल तयार करतो."
"हो."
थोड्या वेळाने बिल तिच्या टेबलवर होतं. तिने बिल भरलं व कोल्ड्रिंक तेथे तसंच सोडून ती निघून आली.
तिने घड्याळामध्ये बघितलं. शाळा सुटायला अजून वेळ होता. ती घरी गेली तर नक्की आई विचारेल की ईतक्या लवकर कशी आलीस? आपण आत्ताच घरी जायला नको. ती रेस्टॉरंट समोरच थोडा वेळ बसली. ती स्कुल सुटण्याच्या वेळेची वाट बघू लागली. तिला परतपरत तेच प्रश्न सतावत होते. तिने स्वतः ची समजूत काढण्याचा खुप प्रयत्न केला ; पण तरीही ती अस्वस्थच होती.
तिने घड्याळामध्ये बघितलं स्कुल सुटण्याची वेळ झाली होती. ती घराकडे निघाली. ती आज तिच्या आईला नाराज वाटत होती. ती रूममध्ये निघून गेली. तिचे आईबाबा हॉलमध्ये बसलेले होते.
"आज ती अर्धाच वेळ शाळेत होती. अर्ध्या वेळ कुठेतरी रेस्टॉरंट मध्ये होती."
तिच्या आईला थोडा राग आला.
"आपण काही बोलत नाही आहोत याचा ती गैरफायदा घेत आहे. बघा ना. वेडी झाली आहे ती प्रेमात. तिला स्कुल, आईबाबा तसेच संगीत यांचं काहीच महत्व वाटत नाहीए. मी बोलू का तिच्यासोबत?"
"नाही नको. आपण बघुत की ती दररोज लेक्चर बंक करते का? तसंही तिला कळलं तर ती लोकेशन शेरिंग बंद करेल. मला तरी वाटतं ती हळूहळू समजदार होईलच. हळूहळू तिला कळेल की प्रेमच सर्वस्व नसतं. आपण तिचं लक्ष दुसऱ्या गोष्टीकडे वळवण्याचा प्रयत्न करुत. तिला संगीतात आवड आहे तर त्याबद्दल तिच्याशी बोलून बघुत."
"हो हे ठीक राहिल. नाहीतर एकाच गोष्टीला सर्वकाही बनवून टाकल्यावर माणूस त्या गोष्टीसाठी वेडा होऊन जातो."
तिने त्याला फोन लावून बघितला. त्याने तिचा फोन कट केला. ती आता आणखीच उदास झाली. ती तशीच उदास अवस्थेत बसून राहिली. तिची आई रूममध्ये आली.
"अगं तानिया युनिफॉर्म तर चेंज करायचा होता. जा उठ फ्रेश होऊन ये."
"चूप बस बरं तू. सारखं माझं डोकं खात असतेस. एकटं सोड मला."
त्यांना तिचं बोलणं फारच लागलं. त्या उदास होऊन बाहेर आल्या. तिने सगळा राग आईवर काढला होता.
तिचा फोन वाजला. ती शांत झाली. तिने झटकन फोन उचलला.
"सॉरी तानिया. अगं खूपच अर्जंट काम होतं त्यामुळे जावं लागलं. नाराज तर नाहीस झाली ना?"
"नाही."
तिच्या चेहऱ्यावर हास्य परत आलं. आपण उगाच संशय घेत होतो हे तिला जाणवलं. तिची सगळी उदासी मिटून गेली.
डायलॉग ऑफ द डे
"एकाच गोष्टीला सर्वकाही बनवून टाकल्यावर माणूस त्या गोष्टीसाठी वेडा होऊन जातो."
क्रमश.
©Akash Gadhave