पुर्वावलोकन
तानियाला घरी पोहोचण्यास उशीर झाला आहे. तिला वेळेचं भानच राहिलेलं नाही. तसेच तिच्या आईच्या कॉलकडेही तिचं लक्ष जात नाही. ती घाबरलेली आहे की तिच्या आईला तिच्या व रोहितबद्दल कळलं तर नसेल ना!
आता पुढे
पाऊस थांबला होता. तानिया चिंतेत होती.
"काय झालं तानिया?"
"अरे आईचे सात मिस्ड कॉल आले होते. मोबाईल सायलेंट वर असल्यामुळे कळलंच नाही मला. तसंही खुप उशीर झाला आहे आणि आईला मी सांगितलं होतं की मी पार्टीसाठी जातेय. पण, आईने माझ्या मैत्रिणीला फोन लावला होता. तिने सांगितलं की कुठलीच पार्टी नव्हती. त्यामुळे भिती वाटतेय की आईला कळलं तर नसेल ना."
"जाऊदे काळजी नकोस करू. अगोदर लवकर घरी जा. पुढचं पुढे बघुत आपण."
"ठीक आहे. चल."
दोघे निघाले. तानिया विचार करत होती की आईला काय उत्तर द्यावं. आईच्या बोलण्यावरून तर वाटत होतं की आई आज चांगलीच खबर घेणार आहे. मी अगोदरच फोन बघायला पाहिजे होता. मला का वेळेचं भान राहिलं नाही? तसंच मी माझ्या मैत्रिणीला पण सांगून ठेवायला हवं होतं. मी का विचार केला नाही की मी फोन नाही उचलल्यावर आई माझ्या मैत्रिणीला फोन करेन. तिच्या कानावर रोहितचा आवाज पडल्याने ती विचारांतून बाहेर आली.
"थांबव तानिया."
तिने ब्रेक मारला.
"जातो मी येथून."
"अरे सोडलं असतं ना मी."
"नको जाऊदे. तुला उशीर झाला आहे अगोदरच. सावकाश जा. काळजी घे."
"हो."
तो निघून गेला. तिही निघाली. तिच्या कानात त्याचे ते शब्द गुंजू लागले. 'सावकाश जा. काळजी घे. ' ती विचार करू लागली, किती प्रेम करतो ना रोहित माझ्यावर. काहीही झालं तरी चालेन पण मी याच्याशीच लग्न करणार. मी खुप नशीबवान आहे जे मला रोहितसारखा बॉयफ्रेंड मिळाला. मी त्याला कधीच गमावणार नाही. गरज पडली तर मी घरदार सगळं सोडून त्याच्यासोबत जाईन. तो ठेवेल तश्या परिस्थितीत आनंदात संसार करेन. ती घरी पोहोचली होती. तिने स्कुटी थांबवली. तिच्या बाबांची कार तिच्या नजरेस पडली. तिने सुटकेचा श्वास सोडला. चेहऱ्यावर हलकसं हास्य आलं. तिने विचार केला, बाबा घरी आले आहेत. आता काही चिंता नाही. बाबा सगळं सांभाळून घेतील.
ती घरात शिरली. तिचे आईबाबा दोघे हॉलमध्येच बसलेले होते. तानिया चुपचाप खाली मान करून तिच्या रूममध्ये जात होती. तेवढ्यात तिच्या आईने तिला अडवलं.
"तानिया, ईकडे ये. कुठे होतीस ईतका वेळ? फोन का उचलत नव्हतीस आणि माझ्याशी खोटं का बोललीस की तू पार्टीमध्ये चाललीस म्हणून?"
"आई पार्टीमधेच होते."
"खोटं नको बोलूस तानिया. मी तुझ्या मैत्रिणीशी बोलले होते. ती तर म्हणाली कुठलीच पार्टी नव्हती, खरं सांग कुठं होतीस?"
ती खाली मान करून उभी होती. तिने स्वतचं अंग जवळ ओढलं होतं. तिच्या बाबांना जाणवलं की तिला थंडी वाजत आहे.
"अगं जाऊ दे तिला."
"तुम्ही थांबा बरं थोडा वेळ."
"अगं ती पावसात भिजली आहे. तिला थंडी पण लागत आहे. जा बाळा तू. चेंज करून ये आणि अगोदर डोकं पूस."
"थांबा बरं तुम्ही. एकतर ईतका वेळ ती बाहेर होती. कुठे होती, काय करत होती हे आपल्याला माहित असायला नको का?"
"अगं पाऊस आल्यामुळे कुठेतरी थांबली असेल ना. समजून घ्यायचं ना तू."
"तुम्ही शांत बसा बरं थोडं."
"मी शांतच तर असतो नेहमी तुझीच बडबड चालू असते."
"आपण नंतर निवांतपणे वादविवाद चालवू अगोदर तानियाचं बघायचं का? तानिया.... कुठे गेली ती?"
"रूममध्ये गेली. तुझं लक्ष नव्हतं का?"
"तुम्ही मला सांगितलं का नाही. बरं जाऊद्या मी आज सर्व प्रश्नांची उत्तरं मिळाल्याशिवाय येथून जाणार नाहीए."
तानिया वरती रूममध्ये आली होती. तिच्या कानांवर आईचा आवाज पडला होता, 'मी आज सर्व प्रश्नांची उत्तरं मिळाल्याशिवाय येथून जाणार नाहीए.' आईला काय उत्तर द्यावं याचा ती विचार करू लागली. तिने तिचा ड्रेस बदलला. ती ड्रायर ने तिचे केस सुकवू लागली. तिचे केस वाळले होते. तिच्या कानांवर आईचा आवाज पडला.
"ईतका वेळ लागतो का तानिया?"
"आई आलेच."
ती खाली आली.
"सांग आता कुठे गेली होतीस?"
"एक काम करूयात आपण सर्वजण अगोदर जेवून घेऊयात. जेवण थंड होत आहे. तानियाला भुकही लागलेली असणार."
"हो बाबा. चला."
"थांबा. काही भूक वगैरे लागलेली नाहीए तिला. बोल तानिया कुठे होतीस?"
"अगं आई सांगितलं तर होतं ना तुला पार्टीमध्ये चालले आहे म्हणून. सारखं तेच काय विचारतेय?"
"हो ना. चला आता."
"थांबा थोडं. तानिया खोटं बोलू नकोस तुझी मैत्रीण का म्हणाली की कुठलीच पार्टी नव्हती म्हणून."
"अगं आई तू ज्या मैत्रिणीशी बोललीस ना ती माझी शाळेतली मैत्रीण आहे आणि आम्ही वेगवेगळ्या ट्युशनमध्ये आहोत. त्यामुळे माझ्या ट्युशनमधील मैत्रिणीच्या बर्थडे पार्टीबद्दल तिला कसं माहित असणार?"
"झालं समाधान? आता चलायचं जेवायला."
"हो बाबा. आता चला."
"थांबा."
"अगं आता काय झालं?"
तानिया थोडीशी गंभीर झाली.
"तानिया तू माझं क्रेडिट कार्ड घेऊन गेली होतीस त्याच्या ट्रांसॅकशनचे मेसेजेस आले आहेत मला. त्यातून तू 'संस्कृती रेडिमेड्स ' मध्ये काहीतरी विकत घेतलं आहे, असं मला समजलं. दाखव बरं मला काय विकत घेतलं ते."
तानियाला धक्काच बसला. या गोष्टीचा तर तिने विचारच केला नव्हता. ती खुप घाबरली. आता आईला आपण काय उत्तर देणार? आता आपण पकडले जाणार. कशाला आईचं क्रेडिट कार्ड घेऊन गेले मी. पैसे कॅशमधेच न्यायला हवे होते.
"तानिया मी काही विचारतेय. मला माझ्या प्रश्नाचं उत्तर हवं आहे."
क्रमश.
©Akash Gadhave