पुर्वावलोकन
आतापर्यंत आपण बघितलं तानियाच्या आईने अनुच्या लॉटरीचे पन्नास लाख बळकवले आहेत. तानियावर बंधनं घालणारी तिची आई आता तिला मुक्त वावरू देत आहे. तानिया परीक्षेत कॉपी करतांना पकडली गेल्यामुळे त्यांच्या स्कुल मध्ये काही पालक स्त्रिया तिच्याबद्दल कुजबुजत आहे. तानियाच्या आईने त्यांना सामोरं जायचं ठरवलं आहे.
आता पुढे
तानिया व तिची आई त्या स्त्रियांच्या घोळक्यापुढे जाऊन उभ्या राहिल्या. त्यांना, विशेषतः मिसेस शिंदेंना हे अपेक्षित नव्हतं. त्या सर्व स्त्रिया शांत झाल्या होत्या.
"हॅल्लो मिसेस शिंदे."
मिसेस शिंदे जबरदस्ती थोडंसं हसल्या.
"तुम्ही नेहमी तानियाचे मार्क विचारत असता ना, त्यामुळे मी ठरवलं की स्वतः हुन तुम्हाला मार्क सांगावेत. तानियाला 62% आलेत. मागच्या वेळेस 54% व त्याच्या मागच्या वेळेस 52% आले होते. अजून काही?"
"थोडे कमीच आले आहेत...."
"थोडे नाही, खूपच कमी आहेत. तुम्हाला वाटत असेल ना की तिचं पुढे काय होईल? तिचं भविष्य कसं असेल? मलाही असंच वाटायचं. पण एक सांगू का मिसेस शिंदे माणसाचं आयुष्य कसं असेल हे फक्त त्याच्या मार्कांवरून नाही ठरत. अनेक गोष्टी असतात जीवनामध्ये. तसेच सगळेच डॉक्टर, इंजिनअर बनले तर लेखक, गायक, वादक, खेळाडू हे कोण बनणार? प्रत्येकात वेगवेगळं टॅलेंट असतं ना. ही गोष्ट तुमच्यासारखीच मलाही अगोदर कळलेली नव्हती.त्यामुळे मी तिच्यावर सक्ती करत होते. तिच्यावर अनेक बंधनं मी घातले होते. त्यामुळेच तिने कॉपी करण्याचा मार्ग निवडला. अभ्यास, करियर ह्या गोष्टी जितक्या महत्वाच्या आहेत ना तितकंच जीवनाचा आनंद घेणं पण महत्वाचं आहे."
सर्व स्त्रिया पॅक झाल्या होत्या. त्यांच्याकडे शब्दच नव्हते. त्यात एक स्त्री म्हणाली.
"हो पण मार्कांवर बऱ्याच गोष्टी अवलंबून असतात ना!"
"तुम्हाला दहावीला किती मार्क होते?"
"मला? दहावीला? ते.... मला......"
त्या अडखळल्या. सर्वांच्या चेहऱ्यावर हास्य आलं. तानिया व तिची आई दोघी तेथून निघाल्या. तानियाच्या आईला मोकळं झाल्यासारखं वाटत होतं. तानिया तर खूपच खुश होती. तिला कधी स्वप्नातही वाटलं नव्हतं की असा दिवस तिच्या जीवनात येईल. त्या दोघी कारमध्ये बसून निघाल्या. तानियाने आईच्या हाताला घट्ट पकडलं व तिचा गाल आईच्या खांद्यावर टेकवला. तिच्या आईनेपण तिच्यावरील पकड घट्ट केली.
"बाळा तू माझा कधीच द्वेष करणार नाहीस ना? मला खऱ्या आईएवढंच प्रेम देशील ना?"
तानियाने बघितलं की तिच्या आईच्या डोळ्यांत पाणी होतं. ती आईला म्हणाली.
"नाही, आई. मी कशाला तुझा द्वेष करेल? तूच माझी खरी आई आहेस."
त्यांच्या चेहऱ्यावर तानियाच्या शब्दांनी हास्याची लकेर ओढली. त्या नंतर शांत झाल्या. तानिया तर आज खूपच आनंदी होती. तिच्या आईने सर्व स्त्रियांचं तोंड बंद जे केलं होतं. तिला कळलं होतं की आता नेहमी तिची आई तिच्या पाठीशी राहणार आहे.
तानिया घरी पोहोचली. तिने बघितलं की अनु व अर्नव दोघे गप्पांमध्ये व्यस्त होते. तिने झटकन त्यांच्याजवळ जाऊन अर्नवशी बोलण्याचा प्रयत्न केला. पण त्याने तिच्याकडे लक्षच दिलं नाही. तो अनुबरोबर बोलण्यातच व्यस्त होता. तिने परत त्याच्याशी बोलण्याचा प्रयत्न केला पण तरीदेखील त्याने तिचं ऐकून घेतलं नाही. तिला थोडा रागच आला. तो तर तिचा बेस्ट फ्रेंड होता ना! अनुबरोबर असं काय महत्वाचं बोलतोय तो? तिला परत अनुचा हेवा वाटू लागला. खरंच सुख व दुःख हे ऊन व सावलीसारखे असतात. क्षणातच ऊन तर क्षणातच सावली. आत्ता तर तानिया खूप आनंदात होती आणि आता लगेच दुःखी झाली. तिच्या कानावर आवाज पडला व ती वळली.
"तानिया. ईकडे ये."
तिचे बाबा आले होते. त्यांना बघून तिचा राग उडून गेला. ती त्यांच्याजवळ गेली.
"काय झालं? आई निकालाबद्दल काही बोलली का? उदास तर नाहीयेस ना तू?"
"नाही बाबा. आईने मला रागावणं बंद केलं आहे आणि आज तर कमालच झाली!"
"आईने रागावणं बंद केलं! हा चमत्कार कसा घडला? काय कमाल झाली? मला सांग बरं."
ती तिच्या बाबांना सांगू लागली. सांगतांना ती तिच्या बाबासोबत वरती आली.
"शाळेत आईने ईतकं मस्त लेक्चर दिलं की सगळ्या स्त्रिया शांतच झाल्या!"
ती डोळे मोठे करून तिच्या बाबांना सर्वकाही सांगत होती. तिचे बाबा देखील कुतूहलाने ऐकत होते. तिला आठवलं की तिला अनु व अर्नव बरोबर खेळायला जायचं होतं.
"बाबा मी जाते. अनु व अर्नव माझी वाट बघत असतील.'
"बरं ठीक आहे."
ती पायऱ्यांनी खाली आली. तिला अर्नव व अनु दोघे दिसत नव्हते. तिने बाहेर येऊन बघितलं ते दोघे निघून गेले होते. ती विचारांत पडली, आज असं का झालं? ती नंतर वर निघून आली. तिला तोच प्रश्न सतावत होता. तसेच अर्नव थोडासा नाराज देखील वाटत होता. तिने आईला विचारलं.
"आई आज अर्नव व अनु लवकर निघून गेले! तुला माहित आहे का त्याचं कारण. तसंच अर्नव थोडा नाराज पण वाटत होता."
"हो ते पॅकिंग करायची असेल."
ती गोंधळात पडली. कशाची पॅकिंग करायची असेल?
"पॅकिंग, कशाची", तिने विचारलं.
"अगं ते अर्नव व त्याचे घरचे सर्वजण शिफ्ट होत आहेत. त्याच्या वडिलांनी प्रोडक्शन स्टुडिओ सुरु केला आहे ना त्यामुळे. त्याचीच पॅकिंग करायची असेल. त्यामुळेच तो नाराज असेल."
ती विचारांत पडली. अर्नव हे शहर सोडून जात आहे! पण त्याने ही गोष्ट मला का नाही सांगितली? मी तर त्याची बेस्ट फ्रेंड आहे ना! अनुने तर त्याला माझ्याबद्दल काही चुकीचं सांगितलं नसेल ना! तिच्या मनात अनुविषयी द्वेष निर्माण होऊ लागला. हो नक्की असंच झालं असणार. त्यामुळेच तो माझ्या बोलण्याकडे लक्ष देत नव्हता. मी तर अनुला बिचारी समजत होते. ती तर फार शहाणी निघाली! माझ्या बेस्ट फ्रेंड ला हिरावून घेण्याचा प्रयत्न करतेय! उद्या बोलावं लागेल तिच्याशी.
#डायलॉग ऑफ द डे
"माणसाचं आयुष्य कसं असेल हे फक्त त्याच्या मार्कांवरून नाही ठरत. अभ्यास, करियर ह्या गोष्टी जितक्या महत्वाच्या आहेत ना तितकंच जीवनाचा आनंद घेणं पण महत्वाचं आहे."
क्रमश
©Akash Gadhave