आपल्या पतीराजाचा स्वभाव कसा आहे हे तिला पूर्णपणे माहीत होते. हा तरुण मनुष्य जर आत गेला तर उलटे सुलटे बोलतील . त्यापेक्षा याला जे हवे असेल ते आपणच द्यावे. पत्नीने विचारले: " आपल्याला काय हवे ? मला सांगा म्हणजे मी आपली इच्छा पूर्ण करीन " " मला काहीही नको. मला फक्त त्या महान वैभवशाली, भाग्यशाली पुरुषाचे दर्शन घ्यायचे आहे. " श्रीकर आत गेला. खुशामत करणाऱ्या लोकांनी मणीभद्र वेढला गेला होता. मणीभद्राने त्याला पाहिले व विचारले: " आपण कोण ? इथे कशासाठी आलात ? " श्रीकरने शांतपणे उत्तर दिले:" मी आपले दर्शन घेण्यासाठी आलो आहे .मला मोठी उत्सुकता आहे की, आपण केवढे तप केले असेल ! ज्यामुळे प्रभूने आपल्याला एवढे भव्य वैभव दिले !" "शुचीना श्रीमंतां गेहे योगभ्रषटो$भिजायते|. परंतु शेठजी ! ज्या भगवंताने एवढी संपत्ति दिली त्याचे कधी स्मरण करता काय ? कधी प्रभूच्या विचाराचे चिंतन करता काय ? पंधरवड्यातून एक दिवस तरी त्याचे विचार घरोघरी पोहोचविण्याचा प्रयत्न करता काय !" " मूर्खा ! आमच्या शेठजीना वेळच कुठे आहे ? भगवंताचे नाव घ्यायला रिकामपण मिळाले पाहिजे ना ? " एका खुशामत करणाऱ्या व्यक्तीने जबाब दिला. " या बिचाऱ्या शेठजीना या देशात आपल्या किती पेढ्या आहेत हे सुध्दा माहीत नाही. त्या सर्व पेढ्याचा कारभार किंवा व्यवस्था पहायची की ' भगवान ' ' भगवान ' करीत तुमच्यासारखे लंगोटी लावुन फिरायचे ? " दुसऱ्याने टोमणा मारला " तुझे नाव श्रीकर आहे का ? " " होय " " तुला काय हवे ते सांग . पैसा हवा असेल तर शेदोनशे रुपये घेऊन आल्या वाटेने जा. विनाकारण आमची खोटी करू नकोस ". शेठजी म्हणाले. " शेठजी! आपण म्हणता ते अगदी खरे आहे . पण मला काहीही नको. आपल्यासारख्या महापुरुषाचे दर्शन झाले हीच महत्त्वाची गोष्ट घडली. यापेक्षा मला काहीही नको." असे म्हणून श्रीकरने चिंतामणी शेठजीच्या पुढे केला. अतिशय प्रकाशमान मणी पाहून शेठजीनी विचारले:" हे काय ? ". क्रमशः
