पुर्वावलोकन
अनुला पन्नास लाखाची लॉटरी लागली आहे पण तिला त्याबद्दल काहीही माहित नाहीए. तानियाच्या आईकडे ते लॉटरीचं तिकीट आहे त्यांचा ते तिकीट बदलून स्वतः पन्नास लाख बळकवण्याचा कट आहे. तानिया टेबलवर ठेवलेलं ते तिकीट अनुला परत करण्यासाठी टेबलाच्या दिशेने जात आहे.
आता पुढे
अनु तानिया तिकीट घेऊन येण्याची वाट बघत होती. तसेच ती प्रार्थना करत होती की तिला पहिलं बक्षीस मिळावं. तिला माहितीच नव्हतं की तिच्या तिकिटाला पन्नास लाखाचं बक्षीस मिळालं होतं. तसेच तिला या गोष्टीची देखील जाणीव नव्हती की तानियाची आई तिच्या बक्षीसाचे पैसे स्वतः बळकावण्याच्या तयारीत होत्या. त्यांना देवाने इतकं दिलेलं असूनही त्या गरीब अनुचा हक्क हिरावून घेऊ पाहत होत्या. खरंच माणसाला कितीही मिळालं तरी अजूनच हवं असतं. तसं बघितलं तर पन्नास लाख खूप मोठी रक्कम होती. पण असा कट रचणं चुकीचंच ना. माणसाला बऱ्याच वेळा फायद्यापुढे चूक काय व बरोबर काय, हे कळतंच नाही. अर्णव तेवढ्यात तेथे आला. तो तिच्याशी गप्पा मारू लागला. तीही मनसोक्त बोलू लागली. आता दोघांची चांगली ओळख झालेली होती.
तानियाच्या आईला त्यांचा रुमाल सापडला. त्यांनी तो रुमाल घेतला व त्या बाहेर आल्या. त्यांनी खाली बघितलं. अनु हॉलमध्ये बसलेली होती. त्या लगेच मागे सरकल्या.
त्या पुटपुटल्या, "कधी येतो हा तिकीट घेऊन?"
त्या ज्या रूममध्ये लॉटरीचं तिकीट ठेवलेलं होतं त्या रूमकडे जाऊ लागल्या. तानिया त्या रूममध्ये पोहोचलेली होती. तिने टेबलावरील अनुचं तिकीट उचललेलं होतं. ती मागे वळली. तिने बघितलं तिच्यासमोर तिची आई उभी होती. तिच्या आईने तिच्या हातातील ते तिकीट बघितलं. त्या बेचैन झाल्या. त्यांची धडधड वाढली. त्यांना काय करावं ते कळेना.
त्या म्हणाल्या, "तानिया ते तिकीट माझ्याकडे दे."
ती म्हणाली, "आई हे तर अनुचं आहे ना. मी तिलाच देऊन येते ना. तुला कशाला हवं आहे?"
त्यांचा आवाज वाढला, "दे म्हणाले ना तुला कळत नाही का? मी काय खाणार आहे का ते?"
तिने तिकीट द्यायला नकार दिला. तिच्या आईने तिला जोऱ्यात चापट मारली. ते तिकीट तिच्या हातातून खाली पडलं. ती रडायला लागली. तिचे बाबा घरी पोहोचले होते. ते त्या रूमच्या बाहेर आले होते. त्यांच्या कानांवर रडण्याचा आवाज पडला. ते रूममध्ये आले. तानिया त्यांच्या गळ्यात जाऊन पडली. तानियाची आई थोडी घाबरली. त्यांना काय करावं कळेना. त्या शांत उभा राहिल्या. तिचे बाबा तिला उचलून दुसऱ्या रूम मध्ये घेऊन गेले.
रूममध्ये कोणीच नाही याचा फायदा घेत त्यांनी ते तिकीट उचलून सुरक्षित जागी ठेऊन दिलं. त्यांचा नोकर तेथे आला होता. त्याने ते दुसरं लॉटरीचं तिकीट विकत आणलं होतं. त्याने चुपचाप ते त्यांच्या हातात दिलं. त्यांनी त्याला लवकर निघून जायला सांगितलं. ते नवीन तिकीट घेऊन त्या तानिया व तिचे बाबा बसले होते त्या रूममध्ये आल्या. त्या तानियाजवळ आल्या.
त्या बोलू लागल्या, "सॉरी बेटा. मी तुला मारायला नको होतं. पण बाळा तू असा हट्ट का करत होतीस? मी फक्त तिकीट दाखव म्हणत होते ना. मंग दोन सेकंद दाखवलं असतं, तर काय झालं असतं? मला वाटलं चुकून तुम्ही मुलं एखादा कामाचा कागद खराब करून टाकताल! त्यामुळे मी खात्री करून घेत होते. सॉरी ना तानिया. आई आहे ना मी तुझी? एवढा राग आला आईचा? कर ना माफ मला."
त्यांनी कान पकडले. ती शांत झाली होती. तिने दोन्ही हातांनी त्यांचे कानावरील हात बाजूला केले. त्या हसल्या. ती पण हसू लागली. त्यांनी तिच्या हातात तिकीट व वृत्तपत्र दिलं.
त्या म्हणाल्या, "अनुला हे तिकीट दे आणि तिला म्हण मी काल बघितलं होतं लॉटरीबद्दल पेपरमध्ये काहीही आलेलं नव्हतं. आजच्या पेपरला आलं असेल तर तिलाच बघ म्हणावं. ठीक आहे?"
तिने मान हलवली व ती खाली आली. तिने अनुला आईने जे सांगितलं होतं ते सांगितलं व अनुच्या हातात ते तिकीट व वृत्तपत्र दिलं.
ती म्हणाली, "तुम्ही दोघे शोधा. मी माझी सॅन्डल घेऊन येते. नंतर आपण सगळे खेळायला जाऊ."
त्या दोघांनी मान हलविली. तानिया तिची सॅन्डल घेण्यासाठी पायऱ्यांनी वर येऊ लागली होती. अर्णव व अनु तिला कुठलं बक्षीस लागलं आहे का, हे शोधत होते. ते दोघे आकडे जुळवून बघत होते.
अनु म्हणाली, "फक्त दोनच आकडे जुळले. सर्व जुळायला पाहिजे होते."
अर्णव म्हणाला, "पुढचं बक्षीस असलेला क्रमांक जुळवून बघुयात."
ती म्हणाली, "हो."
असं करून ते दोघे सर्व बक्षीसांचे क्रमांक तिच्या तिकिटावरील क्रमांकाशी जुळवून बघत होते. निरागस अनु. तिच्या नजरेतून जग खूप चांगलं होतं. जो कट तिच्यासोबत झाला होता त्याचा ती विचारही करू शकत नव्हती. तिला तानियाची आई जशी दिसली होती ती त्यापेक्षा खूप वेगळी निघाली होती. तसंही बऱ्याच वेळा जे जसं दिसतं तसं कुठं असतं? त्यांनी एकेक करून सर्व क्रमांक जुळवून बघितले. एकही क्रमांक जुळला नाही. साधं शंभर रुपयांचही बक्षीस तिला मिळालेलं नव्हतं. ती हताश झाली. तिला कळलं की असं करून ती श्रीमंत होऊ शकत नव्हती. तिला दुसरे मार्ग शोधावे लागणार होते.
अर्णव म्हणाला, "जाऊदे अनु. नेक्स्ट टाइम पुन्हा ट्राय कर."
तिने होकारार्थी मान हलवली.
क्रमश
©Akash Gadhave