नभ झाकोळून येता
मन दाटुनिया आलं
सर बरसुन जाता
कसं निरभ्र झालं

वळणावरी वाटेच्या
कसं मन डुबकलं
आस्ते आस्ते जा ग पोरी
कुणी माये हाकारलं

लांब पल्ला गाठायाचा
मनी काहूर काहूर
अधेमधे थंडावते
गार वाऱ्याची झुळूक

पोचलीस की कळव
सय करिते आर्जव
मागेपुढे मागेपुढे
जीवाचिया तगमग

-----सौ.गीता गजानन गरुड.