बेरीज वजाबाकी आयुष्याची (मुक्ता आगाशे)-भाग ३

बाळाला घेऊन ती काही दिवस माहेरी अन् काही दिवस सासरी असे काढू लागली.
ती माहेरी जायचा  विचार करायची पण
"थांब ना बेटा अजून काही दिवस, नातवाच्या सहवासात दिवस कसा जातो ते कळत सुद्धा नाही. या थकलेल्या जीवाला नातवंडाच्या रूपात एक विरंगुळा मिळतो बघ."असे सासरे बोलायचे

 एकेकाळी घरातून निघून जा म्हणणारे सासरे आता आवर्जून तिला आणि बाळाला थांबवून घेऊ लागले. तिच्या सासरी असण्याने सासूबाईंना सुद्धा सासू पण गाजवायला हक्काची सुनबाई मिळायची.खरंतर विशाल शिवाय सासरी राहायचं तिच्या फार जीवा कडे यायचं पण मोठ्यांचे मन कसे मोडायचे म्हणून ती काही दिवस सासरी आणि काही दिवस माहेरी अशी राहू लागली.

समिधा शरीराने जरी इकडे असली तरी तिचं अर्ध मन विशालच्याच ख्याली खुशालीत लागलेले असायचे. नव्याने  आयुष्यात आलेला मोबाईल त्याच्याकडे होता पण पुरेशी रेंज नसल्याने विशाल शी बलणे फार कमी व्हायचे आणि सतत त्याचीच चिंता तिला लागलेली असायची.

इकडे मात्र विशालने असलेल्या संधीचा पुरेपूर फायदा घेतला ‌ अनेक स्पर्धा परीक्षांची पुस्तके घेऊन आणली ‌. इथे फारसे काम आणि घराचा व्याप नसल्याने त्याने स्वतःला अगदी त्या पुस्तकांच्या ढिगार्‍यात झोकून दिले. काम आणि जेवण खावण याव्यतिरिक्त चा सारा वेळ तो फक्त अभ्यास आणि अभ्यासच करू लागला.

गेल्या वर्षभर तो अशी अवघड नोकरी करत होता. ही अवघड नोकरीच त्याला अजून पुढे जाण्याचे बळ देत होती . अभ्यास करणे आणि स्पर्धा परीक्षा देणे सुरूच होते. एक दिवस त्याच्या मेहनतीला फळ येऊन तो स्पर्धा परीक्षेत पास झाल्याची अन् तलाठी या पदासाठी मुलाखती चे पत्र त्याला प्राप्त झाले.

त्याची तपस्या आता फळाला आली होती, त्याचा वनवास संपला होता.

"हॅलो समू ,मी तलाठी ची परीक्षा पास झालो सोमवारी मुलाखत आहे. अखेर देवाने मार्ग दाखवला. संपले ग आपले ही कष्टाचे दिवस संपले."त्याच्या बोलण्यातला उत्साह ओलावा सगळं समुच्या मनाला भिडलं होतं.

एका सुरळीत मार्गावरून चालणारं आयुष्य अचानक कसं भरकटल्यासारखं झालं होतं. अगदी सगळीकडल्या वाटा बंद झाल्या आहेत असं वाटत असताना आयुष्याला फुटलेले दोन चार फाटे गोंधळात घालणारे होते. या वाटेवरून चालावं की अगदी इथेच ठिय्या देऊन बसून राहावं अशा मनाच्या द्विधा अवस्थेतूनही कितीदा जावं लागलं होतं. सध्या तर जिथे नोकरी सुरू होती तिथे तर जीवाची ही काही शाश्वती नव्हती.

सगळीकडे किर्र कळोख दाटलेला असताना हळूच एखादा प्रकाशाचा कवडसा गवसावा तसं काहीच झालं होतं.

विशालला आता तलाठी म्हणून नवीन नोकरी लागली होती. कर्म धर्म संयोगाने समूच्या माहेराच्या जवळच त्याला पोस्टिंग मिळाले होते. आता दुसऱ्याही लेकराची चाहूल लागली होती. आता कसे सगळे सुरळीत सुरू होते. दुसऱ्या मुलाचाही जन्म झाला होता.

मधल्या काळात समिधाच्या बहिणीचे लग्न झाले. लग्नाला बरेच वर्ष होऊनही मातृत्व सुख तिला लाभले नव्हते. सासरची उसवलेली नात्यांची वीण समिधा ने आपल्या समंजस स्वभावाने पुन्हा एकदा मजबूतीने विणली होती.

विशालला लागलेली चांगली नोकरी बघून मोठे दिर आणि जाऊ आता स्वतःहून संबंध जोडू बघत होते. मागचं झालं गेलं सगळं विसरून समिधा आणि विशाल दोघांनी पण नव्या दमाने आयुष्याला सुरुवात केली होती.

नवऱ्याची सुरळीत सुरू असलेली नोकरी, दोन गोंडस लेकरं,  त्याचं तिच्यावरचं प्रेम आणि विश्वास एका स्त्रीला याहून अधिक आणखी काय हवं असतं बरं....!

मुलं मोठी होऊ लागली आपल्या हुशारीने शाळेत त्यांची एक वेगळी प्रतिमा होती. त्याचा सुद्धा समिधाला खूप अभिमान वाटायचा. ती फारशी शिकली नसली तरी तिची मुलं मात्र नाव काढतील याची तिला आता मनोमन खात्री पटू लागली होती.

माहेर जवळ असल्याने आणि संकटकाळी फक्त सासऱ्यांनीच भक्कम साथ दिल्याने विशाल त्यांचा नितांत आदर करायचा ‌. पण दुर्दैवाने एका छोट्याशा आजाराचं निमित्त होऊन समिधाचे बाबा गेले. भाऊ सगळ्यात लहान होता आणि अजून कामधंद्याला लागायचाच होता. अशावेळी विशालने मोठा जावई म्हणून संपूर्ण घराची धुरा एक हाती सांभाळली होती.

आता विशालच्या घरी आणि सासरी सुद्धा विशाल कडे एक आधारस्तंभ म्हणून पाहिलं जाऊ लागलं होतं.

"चला पालटले आता आपले एकदाचे दुःखाचे दिवस."असे आता वाटत असतानाच अचानक समूच्या मोठ्या दिरांची तब्येत खूप बिघडली. त्यांच्या दोन्ही किडन्या पूर्ण तया निकामी झाल्याचं उपचारादरम्यान कळलं. आता कुठे रुळावर आलेल्या आयुष्याच्या गाडीला अचानक ब्रेक लागावा तसं झालं.

"विशाल आता तुझ्याच हातात आहे रे, तुझ्याशिवाय मी आणखी कोणाकडे पदर पसरू?"जावेच्या सांगण्यावरून अन् पुत्र प्रेमापोटी आईने पुन्हा विशालला गळ घातली.

काय झाले असेल पुढे ?  समिधा आणि विशालच्या आयुष्याला या घटनेने कुठले वळण मिळाले असेल हे बघण्यासाठी वाचा कथेचा पुढचा भाग.

© डॉ. मुक्ता बोरकर- आगाशे
    मुक्तमैफल