भाग:- १
"अगं, शांता किती उशीर? किती वाजले माहिती आहे का? साडे सात वाजले आता, आठ वाजता साहेबांना जायचे आहे. कधी होणार डबा?" लगबगीने आत येणाऱ्या शांताला तिची मालकीण सुनिता थोडं चिडचिड करतं म्हणाली.
"माफी असावी, बाईसाहेब. फक्त पंधरा मिनिटे वेळ द्या, लगेच डबा तयार करते." शांता तिची माफी मागतं म्हणाली.
तिने कमरेला पदर खोचत पटकन स्वयंपाक करायला घेतलं. पटापट भाजी पोळी बनवून तिने म्हंटल्यासारखे पंधरा मिनिटात झटपट डबा भरून दिला.
स्वयंपाक झाल्यावर गॅस, किचन कट्टा साफ केलं. भांडी स्वच्छ घासून, धुऊन जागेवर ठेवली. सर्व रूम झाडून, लादी पुसून घेतली. त्या आधीच तिने कपडे मशीनला लावून घेतले. लादी पुसून होई पर्यंत कपडे मशीनमधून धुऊन झाले तसे तिने ते वाळत घातले. तिची चपळाई पाहून सुनिताला नवल व कौतुक वाटतं होतं.
"बाईसाहेब सगळं कामे झालीत. आता निघते मी. दुसऱ्या घरी पण कामाला जायचे आहे." कमरेचा खोचलेला पदर काढत हात पुसतं शांता तिला म्हणाली.
"तुझं काम तर छानच असतं आणि तुझी चपळता कमालीची आहे, शांता. पण जरा लवकर येत जा बाई." सुनिता तिचं कौतुक करतं म्हणाली.
"होय बाईसाहेब, उद्या लवकर येईन. आज उठायला थोडा उशीर झाला मग घरातल्या सगळ्या कामांनापण उशीर झाला त्यामुळे यायलाही थोडा उशीर झाला, बघा. पण मी वेळेत केलं सगळं काम." शांता शांत स्वरात म्हणाली.
"ते सगळं ठीक आहे गं. साहेब तुला तर काही म्हणणार नाहीत पण माझ्या मागे भुणभुण असते त्यांची. म्हणून थोडी चिडचिड झाली गं माझी मगाशी." सुनिता तोंड पाडत म्हणाली.
"असू द्या, बाईसाहेब. मला नाही वाईट वाटलं. अशा अवस्थेत होतं चिडचिड मी समजू शकते." शांता हसत तिच्या वाढलेल्या पोटाच्या घेराकडे पाहत म्हणाली.
त्यावर सुनिता थोडीशी हसली.
"बरं, तुम्हाला खायला दुसरं अजून काही करून देऊ का? " ती तिच्याकडे पाहत तिला म्हणाली.
"नको गं. पोळी भाजी केली ना तू तेच खाईन. तुला उशीर होईल. तू जा." सुनिता पोट सांभाळत उठली.
"काय नाही ओ होतं थोडा उशीर झाला तर. सांगा काय करू?" तिला उशीर होतं होता तरी तिची काळजी वाटली म्हणून तिने तिला विचारलं.
"खरंच गं, आता काही नको करूस. इच्छा नाही माझी. थोडं आराम करते." सुनिता थकलेल्या स्वरात म्हणाली.
"बरं, तुम्ही आराम करा. मी निघते आता." असे म्हणत शांताने तिचा निरोप घेतला.
शांता झपझप पावले टाकत दुसऱ्या घरी कामाला गेली. त्यानंतर अजून चार घरची काम करून ती घराच्या दिशेने चालली होती. सगळ्या घरची कामे करता करता संध्याकाळ झाली होती. घरी जाऊन पुन्हा रात्रीचा स्वयंपाक करायचा होता. काय बनवता येईल याचा विचार करत ती आपल्यातच तंद्रीत चालली होती तर तिच्या पिशवीतला छोटासा फोन खणखणला. चालत चालतच तिने पिशवीत हात घालून फोन काढून हातात घेतला. त्यावरील नाव पाहून तिची चालणारी पावले जागीच थबकली.
आवंढा गिळत तिने फोन कानाला लावला. थोडंसं बोलून तिने फोन पुन्हा पिशवीत ठेवून दिला. तिच्या कपाळावर आट्याच्या जाळ्यांबरोबरचं घामाचेही दवबिंदू जमा झाले.
थोडावेळ वेळ विचार करतं ती तिथेच थांबली. नंतर कपाळावर जमा झालेले घामाचे दवबिंदू पदराने टिपतं पुन्हा झपझप पावले टाकत घराकडे निघाली. जाता जाता थोडा भाजीपाला घेतला.
घरी आली तर तिची दोन्ही मुले अभ्यास करत बसली होती. मुलांना पाहून तिचा थकवा व ताण थोडासा हलका झाला. तिच्या थकलेल्या चेहऱ्यावर हलकं स्मित पसरलं. आईला पाहून मुलांचीही कळी खुलली. मुलगी रियाने तिला पाणी आणून दिले. तर मुलगा सक्षम आई थकली का? म्हणून विचारले.
तिने पाण्याचा ग्लास घेऊन थोडं पाणी पिले. नंतर दोघांच्याही तोंडावरून मायेने हात फिरवत हसतं म्हणाली,"थकली होते पण माझ्या गोड चिमण्यांना पाहून सगळा थकवा निघून गेला."
दोन्ही मुले आनंदाने तिला बिलगली. थोडा वेळ त्यांना कुशीत घेत कुरवाळून तिने त्यांना बाजूला करत म्हणाली,"चला, आता राहिलेला अभ्यास करून घ्या. मी स्वयंपाकाचे बघते. बाबा येतील इतक्यात."
मुलांनी हसत माना डोलावल्या व पुन्हा अभ्यास करू लागली.
तिने आधी मुलांना चहा करून दिला. त्यासोबत बिस्किटे खायला दिली. तिनेही थोडा चहा घेतला आणि स्वयंपाक करायला घेतलं.
स्वयंपाक करता करता मगाशी आलेल्या फोनचा ती विचार करत होती.
तिचा नवरा सुबोध तिच्या समोर येऊन बसला तरी तिला कळलं नाही इतकी ती विचारात गर्क होती.
"काय गं शांता, कसला एवढा विचार करतेस? " तो तिच्या चेहऱ्यासमोर चुटकी वाजवत काळजीने म्हणाला.
"अ.. तुम्ही कधी आलात? " ती विचार श्रृंखलेतून बाहेर पडत म्हणाली.
"तू विचारात हरवली होतीस ना तेव्हाच आलो मी. काय झालं सांगशील? " तो पुन्हा तिच्या चिंताग्रस्त चेहऱ्यावर नजर रोखत म्हणाला.
"सांगते, आधी जेवून घेऊ या." ती मुलांकडे नजर टाकत म्हणाली.
तिची मुलांकडील नजरेने त्याला कळले की मुलांपुढे तिला सांगायचे नाही.
त्याने हुंकार भरला. रात्री जेवणानंतर तिने आवराआवर केली. मुलांना अंथरूण टाकून दिले. थोड्याच वेळात मुले झोपली.
शतपावलीसाठी गेलेला सुबोध परत आला. अंथरुणावर अंग टेकवत तिला पुन्हा विचारले तेव्हा ती गंभीर चेहरा करून म्हणाली, "आज पुन्हा फोन आला होता."
क्रमशः
कोणाचा फोन आला असेल?
©️ जयश्री शिंदे
Download the app
आता वाचा ईराच्या कथा सोप्या पद्धतीने, आजच ईरा app इंस्टॉल करा