चौकट भेदून बघावं जगून ..

 असाच चौकटीबाहेरचा विचार करणारे काही प्रसंग .....

दहावीच्या बोर्ड परीक्षेत ९४ टक्के गुण मिळवलेल्या आभानं कला शाखेत प्रवेश घ्यायचा ठरवलं . आई-बाबांचा तिला पूर्ण पाठिंबा पण अगदी मंदिरात पेढे ठेवायला गेली तेव्हा तिथल्या पुजारीकाकांनीसुध्दा विचारलं ,

"अभिनंदन , पण काय गं कलाशाखेत का एवढे गुण मिळवूनही ?"

तेव्हा त्यांच्या नजरेतलं आश्चर्य , शेजारी , नातेवाईक ,ओळखीचे  प्रत्येकाच्या अभिनंदनामागे दडलेलं कुतूहल , आश्चर्य तिला अस्वस्थ करून गेलं . त्यातून रोज वर्तमानपत्र देणारे काका आले . त्यांना पेढे दिले तेव्हा तर कळसच झाला .

"काय गं कशाला कला शाखा ? पुढे काही करिअर नाही त्यात त्यापेक्षा .."

त्यांचं बोलणं अर्धवट ऐकलेली आभा आत गेली .

"आई-बाबा मी चुकीचा निर्णय घेतलाय का ?"

तिनं विचारलंच रात्री .

"अजिबातच नाही बेटा . उलट आम्हांला खूप कौतुक आणि अभिमान आहे तुझा . तुझा निर्णय तू घेतलास आमच्यावर अवलंबून न राहता . असा चौकटीबाहेरचा विचार करण्यासाठी धाडस लागतं आणि तुझा निर्णय योग्य होता हे तू नक्कीच सिद्ध करशील..." 

  आणि आईबाबांचा विश्वास , पाठबळ मिळालेल्या अवनीनं तिचा निर्णय मनोमन पक्का केला ....

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

आश्रय वृद्धाश्रमात नव्यानेच दाखल झालेल्या शारदाआज्जींना आज रहावलंच नाही.त्यांनी विचारलंच प्रमिलाबाई आणि अनंतरावांना ,

"राग येणार नसेल तर एक विचारू का ?"

" विचारा की आणि खरं सांगायचं तर राग लोभाच्या पलिकडे गेलोय आता आम्ही . त्यामुळं अगदी बिनधास्त विचारा ."

"तुम्ही इथं वृद्धाश्रमात राहत नाही पण अगदी रोज येता , सगळ्यांना हवं नको बघता , सगळे आनंदात कसे राहतील याकडे लक्ष असतं तुमचं , तुमच्या घरी कोण कोण ..."

"कोणी नाही ,आम्ही दोघंच आहोत .एक मुलगा आहे पण त्यानं त्याचं बस्तान परदेशात बसवलं . तो खूप आनंदात आहे ,आम्हांलाही बोलावतो पण तिकडं राहण्याचा निर्णय त्याचा होता त्याला आम्ही संमती दिली हसतहसत ,पाखरांना पंख फुटले कि ती उडणारच . निसर्गनियम आहे तो .मग आम्हीही ठरवलं ,आता या वयात कोणत्या जबाबदाऱ्या नाहीत , कशाचं बंधन नाही ,तब्येतीच्या फारशा तक्रारी नाहित मग आपण जर कोणासाठी आनंदाचं कारण होऊ शकलो तर काय हरकत आहे , नाही का ?"

असा चौकटीबाहेरचा विचार करणाऱ्या त्या दांपत्याला शारदाआज्जींनी नकळत नमस्कार केला ....

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * 

अनया आकाशचा आंतरजातीय प्रेम विवाह घरच्यांच्या संमतीने झालेला . उच्च शिक्षण , उच्च पदावर नोकरी , यामुळं दोघंही खूप आनंदात होते.

यश पैसा पद प्रतिष्ठा यांची चौकट तयार झाली अन प्रेम एका कोपऱ्यात जाऊन बसलं हळूहळू . एका निवांत क्षणी अनयाला याची झालेली जाणीव तिनं आकाशला बोलून दाखवली अन् दोघांनाही कळालं एकमेकांसाठीच प्रेम आणि एकमेकांसाठीचा वेळ अबाधित राहायला हवा .

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * 

दहा वर्षे बाळासाठी वाट पाहिल्यावर अमित आकांक्षानं मूल दत्तक घेण्याचा विचार केला .एका स्नेह्यांनी बरीच माहिती दिली ,

"या सगळ्या प्रक्रियेला भरपूर वेळ लागतो ,तुमची तयारी आहे ना ? "

या दोघांनी हसत होकार दिला ,

"एवढी वाट पाहिली ,अजून थोडी पाहू ."

पण आणखी एक कौतुकास्पद गोष्ट म्हणजे अमितच्या आईनं सांगितलं ,

" मला नातच हवीय ,आज्जी आज्जी करत ,गोष्ट सांगण्यासाठी हट्ट करणारी , मला गोड पापी देणारी ."

असा चौकटीबाहेरचा विचार करणाऱ्या कुटुंबात येणारी लेक खरोखर भाग्यवान म्हणायची .

©® कांचन सातपुते हिरण्या