नभ झाकोळून येता
मन दाटुनिया आलं
सर बरसुन जाता
कसं निरभ्र झालं
वळणावरी वाटेच्या
कसं मन डुबकलं
आस्ते आस्ते जा ग पोरी
कुणी माये हाकारलं
लांब पल्ला गाठायाचा
मनी काहूर काहूर
अधेमधे थंडावते
गार वाऱ्याची झुळूक
पोचलीस की कळव
सय करिते आर्जव
मागेपुढे मागेपुढे
जीवाचिया तगमग
-----सौ.गीता गजानन गरुड.
.jpeg)
