देवयानी, विकास आणि किल्ली भाग १२

इंस्पेक्टर शीतोळे, विकास आणि देवयानी तिघंही हॉटेल मधे एका कोपर्‍यांतल्या टेबल वर बसले.

हं सांगा विकास साहेब, काय प्रॉब्लेम आहे.

मग विकासने त्यांना आठ दिवसांपूर्वी देवयानीचा राजू सोबत कॉफी शॉप मधे झालेला संवाद सांगीतला . आणि नंतर आदल्या रात्री घडलेला प्रसंग सुद्धा सविस्तर सांगीतला. त्यानंतर आज दुपारी काय बात चित राजू बरोबर झाली ते सुद्धा सांगितलं. सगळं सांगून झाल्यावर मग विकास म्हणाला

काय आहे साहेब, आम्हाला police complaint करायची इच्छा नाहीये. कारण एक तर देवयानीची बदनामी होईल आणि दुसरं म्हणजे त्या मुलाला शिक्षा झाली तर त्याचं आयुष्य उद्ध्वस्त होईल. त्याला बरबाद करण्यात आम्हाला काडीचा इंट्रेस्ट नाहीये. किती  झालं तरी तो सुप्रियाचा मित्र आहे. आम्हाला फक्त आमचा संसार निर्विघ्न सुरू व्हावा एवढीच इच्छा आहे. आता तुम्हीच सांगा काय करावं ते.

तो मुलगा, तुम्ही म्हणता, सगळं ऐकून घेतल्यावर चालला गेला, पण त्या

नी हे अॅक्सेप्ट केलं आहे का ? भविष्यात तो देवयानीला त्रास देणार नाही यांची खात्री आहे का ?

माहीत नाही साहेब.

तुम्ही काही मारपीट केली का  त्याला ?

आज नाही. पण तुम्हाला सांगितलं की काल रात्री देवयानीला सोडवण्यासाठी त्या दोघा मित्रांनी त्याला दोन ठेवून दिल्या म्हणून.

मुलगा कसा आहे ?

साहेब, धारवाडचा आहे, इंजीनियर आहे. चांगल्या पगाराची नोकरी आहे. सगळं चांगलं आहे पण या बाबतीत वेड्या सारखा वागला.

आपण एक काम करू. देवयानी तुम्ही आजच्या तारखेत एक निवेदन द्या. त्यात काय घटना घडली ते, म्हणजे आता तुम्ही जे काही सांगितलं ते सर्व तारीख वार  लिहा. ते पत्र आम्ही फाइल ला लावतो. तुम्ही म्हणता म्हणून त्यावरून आत्ताच काही अॅक्शन घेत नाही. जर त्या मुलाने काही त्रास दिला नाही तर ते पत्र आमच्या फाइलीला लागून राहील. पण जर जरूर पडली तर त्याचा उपयोग होईल. उद्या पोलिस स्टेशन ला या. आणि मग वाट बघू. तुम्ही मात्र मला अपडेट देत रहा.

ओके. उद्या किती वाजता येऊ ?

दुपारी बारा नंतर फोन करा मग मी सांगेन केंव्हा यायचं ते. पण सगळं व्यवस्थित लिहून आणा म्हणजे झालं.

ठीक आहे साहेब.

चिंता करू नका. आम्ही आहोत तुमच्या मदतीसाठी. काहीही झालं तरी कायदा हातात घेऊ नका. चलो. चलते हैं.

देवयानी आणि विकास मग थोडे इकडे तिकडे रेंगाळले आणि मग विकासच्या फ्लॅट वर गेले. शीतोळ्यांच्या आश्वासना मुळे दोघांनाही जरा हायसं वाटलं होतं. डोक्यावरचा ताण निघून गेला होता. पण नेहमी सारखा लाइट मूड काही येत नव्हता. जेवण झाल्यावर विकासने देवयांनीला तिच्या फ्लॅट वर सोडलं. तो पण थोडा वेळ बसला. इंस्पेक्टर शीतोळे भेटले असं सांगून काय बोलणं झालं ते सुप्रियाला सांगितलं  आणि घरी परतला. परतताना सांगितलं की रात्री कोणालाही दार उघडू नका. थोडा जरी संशय आला तर लगेच फोन करा. मी दहाच मिनिटांत पोचेन. सुप्रिया आणि देवयानीनी मान हलवली. मग विकास निघाला. तो लिफ्ट मधे शिरतच  होता की शीतोळयांचा  फोन आला.

हॅलो, काय म्हणता साहेब,

तुमच्याकडे राजूचा फोटो आहे का ?

माझ्या जवळ नाहीये. मी आज प्रथमच भेटलो त्याला पण सुप्रिया कडे कदाचित असेल.

बघा आणि असेल तर मला लगेच पाठवा.

पाठवतो साहेब. पण असं अचानक ?

अहो आम्हाला फोटोवरून बऱ्याच गोष्टी कळतात म्हणून. बाकी काही नाही.

विकास वळला देवयानी दारातच  उभी होती. तिला सांगितलं की राजूचा फोटो पाहिजे आहे तो मला पाठव.

राजूचा फोटो कशाला, सुप्रियाने विचारलं.

माहीत नाही. इंस्पेक्टर साहेबांना पाहिजे म्हणाले.

सुप्रियाने विकासला फोटो पाठवला. आणि त्यानी तो शीतोळयांना फॉरवर्ड केला.

सुप्रिया, लक्ष्मी आणि देवयानी, आत्ता मी जे काही सांगितलं ते फक्त तुमच्यातच ठेवा. राजू पर्यन्त हे पोहोचायला नको. फोटो बद्दल सुद्धा कोणालाच सांगू नका. आणि मग तो finally निघाला.

दुसऱ्या दिवशी विकास ने दुपारी एक वाजता शीतोळयांना फोन केला. ते पुण्याच्या बाहेर होते, ते म्हणाले की ते वापस आले की फोन करतील.

शीतोळयांचा  फोन संध्याकाळी साडे सहा वाजता आला. विकासला जरा बरंच वाटलं. त्याला आणि देवयानीला सुट्टी घ्यायची  जरूर पडली नव्हती, सात वाजे पर्यंत ते पोलिस स्टेशन ला  पोचले. देवयानीनी सर्व वर्णन लिहूनच ठेवलं होतं. ते दिलं. शीतोळयांनी वाचल्यावर मान हलवली. ओके आहे असं म्हणाले. मग शिपायाला बोलावून राजूच्या फोटोची प्रिंट काढायला सांगितली. आणि फ़ोटो देवयानीच्या अर्जाला शेवटी चिकटवला.  देवयानीचा आणि विकास चा पण फोटो मागीतला आणि ते पण  चिकटवले. प्रत्येक फोटोच्या खाली त्यांची नावं लिहिली. आणि फाइल मधे लावायला सांगितलं.

ठीक आहे शीतोळे म्हणाले-

आता तुम्ही जा आणि काही विपरीत घडलं तर लगेच रीपोर्ट करा. त्यावेळी ही फाइल अॅक्टिव होईल. तुम्ही काळजी करू नका आणि कुठलीही वेडी  वाकडी स्टेप घेऊ नका. सांभाळून रहा. तुम्हाला डिवचण्याचे प्रयत्न होऊ शकतात. पण तुम्ही शांत रहा. आणि लगेच आम्हाला सांगा. या तुम्ही आता.

देवयानी आणि विकास बाहेर पडले तेंव्हा रात्रीचे साडे आठ वाजले होते.

काय करायचं ? घरी जायचं ? -विकास.

घरी जाऊन पुन्हा बाहेर पडायचं का जेवायला ? का घरीच मागवायचं ?

सुप्रियाचा फोन आला.

काय ग काय झालं ? दिलं का निवेदन ?

हो दिलं. साहेब म्हणाले की आत्ता काहीच अॅक्शन घेणार  नाहीये पण पुढे पुन्हा त्रास झाला तर बघू.

ठीकच आहे. मग आता काय जेवून येणार का ? इथे सर्व तयार आहे.

अग विकास पण आहे न बरोबर. त्याचं काय ?

त्यालाही घेऊन ये. No problem.

देवयानी विकासशी बोलली आणि सुप्रियाला हो येते म्हणून सांगितलं. आणि ते दोघं देवयानीच्या फ्लॅट वर पोचले.

सुप्रिया स्वयंपाकात एकदम expert होती. तिच्या  हातच जेवण विकासला नेहमीच आवडायचं. जेवण झाल्यावर थोड्या गप्पा टाकून विकास आपल्या घरी गेला.