शौर्य : गाथा ग घाबरू नकोसना अस.. एकदा डोळे उघडुन बघ तर..
शौर्य अस बोलताच गाथा घाबरतच डोळे उघडते..
आकाशात रंगीबेरंगी स्काय शॉट फुटतच असतात.. शौर्यच्या शर्टाला पकडतच ती हळुच डोळे उघडुन बघते.. आपण अस शौर्यला पकडलय हे बघुन शौर्यला सॉरी बोलतच ती स्वतःला सावरतच त्याच्या पासुन थोड लांब उभी राहते..
शौर्य तिच्या नजरेसमोर हात फिरवत तिला खाली बघायला सांगतो..
दोघांभोवताली लाल लाईट पेटली असते.. आणि त्या लाल लाईटीने हार्टशेपचा आकार घेतला असतो.. ते सगळं बघुन गाथाच्या चेहऱ्यावर सुंदर अस हसु आलेलं असत..
माझ्या खास मित्रासोबत माझ्या लाईफमधल्या स्पेसिअल व्यक्तीचा काढलेला फोटॉ.. तुला बघायचा होता ना फोटॉ.. तो हा फोटॉ आहे.. अस बोलत शौर्य मोबाईल मधला सर्वेशला हसवण्यासाठी विराज आणि अनघाच्या रिसेप्शनच्या दिवशी स्टेरकेजवर बसून तिघांचा काढलेला फोटो गाथाला दाखवतो. तो फोटो बघुन गाथा हसतच शौर्यकडे बघते..
गाथा : शौर्य ह्या फोटॉसाठी तु काल किती रडवलस मला..
शौर्य : काय?? तु रडलीस??
गाथा : मला अस वाटत होतं म्हणजे माझं मन मला बोलत होत कि तु माझं मन बघायला खोटं बोलत असशील.. पण ज्यो बोलली मग अस वाटु लागलं की तु खरच बोलतोयस.. थोडं वाईट वाटू लागलं तु माझ्यापासुन लांब जातोयस म्हणुन..
थोडं तुला त्रास द्यायसाठी मस्ती करत होतो ग.. पण अस रडशील वैगेरे नव्हतं वाटलं मला.. सॉरी... शौर्य दोन्ही हात कानाला लावतच गाथाला बोलतो..
नकोना सॉरी बोलुस.. मला नाही आवडत तु मला सॉरी बोललेलं.. गाथा त्याने त्याच्या कानाला लावलेले हात खाली करतच बोलते..
शौर्य : मला फक्त समजुन घे गाथा.. आणि तु नेहमी अशीच रहा माझ्यासोबत कधीच बदलु नकोस.. आणि मला कधीच सोडुन नको जाऊस.. ह्यावेळेला खरच नाही सहन करू शकणार मी..
गाथा : मी शेवटपर्यंत तुझीच बनुन राहील.. तुला जे वाटत ते तु सांगायच्या आधी मी तुझ्यासाठी करत जाईल.. माझी फक्त एकच इच्छा आहे शौर्य, तु खुप म्हणजे खुप खुश रहावं.. जसा तुझा बाबा असताना तु असायचास अगदी तसच.. तु ह्या क्षणाला जसा आहेस तसाच मला आवडतोस.. आणि तु कधीच नाही बदलणार ह्याची खात्री आहे मला.. कारण मला माझ्या प्रेमावर माझ्यापेक्षा खुप विश्वास आहे..
शौर्य : असाच विश्वास नेहमी माझ्यावर ठेव..
गाथा : हम्मम.
शौर्य : अजुन एक सरप्राईज द्यायचय तुला.. माझ्यासाठी तु तुझे डोळे बंद करशील??? प्लिज..
गाथा एकटक शौर्यच्या डोळ्यांत बघत एक गोड स्माईल आपल्या ओठांवर आणतच आपले डोळे बंद करते..
आता उघडु शकतेस... दोन मिनिटांनी शौर्य तिला डोळे उघडायला सांगतो..
गाथा डोळे उघडुन बघते तर.. शौर्यचे सगळे मित्रमंडळी त्या दोघांच्या भोवती हातात खुप सारे हार्टशेपचे बलुन घेऊन उभे असतात...
काँग्रेचुलेशन शौर्यगाथा.. सगळे एकत्रच ओरडतात.. आणि आपल्या हातात धरलेले हार्टशेपमधले बलुन वर आकाशात सोडतात..
गाथा लाजेने एकदम चुरर झालेली असते.. रोहन शौर्यला बर्थडेला मिळालेल्या DSLR मध्ये हे सगळं शुट करत असतो..
ज्योसलीन : काय मग गाथा.. शौर्यच्या लाईफमधली ती स्पेसिअल व्यक्ती बघितली का?? भेटली पण असशील ना??
गाथा : काल त्रास देत होतीस ना मला तु??
रॉबिन : सगळं शौर्यने सांगितलेलं..
शौर्य : गंमत करत होतो ग.. पण तु इतकं मनाला लावशील असा विचार नव्हता केला मी..
ज्योसलीन : गाथा तु हर्ट झाली असशील तर रिअली सॉरी..
गाथा : ज्यो प्लिज.. सॉरी वैगेरे नको.. आणि थेंक्स फॉर सरप्राईज.. तुम्हा सगळ्यांनाच..
रॉबिन : सरप्राईज तर अजुन बाकी आहे ग..
गाथा प्रश्नार्थी चेहरा करत शौर्यकडे बघत रहाते..
शौर्य : रेडी???
गाथा मानेनेच हो बोलते..
राज शौर्यच्या हातात गिटार आणुन देतो..
हे स्पेसिअल गिटार..
खुप म्हणजे खुप स्पेसिअल आहे हे माझ्यासाठी..
कारण माझ्या लाईफमधल्या स्पेसिअल अश्या व्यक्तीने दिलय,
माझ्या लाईफमधल्या स्पेसिअल डे दिवशी,
स्पेसिअली मला स्पेसिअल ठिकाणी भेटुन..
आणि आज लाईफमधल्या सगळ्यात स्पेसिअल डे दिवशी..
ह्या माझ्या स्पेसिअल अश्या ठिकाणी..
माझ्या सोबत असणाऱ्या माझ्या स्पेसिअल फ्रेंडसमोर..
स्पेसिअली मी ह्या गिटारसोबतच..
एक स्पेसिअल सॉंग..
माझ्या स्पेसिअल अश्या हृदयापासून..
स्पेसिअली तुझ्यासाठी गाणार आहे गाथा..
येहहहह.. सगळेच टाळ्या वाजवत शौर्य आणि गाथाला चिअर्प करत असतात..
आर्यन : गाथा थोडं आणि थोडं जास्त म्हणजे एकदमच जास्त स्पेसिअल अस लक्ष देऊ ऐक.. मग शौर्यला स्पेसिअली बर वाटेल.. हो ना शौर्य..??
आर्यन अस बोलताच सगळे हसु लागतात..
गाथा मात्र एकटक प्रसन्न अश्या चेहऱ्याने शौर्यकडे बघत असते.. तीच हृदय आज खुप जास्तच धडधड करू लागलं असत.. कान अगदी शौर्यच्या तोंडुन निघणार गाणं ऐकण्यासाठी आतुर झाले असतात..
शौर्य गाथाने दिलेल्या गिटारला गाथाकडे बघतच प्रेमाने एक किस करतच आपल्या एका घुडग्यावर बसत एका पायावर गिटार बेलेन्स करतो..
तारांवर आपला अंगठा फिरवतच गाथाकडे बघतो..
नजरेतील इशाऱ्यानेच तो तिला तैयार आहेस ना हे विचारतो.. तीही आपली मान हलवत शौर्यला हो म्हणुन सांगते..
दिल का दरिया बह ही गया
इश्क़ इबादत बन ही गया
खुद को मुझे तू सौंप दे
मेरी ज़रूरत तू बन गया
(नजरेने इशारे करतच तो गाथाला बोलत होता.. तो अगदी आपल्या हृदयापासून गातोय हे गाथाला सुद्धा जाणवत होत)
बात दिल की नज़रों ने की
सच कह रहा, तेरी क़सम
तेरे बिन अब ना लेंगे एक भी दम
तुझे कितना चाहने लगे हम
तेरे बिन अब ना लेंगे एक भी दम
(मानेने नाही बोलत तो जनु गाथाला ह्या गाण्यातून सांगत होता खरच तुझ्याशिवाय मी नाही जगु शकत आता)
तुझे कितना चाहने लगे हम
तेरे साथ हो जाएँगे ख़तम
तुझे कितना चाहने लगे हम
बात दिल की नज़रों ने की
सच कह रहा, तेरी क़सम
तेरे बिन अब ना लेंगे एक भी दम
तुझे कितना चाहने लगे हम
तेरे साथ हो जाएँगे ख़तम
तुझे कितना चाहने लगे हम
इस जगह आ गईं चाहतें अब मेरी
छीन लूँगा तुम्हें सारी दुनिया से ही
तेरे इश्क़ पे, हाँ, हक़ मेरा ही तो है
कह दिया है ये मैंने मेरे रब से भी
(वरील कडवं तो आकाशात बघून बोलतो)
जिस रास्ते तू ना मिले
उस पे ना हों मेरे क़दम
तेरे बिन अब ना लेंगे एक भी दम
तुझे कितना चाहने लगे हम
तेरे साथ हो जाएँगे ख़तम
तुझे कितना चाहने लगे हम
गाणं संपताच शौर्य एकटक गाथाकडे बघत रहातो.. गाथा टाळ्या वाजवत एक गोड हसु ओठांवर आणतच शौर्यच कौतुक करते.. तसे सगळेच त्याच्यासाठी टाळ्या वाजवतात..
वृषभ : खुप छान शौर्य..
रॉबिन : गाथा तुला येत का ग गाता??
शौर्य : गाथा खुप छान गाते..
ज्योसलीन : गाथा कमॉन एक गाणं शौर्यसाठी होऊन जाऊ दे..
गाथा आपली भुवई उडवत हसतच शौर्यकडे बघु लागते..
गाथा : मला आवडेल शौर्यसाठी स्पेसिअल अस गाणं गायला.. ज्याने त्यालापण माझ्यासारख स्पेसिअल अस काहीस फील होईल..
ओहहह हो... सगळेच गाथा आणि शौर्यला चिडवु लागले..
ज्योसलीन : ए बस बस.. तिला आता गाऊ दे.. स्पेसिअल अशी शौर्यची गाथा गाणार म्हणजे शौर्य स्पेसिअली लक्ष देऊन ऐकेल गाणं.. हो न शौर्य..
(शौर्य हसतच गाथाकडे बघत असतो.. आणि गाथा शौर्यकडे)
गाथासुद्धा नजरेतील इशाऱ्यानेच शौर्यला विचारते तु तैयार आहेस ना?? शौर्य आपली मान हलकीच अशी हलवत तिला हो म्हणुन सांगतो..
गाथा गाणं गायला सुरुवात करते..
कधी हसणार आहे
कधी रडणार आहे
मी सारी जिंदगी माझी,
तुला जपणार आहे
तुझे सारे उन्हाळे
हिवाळे पावसाळे
मी सोबत हात कायमचा
तुझा धरणार आहे
मी सारी जिंदगी माझी,
तुला जपणार आहे
(गाथाच्या तोंडुन निघणाऱ्या गाण्याचे प्रत्येक शब्द शौर्यच्या हृदयात घर करून एक वेगळीच जादू करत होते.. तिच्या तोंडुन निघणाऱ्या प्रत्येक शब्दाचा तो अर्थ लावत असतो)
कधी वाटेत काचा,
कधी खळगे नी खाचा
तुझ्या आधी तिथे पाय,
हा पडेल माझा
(वरील कडवं गाथाने गाताच शौर्यच्या डोळ्यांतुन नकळत पाणी येऊ लागत.. गाथा गाण्याचे पुढील कडवं गातच शौर्यचे डोळे पुसत आपली मान नकारार्थी हलवत त्याला रडु नको बोलते तस शौर्य एक स्माईल तिला देतो)
तू स्वप्न पहात जा ना
तू बस खुशीत रहा ना
माझ्याही वाट्याचे
घे तुला सारे
मी सारी जिंदगी माझी,
तुला जपणार आहे
कधी सगळ्यात आहे
कधी आपल्यात आहे
हि माझी काळजी सारी
तुला पुरणार आहे
कधी असणार आहे
कधी नसणार आहे
तरीही आरश्यात मी
तुझ्या दिसणार आहे
मी सोबत हात कायमचा
तुझा धरणार आहे
मी सारी जिंदगी माझी,
तुला जपणार आहे
गाथा संपुर्ण गाणं बोलेपर्यंत शौर्य एकटक तिच्याकडे बघण्यात हरवुन गेलेला असतो.. सगळे मित्रमंडळी अगदी जोर जोरात टाळ्या वाजवतात.. तस शौर्य त्याला लागलेली तंद्री दूर कुठे तरी उडवत गाथा साठी टाळ्या वाजवतो..
शौर्य : खुप छान आवाज आहे गाथा तुझा.. खुप म्हणजे खुपच..
ज्योसलीन : सिरियसली गाथा यु आर अमेझिंग..
आर्यन : ए गाईज ह्या स्पेसिअल क्षणी ह्या स्पेसिअल अश्या निव्हली मेडेड कपल्सकडुन स्पेसिअल आईस्क्रीम पार्टी होऊन जाऊदेत.. लेट्स चिअर्स फॉर शौर्य गाथा..
येहहहहहह.. सगळेच एकत्र ओरडतात..
शौर्य : चला मग..
सगळेच आईस्क्रीम पार्लरमध्ये थंडगार अश्या आईस्क्रीमचा आस्वाद घ्यायला जातात..
रॉबिन : काय मग लग्न कधी करतायत??
(रॉबिन अस बोलताच गाथा शौर्यकडे बघु लागते..)
शौर्य : तुझं झालं की लगेचच..
(शौर्य गाथाकडे बघतच रॉबिनला बोलतो.. त्याच उत्तर ऐकुन गाथाला हसु येत..)
रॉबिन : अस बोलतोस मग तुझ्यासाठी मी उद्याच कोर्ट मेरिएज करतो.. काय ज्यो??
ज्योसलिन : जर खरच शौर्यगाथा आपण लग्न केल्यानंतर लगेच नेक्स्ट डे करणार असतील तर मला काही प्रोब्लेम नाही..
शौर्य : बालविवाह कायद्याने गुन्हा आहे रे मित्रा आणि आईस्क्रीम खा ती मेल्ट होतेय..
रोहन : सिव्हीक्स सब्जेक्ट नव्हता का रॉबिन तुला??
रॉबिन : असेल पण.. कोणी एवढ मन लावुन अभ्यास केलाय..
रोहन : माझ्याच केटेगरी मधला आहेस मग तु..
रॉबिन : काय बोलतोस.. पण तुला तर सब्जेक्टची नाव तरी आठवतायत रे.. मला तर ते पण नाही आठवत..
रोहन : मग ग्रॅज्युएशन पर्यंत पोहचलास तरी कसा??
रॉबिन : मी माझ्या मेहनतीच्या बळावर ग्रॅज्युएशन केलंय मित्रा.. खुप मेहनत घेतलीय मी त्यासाठी..
रोहन : ग्रेट..
आर्यन : ग्रेट काय ग्रेट?? चिट घेऊन बसायचा प्रत्येक एक्साममध्ये..
रोहन : त्यासाठी पण डेरिंग आणि मेहनत दोन्ही लागत रे आर्यन.. बट एवढी रिस्क घेण्यापेक्षा पासिंग मार्क्स पुर्त तरी अभ्यास केला तर परवडतो..
प्रतीक : ए गाईज तुमचे एक्साम टॉपिक ठेवा बाजुला 12 वाजत आलेत.. घरी जाऊयात.. उगाच ओरडा पडेल..
नैतिक : हो ना..
सगळे पटापट आईस्क्रीम संपवतात आणि आपापल्या घरी पळतात..
शौर्य : गुड नाईट.. आज तुम्ही लोकपण खुप दमलेले दिसतायत.. जावा मग झोपायला.. उद्या भेटुयात..
वृषभ : हम्म.. तुझ्या भावना पोहचल्या मित्रा..
गुड नाईट शौर्यगाथा.. चौघेही एकत्रच दोघांना बाय करत रूममध्ये निघुन जातात..
ते सगळे रूममध्ये जाताच शौर्य गाथाकडे बघतो..
शौर्य : मग... आज येतेय झोप..??
गाथा शौर्यकडे बघत नकारार्थी मान हलवत नाही म्हणुन बोलते..
शौर्य : अजुन सुद्धा तु हे घर आपलं म्हणुन समजत नाहीस ना..
गाथा : तस नाही.. पण उद्या मी माझ्या घरी जातेय ना.. तुझ्यापासुन लांब रहाणार हा विचार करून नाही येत झोप..
शौर्य : मी येत जाईल रोज तुला भेटायला.. पण अजुन थोडे दिवस रहा ना तु..
(दोघेही बोलत बोलत काल गप्पा मारत बसलेल्या स्टेरकेजवर येऊन बसतात..)
गाथा : मला आवडलं असत.. पण तिथे सर्वेश पण एकटा आहे ना.. आणि दि पण नाही घरी.. मम्मी पप्पा पण शांत शांत असतात.. घरच वातावरण थोडं चेंज झालंय..
शौर्य : सर्वेशला इथे बोलवूयात ना..
गाथा : आणि मम्मी पप्पांच काय?? मी हे अस पहिल्यांदाच त्यांच्यापासून लांब राहिलीय.. मला नाही सवय मम्मी पप्पांशिवाय आणि सर्वेश शिवाय रहायची.. तस तुझ्यासाठी नंतर मी करेल ती सवय पण माझे मम्मी पप्पा थोडे हळवे आहेत रे.. आणि आमचा सर्वेश पण.. मी तिथे गेली तर थोडं बर वाटेल त्यांना.. जाऊ ना मी?? म्हणजे तुला चालणार असेल तर. नाहीतर हवं तर मी तुझ्यासाठी दि सोबत बोलून एक दिवस थांबेल इथे.. कारण तस पण पर्वा घरी फंक्शन आहे मग तर मला जावंच लागणार.. त्यानंतर जिजु आणि दि फिरायला जातील.. जास्तीत जास्त उद्याचा एक दिवसच मी इथे थांबु शकते.
शौर्य : नाही नको तु जा. तुझ्या घरी तुझी जास्त गरज आहे.. आपण व्हिडीओ कॉलवर बोलत जाऊ.. नाही तर मी माझी बाईक घेऊन येत जाईल तुला भेटायला जेव्हा तुला मला भेटावस वाटेल तेव्हा.. बाय दि वे तु कधी घरच्यांना सोडून ट्रिप वैगेरेला पण नाही गेलीस??
गाथा : आमच्या स्कुलमधुन ट्रिप वैगेरे गेलीच नाही कधी.. पिकनिकला वैगेरे जायची.. आणि 11th मध्ये होतीना तेव्हा एकदा कोलेजमधुन ट्रिप जाणार होती.. फक्त दोन दिवसांसाठी.. मी पैसे पण भरले.. आणि तेव्हा नेमका सर्वेश खुप आजारी पडला. त्याला एडमीट केलेलं हॉस्पिटलमध्ये.. मग त्याला सोडुन मी कसली जातेय.. 12th ला आम्हांला ट्रिप नव्हती.. त्या नंतर कॉलेज चेंज केलं.. आणि आता ज्या कॉलेजला आहेना तिथुन ट्रिप वैगेरे नाही गेली कधी.
शौर्य : तुम्ही फ्रेंड्स वैगेरे मिळुन पण नाही जायचे का?
गाथा : जो तो अभ्यासाच टेन्शन घेऊन रडत असतो.. बर्थडे पण आम्ही सगळं ट्युशन वैगेरे आटोपुन मग सेलिब्रेट करतो.. ते पण घाई घाईत.. तु बघिलच असशील..
शौर्य : हम्मम.. एक विचारू का??
गाथा : हम्मम
शौर्य : तु मला सोडुन कधी कोणाच्या प्रेमात नाही पडलीस का?? किंवा तुझ्या प्रेमात तर कोणी तरी नक्कीच पडलं असेल ना??
गाथा : तुझ्यासारख कोणी भेटलच नाही ना आत्तापर्यंत ज्याच्या मी प्रेमात पडेल.. आणि माझ्या प्रेमात पडणारे चार पाच नमुने होते. मे बी जास्तच. पण मला त्यांच्याबद्दल काही वाटायचच नाही.. एक तर चक्क रोज गेटजवळ उभं राहुन वेड्यासारखं गाणी पण बोलत मला इरिटेट करत रहायचा.. माझे फ्रेंड्स लोक त्याला माझा मजनु म्हणुन चिडवायचे..
शौर्य : मग??
गाथा : एकदा दोनदा मी निट समजवल पण ऐकायलाच तैयार नाही.. एक दिवस कॉलेज सुटल्यावर पुन्हा त्याच तेच.. मग मात्र मी खुप इरिटेट झाली.. सरळ हातातला रुमाल त्याच्या पुढ्यात ठेवला. कॉलेज मधल्या सगळ्या स्टुडंन्टला आवाज देऊन गोळा केल.. आणि रिक्वेस्ट केली.. तेही अगदी हात जोडुन.. प्लिज.. गेल्या दोन दिवसांपासुन हा मुलगा जीव तोडून गाणं गातोय.. ज्याला जशी जमेल तशी मदत करा.. सुरुवात मी करते अस बोलत बेगेत होती नव्हती तेवढी सगळी चिल्लर काढली.. त्या रुमालावर ठेवली.. "माझी मदत करून झाली.. ज्यांना करायची त्यांनी प्लिज करा. " मी अस बोलताच माझ्या फ्रेंड्सने त्या रुमालात पैसे ठेवायला सुरुवात केली.. हकुहळू कोलेजमधले एक एक करून तसच करू लागले.. अर्ध कॉलेजतर वेड्यासारखं हसु लागलेलं त्याच्यावर.. खूप रागाने लालबुंद झालेला तो..
शौर्य : काय डोकं लावलस तु मानलं पाहिजे तुला.. पण नंतर त्याने त्रास नाही दिला.
गाथा : दिला तर.. बट मी कराटे शिकलीय हे कळताच ते ही बंद झालं..
शौर्य : तु खरच कराटे शिकलीयस??
गाथा मानेनेच नाही बोलते..
शौर्य : मग??
गाथा : तो थोडीना बघायला येणार मी कराटे शिकली की नाही.. मी तो माझ्या मागे आहे हे बघुन माझ्या मैत्रिणींसोबत मोठ्याने बोलली.. की माझे कराटे क्लासेसचे सर बोलत होते कोण त्रास देतोय ते सांग. बट मीच सरांना बोलली की मी करेल मॅनेज डोन्ट वरी.. उगाच तुम्ही लास्ट टाईम सारख ह्या मुलाचा पण पाय कायमचा तोडलात वैगेरे तर?? आणि हा पण बिचारा अपंग झाला तर ह्याची पण आई माझ्या घरी येईल.. त्यापेक्षा तुम्ही नका येऊ इथे माझं मीच मॅनेज करते.. फक्त आता मी तो कधी त्रास देतोय तेच बघते.. जर तरी ऐकला नाही तर मग तुम्ही या.. पण पाय तोडण्यापेक्षा तोंड तोंडा म्हणजे बेसुर अशी गाणी वैगेरे कधी बोलणार नाही.. माझं ते बोलण त्याने जास्तच मनावर घेतले.. नंतर त्याच गाणं गायच तर एकदम बंदच झालं.. वर मला बघुन सुद्धा न बघितल्या सारख करायचा तो..
यु आर ग्रेट अस बोलत शौर्य गाथाने केलेला पराक्रम ऐकून हसु लागतो.. त्याच दिलं खुलास हसन बघुन गाथा सुद्धा हसतच एकटक त्याच्याकडे बघण्यात हरवुन जाते..
गाथा : शौर्य तु माझं पहिलं आणि शेवटच प्रेम आहेस.. तुझ्या आधी माझ्या लाईफमध्ये कोणीच नव्हत.. तु माझ्या कॉलेजमध्ये येऊन माझ्या फ्रेंड्सना हवं तर विचारू शकतोस नाही तर दि ला सुद्धा विचारू शकतोस. तिला मी सगळ्या गोष्टी शेअर करते..
शौर्य : गाथा तु अस का बोलतेयस?? माझा तुझ्यावर पूर्ण विश्वास आहे ग.. प्लिज परत अस बोलून तु मला अस फील नको करून देऊस की मी तुझ्यावर अविश्वास दाखवतोय.. प्लिज..
गाथा : हम्मम..
शौर्य : मी तुझ्यासाठी काही तरी गिफ्ट आणलंय.. मला मगाशी सगळ्यांसमोर द्यायला नाही जमलं..
(समीराने रिटर्न दिलेलं ब्रेसलेट मोडुन त्याने गाथासाठी चैन बनवली असते आणि सोबतच सुंदर आणि आकर्षित अस हार्ट शेपच पेंडल त्या चैनीसोबत असत. पण ह्या वेळेला हार्टशेपच पेंडल हे पुर्ण असत )
गाथा : शौर्य एक बोलु प्लिज राग नको करुस.. तु हे खुप प्रेमाने घेतलंयस माझ्यासाठी.. आणि तुझ्या प्रेमाची काहीतरी निशाणी माझ्याकडे रहावी म्हणुन मी हे घेतेय.. पण ह्यापुढे तु तुझ्या मेहनतीच्या पैस्यांनी मला गिफ्ट घेणार असशील तर मला तुझ्याकडुन घ्यायला आवडेल.. प्लिज राग नको करुस माझा..
शौर्य : राग नाही येत तुझा..उलट तुझ्या अश्या बोलण्याने मी आणखीन तुझ्या प्रेमात पडतोय गाथा.. ह्या पुढे तुझ्या ह्या बोलण्याचा मी नक्की विचार करेल पण आता ही चैन तु घालुन दाखव मला तुला कशी वाटते. आणि आवडल का मी दिलेलं गिफ्ट ते आधी सांग..
गाथाच्या हातात चैन देतच शौर्य तिला बोलतो..
गाथा : खुप छान आहे.. तस पण आपली चॉईज सेम आहे..
गाथा लगेच आपल्या गळ्यात शौर्यने दिलेली चैन घालते.. आपल्या भुवया उडवतच ती शौर्यला माझ्या गळ्यात तु दिलेली चैन कशी वाटते ते विचारते..
शौर्य : खुप छान..
गाथा : ह्या गिफ्टसाठी खुप खुप थेंक्स..
शौर्य : मी तुझ्यासाठी प्रेमाने घेतलेलं गिफ्ट तु अगदी प्रेमाने एक्सेप्ट केलंस त्याबद्दल तुला पण थेंक्स.. आणि मगाशी माझ्यासाठी एवढं छान गाणं गाईलस त्याबद्दल तर स्पेसिअल थेंक्स..
गाथा : मग तर तुला मला खुप सारे थेंक्स बोलावे लागतील शौर्य.. तु मला खुप छान सरप्राईज दिलंस त्याबद्दल, मग मी दिलेले गिटार माझ्यासाठी वाजवलस त्याबद्दल, मग माझ्यासाठी सुंदर अस तु तुझ्या ह्या हृदयापासून गाणं गाईलास त्याबद्दल.. आणि
शौर्य : बस बस.. तुझी लिस्ट खुप मोठी आहे ग.
शौर्य अस बोललाच दोघेही पुन्हा हसु लागतात..
शौर्य : तु फक्त मराठीच गाणी ऐकतेस??
गाथा : अस नाही आहे.. हृदयात घर करणारं प्रत्येक गाणी मी ऐकते मग ते गाणं हिंदी असो मराठी असो किंवा इंग्लिश..आणि तु??
शौर्य : पहिलं फक्त हिंदीच ऐकायचो पण काल पासुन तुझ्याकडुन सुंदर अशी मराठी गाणी ऐकुन मी आता मराठी पण ऐकत जाईल..
गाथा : शौर्य तुला आवडत असेल तरच ऐकत जा.. उगाच इतरांसाठी आपल्याला नाही आवडत ते अजिबात करायच नाही रे..
शौर्य : पण खरंच तु आज गायलेलं गाणं मला खुप आवडलय.. त्या गाण्याचे शब्द असे माझ्या हृदयात खोलवर कुठे तरी लपुन बसलेत.. आणि पुन्हा पुन्हा ऐकावस वाटतंय ते गाणं..
गाथा : तुला ऐकायचं परत.??
शौर्य : तु गाणार असशील तर..
गाथा : आपण दोघे गाऊयात??
शौर्य : माझे शब्द नाही पाठ ग...मी पहिल्यांदाच ऐकलंय
गाथा : युट्युबवर सगळं असतरे शौर्य.. थांब तु..
गाथा तिने गायलेले गाणं युट्युबवर लावते.. कालसारखच ती एक हेडफोन शौर्यच्या कानात घालते.. शौर्य त्या व्हिडीओमध्ये दिसणारे मेल व्हर्शन मधले लिरिक्स गातो आणि गाथा फिमेल व्हर्शनमधले.. गाणं पूर्ण होताच दोघांच्या चेहऱ्यावर एक वेगळंच समाधान असत..
शौर्य : पुन्हा एकदा गाऊयात..??? प्लिज..
गाथा मानेनेच हो बोलते..,
जवळपास दोन तीन वेळा दोघेही तेच गाण गुणगुणत स्टेरकेजच्या पायरीवर बसुन असतात..
आणि तोच गाथाचा फोन वाजतो..
दि..?? गाथा शौर्यकडे बघतच अनघाचा फोन उचलते.. शौर्य त्याच्या कानातील हेडफोन काढत तिच्या कानात घालतो..
गाथा : हा दि.. इथेच आहे ग.. आय मिन रूमबाहेर बसलीय.. येतेच.. हो ग..
अस बोलत गाथा फोन कट करते..
गाथा : शौर्य आजपण दिड वाजला... आपल्यालाकळलंच नाही..
शौर्य : वहिनी झोपलेली ना??
गाथा : मे बी पाणी पियायला वैगेरे उठली असेल.. ती बाहेर यायचय आत मला रूममध्ये जावं लागेल..
शौर्य : हम्मम.. गुड नाईट..
गाथा : स्वीट ड्रीम
(दोघेही जिने उतरत एकमेकांकडे बघत हसतच बोलत असतात)
शौर्य : टेक केअर..
गाथा : मिस यु..
शौर्य : मिस यु 2, 3 अँड मनी मॉर..
गाथा : लव्ह यु..
शौर्य : लव्ह यु 2.. 3 एन्ड सो मच.
गाथा : देन बाय..
शौर्य : सि यु टुमारो..
गाथा : इन मॉर्निंग..
शौर्य : डन
गाथा : शौर्य दिस टाईम व्ही बोथ व्हीन..
गाथा हसतच शौर्यला बोलते.. शौर्यसुद्धा मनसोक्त हसत तिच्याकडे बघतो.. दोघेही आपापल्या रूममध्ये जायला निघतात.. थोडे पूढे जाताच पुन्हा मागे वळुन एकमेकांकडे बघत हाताने एकमेकांना बाय करत आपापल्या रूममध्ये शिरतात..
अनघासुद्धा गाथाची वाट बघत जागीच असते.. गाथा रूममध्ये आल्या आल्या अनघा तिला कुठे होती ते विचारू लागते..
गाथा : तु झोपलेलीसना??
अनघा : गाथा.. दिड वाजुन गेलाय.. तु एवढ्या रात्री कुठे होतीस ते सांग..??
गाथा अनघा अजुन काही बोलायच्या आत तिला घट्ट मिठी मारते..
अनघा : काय झालं??
गाथा : दि फायनली शौर्यने मला आज प्रपॉज केलं..
अनघा : अरे वाह.. तेव्हाच एवढी खुश आहेस तू?? आणि एवढा वेळ होतीस कुठे?? काय करत होतात दोघे??
गाथा : ए दि तु समजतेस तस काहीही नव्हतो करत ग..
अनघा : तु जे समजुन बोलतेस तस मी काही म्हटलच नाही ग..
गाथा : तुला तेच बोलायच होय आय नॉ..
अनघा : आता तुला जर तेच समजायचं असेल मग ठिक आहे..
गाथा : ए दि.. आम्ही जस्ट बोलत बसलेलो इथे बाहेर.. ही बघ ही चैन मला शौर्यने गिफ्ट केली.. आमच्या प्रेमाची पहिली निशाणी..
अनघा : अरे वाहह.. खुप छान आहे.. आणि मुळात शौर्य खुप छान आहे.. तशी माझी बहिण पण खुप खुप छान आणि समजूतदार आहे.. दोघांनी खुश रहा.. आणि अस एवढ्या रात्रीच रूमबाहेर नको पडत जाऊस.. आत्या वैगेरे पण आहे.. उगाच काहीही विचार करतील.. तसही उद्या जाशील म्हणा..
गाथा : हम्म.. मला तर तुला सोडुन जावसच वाटत नाही ग..
अनघाला मिठी मारतच गाथा बोलते..
अनघा : मला की शौर्यला??
गाथा : दि.. तु आता समजु शकतेस ना??
अनघा : USA गेल्यावर कस काय रहाशील मग??
(अनघा अस बोलताच गाथा तोंड पाडतच तिच्याकडे बघु लागते..)
अस का बघतेयस?? माहितीय ना तो USA जातोय ते.. दोघांनी आधी करिअरकडे लक्ष द्या.. मग पुढे संपुर्ण आयुष्य हे एकमेकांवर प्रेम करण्यासाठीच आहे.. आणि अस रात्री अपरात्री प्लिज भेटत नका जाऊ..
गाथा मानेनेच हो बोलत कसल्यातरी विचारात हरवुन जाते..
अनघा : झोपायच नाही का?? कसला एवढा विचार करतेयस??
(गाथाच अनघाच्या बोलण्याकडे लक्षच नसत.. ती एकटक कसल्या तरी विचारात हरवुन गेली असते..)
काय झालं?? गाथाच तोंड आपल्याकडे करतच अनघा तिला विचारते..
गाथा : दि ते मी पण.. म्हणजे मेडिकलसाठी चांगले कॉलेज तिथे USA मध्ये असेल ना??
अनघा : गाथा हे पप्पा तुला खुप आधी बोलले होते.. बरोबर??
(गाथा मानेनेच हो बोलते)
आता शौर्य USA मध्ये शिकायला जातोय म्हणुन तु जर हे अस वागत असशील तर मला अजिबात पटत नाही आहे.. आणि त्याच शिक्षण पूर्ण व्हायला दोन वर्षे लागतील.. जर त्याला अजुन वेगळं काही करायच असेल तर मोजुन 4 वर्ष.. तुझं एज्युकेशन पूर्ण व्हायला 6 किंवा 7 वर्ष लागतील.. शौर्यच शिक्षण कम्प्लिट होऊन तो जर जर इंडियात यायच बोलला तर तु पुन्हा त्याच्यासाठी तुझं तिकडच शिक्षण पण अर्धवट सोडून इंडियात येणार का?? तुला कळतंयना मला काय बोलायचं ते?? आणि तु अशी वागलीस तर तो USA जाणारच नाही.. मग हे शिक्षण पण तो अर्धवट सोडेल.. प्लिज अस तु तरी वागु नकोस.. आणि दोघ आधी शिका नीट.. तसही शौर्य सोबत बोलणार आहेच मी ह्या बाबत.. आता झोप.. उद्या माहिती ना पूजा आहे ते..??
गाथा : हम्मम.. गुड नाईट..
अनघा : मी जे सांगितलं त्या गोष्टीचा एकदा नीट विचार कर.. ओके?? गुड नाईट..
गाथाला पण तिच्या दि च म्हणणं पटत होत..
दुसऱ्यादिवशी निधी सगळ्यांचा निरोप घेऊन दिल्लीला निघुन जाते..
सगळेच डायनिंग टेबलवर नाश्ता करत बसले आता.. शिवाय विराज आणि अनघा.. शौर्य निधीला एअरपोर्टवर सोडून सगळ्यांसोबत नाश्ता करायला येऊन बसतो..
अनिता : सोडलंस दि ला व्यवस्थित??
शौर्य : हम्मम.. ए विर तुझा ब्रेकफास्ट करून पण झाला??
आता : फास्टिंग वर आहे तो विसरलास कि काय तु??
शौर्य : अरे हो.. वहिनी पण फास्टिंगवर असेल ना..
अनघा : हम्मम्म..
शौर्य : वाहहह.. काका आज पोहे खुप छान झालेत..
(हातातील स्पून विरच्या पुढ्यात धरतच तो त्याला चिडवत बोलतो)
सगळेच विराजकडे बघत हसु लागतात..
विराज : शौर्य मग पोट भरून खा.. आणि माझ्या वाटणीचे पण खा..
शौर्य : तस करून तुझं पोट भरणार असत तर मी खरच खाल्लं असते. पण तुम्ही दोघ काही खाणार की नाही??
विराज : आमचा स्पेसिअल ब्रेकफास्ट रेडी होतोय.. तसही पोहे खाऊन मी बॉर झालोय.. आज थोडा स्पेसिअल ब्रेकफास्ट बनवायला सांगितलाय काकांना..
तोच काका अनघा आणि विराजसाठी गरमा गरम साबुदाणे वडे घेऊन येतात..
विराज : काका खुप छान झालेत वडे.. खुप म्हणजे खुप छान
(शौर्यकडे बघतच विराज त्याला हसतच बोलतो)
अनघा : शौर्य तु हे ट्राय करू शकतोस.. नॉन फास्टिंग वाल्यांनी काहीही खाल्लं तर चालत..
शौर्य : थेंक्स वहिनी.. काका आम्हां सगळ्यांसाठी पण घेऊन या.. खुप म्हणजे खुप छान झालेले तुमच्या हातचे साबुदाणे वडे.. आत्या तु पण ट्राय करणार ना??
आत्या : हो मग काय?? विराज एवढं स्तुती करत खात होता म्हटलं तर आपल्या सगळ्यांनाच ट्राय करावं लागेल..
शौर्य : मग सगळेच करुयात ट्राय.. गाईज तुम्ही पण ट्राय करा..
(शौर्य विराजकडे हसतच बघत बोलतो)
विराज : पोहे तर खुप छान झालेले ना.. पोहे सोडुन तु साबुदाणा वडा कस काय खातोयस शौर्य??.
शौर्य : जस तु खातोयस तसच खाणार मी विर.. आणि पोहे खरच छान झालेत.. पण तु आज ट्राय नाही करू शकत.. बेड लक.. बट माझी लाडकी वहिनी बोलतेय म्हणुन.. फक्त म्हणुनच मी साबुदाणा हा वडा ट्राय करतोय.. वहिनी फक्त तुझ्यासाठीच..
अनघा अंगठा दाखवत हसतच शौर्यला हो बोलते.
नोटंकी.. विराज हसतच शौर्यला बोलतो..
गाथा : खरच छान झालाय साबुदाणा वडा..
शौर्य : मग अजुन घे.. थांब काकांना सांगतो..
गाथा : नाही नको बस..
विराज : अग गाथा आता शौर्य बोलतोय मग घे ग.. नाही तर आमच्या शौर्यला वाईट वाटत त्याच कोणी ऐकलं नाही तर.. आणि तु ऐकलं नाहीस तर जास्तच वाईट वाटेल त्याला.. हो ना शौर्य??
शौर्य : गाथा तुला हवं असेल तरच घे.. उगाच जबरदस्ती नको. विर आज फास्टिंगवर आहे.. अस वेड्यासारखं काहीही तो आज बोलत राहील.. प्लिज मनाला नको लावून घेऊस.. जस्ट डु वन थिंग.. इग्नोर हिम..
(गाथा हसतच विराजकडे बघु लागली)
विराज : फास्टिंगवर मी आहे पण वेड्यासारखं तु बोलतोयस शौर्य..
अनिता : तुम्ही दोघ परत चालु झाले..
आत्या : अग वहिनी मस्ती करतायत ती दोघ.. उलट आम्हांला त्यांची मस्ती बघुन मज्जा येतेय.
अनिता : मस्ती मस्तीत भांडण पण करतील दोघ.. आणि विराज किती तारखेच तिकीट बुक केलंस तु शौर्यच??
शौर्य : मम्मा तु सकाळ सकाळी नको तो विषय कुठे काढते ग.. पूर्ण मुड खराब करतेस तु..
अनिता : आता कळायला नको का मला माझा मुलगा कोणत्या दिवशी USA ला जातोय ते?? विर केलंस ह्याच तिकीट बुक??
विराज : शौर्य बोलला की तो करतो म्हणुन.. त्याला काही तरी बोलायच होत तुझ्यासोबत.. ते बोलुन झाल्यावर करेल तो बुक..
अनिता : काय बोलायचंय??
शौर्य : ते मम्मा.. मी नंतर पर्सनली तुझ्या रुममध्ये येऊन बोलतो तुझ्याशी.. आणि आज थोडी गडबड आहे ना.. आपण उद्या आरामात बसुन बोलूयात..
अनिता : मी आहे रूममध्ये.. आत्ताच येऊन बोल काय ते..
शौर्य : मम्मा मी आत्ता बिजी आहे ग म्हणजे डेकोरेशनवाला येईल.. थोडा हॉल वैगेरे डेकोरेटर करायला.. ते तुमच्या ऑफिसमधली मंडळी येतील.. वहिनीकडची पाहुणे मंडळी येतील.. आपण उद्या शांतपणे बोलुयात
अनिता : बर..
एवढ बोलुन अनिता आपल्या रूममध्ये निघुन जाते..
विराज : तु डॉक्युमेंट सबमिट केलेस ऑफिसमध्ये??
वृषभ : नाही अजुन??
विराज : कधी करणार मग?? मला अर्जेन्ट बेसिसवर हवाय एम्प्लॉयी मी बोललो ना तुला??
वृषभ : मंडे पर्यंत करतो.. म्हणजे घरी फोन करून सांगितलंय डॉक्युमेंट पाठवुन द्यायला.. त्यांनी पाठवलेत पण अजुन नाही आलेत.. कुरिअर ट्रेकिंग केलं तर ते अजुन कोल्हापुरातच आहेत अस कळलं.. ते तिथे कुरिअर कंपनीचा कसला तरी स्ट्राईक चालु होता.. आणि नेमकं माझ्या ताईने त्याच कंपनी थ्रू कुरिअर केलं.. जसे येतील तसे लगेच जाऊन सबमिट करतो मी.. आणि त्या दिवशी पासुनच जॉईंट करेल.. म्हणजे मी HR ला इंफॉर्म केलंय मंडे पासुन जॉईंट करेल त्याबाबत..
विराज : ओके..
गाथा : वृषभ तु जॉब करतोयस??
वृषभ : अ हो..
शौर्य : तो स्वतः मेहनत करून शिकणार आहे..
गाथा : गुड.. विचार खुप चांगले आहेत तुझे.. आणि काँग्रेस नवीन जॉब बद्दल..
वृषभ : थेंक्स..
सगळेच गप्पा गोष्टी करत नाश्ता आवरून घेतात.
थोड्यावेळाने भटजी काकासुद्धा येतात..
अनघा आणि विराज जोडीने पूजेला बसतात. हळुहळु एकएक पाहुणे मंडळी येऊ लागतात.. अनिता सगळ्यांची उठबस आणि विचापुस करत असते.. गाथासुद्धा तैयार होऊन खालीच येत असते.. शौर्य आपल्या मित्रमंडळीं सोबत मज्जा मस्ती करत असतो.. तोच त्याच लक्ष जिने उतरून खाली येत असणाऱ्या गाथाकडे जात.. तसा तो तिच्या सुंदर अश्या रूपाकडे बघतच रहातो.. खुप सुंदर दिसत असते ती आज.. नेहमीपेक्षा थोडी वेगळीच.. केसांची सुंदर अशी हेसरस्टाईल करत एक छानसी वेणी तिने बांधुन आपले केस आपल्या डाव्या खांद्यावर घेतले होते.. बाकी तिने तिच्यात काहीच वेगळं अस केलं नव्हतं तरीही शौर्यला आज ती थोडी वेगळी जाणवत होती.. गाथाची नजरपण शौर्यलाच शोधत होती.. पण रोहनच्या आड शौर्य लपुन राहिल्यामुळे तो तिला दिसत नव्हता.. आपण दिसत नाही म्हणुन तिच्या चेहऱ्यावर आलेली नाराजी शौर्यला स्पष्ट दिसत होती.. घरात खुप पाहुणे मंडळी आले होते.. गाथा सगळ्यांवर आपली नजर फिरवत शौर्य कुठे दिसतोय का ते बघत होती.. शौर्यला तिला त्रास द्यायला खुप मज्जा येत होती.. तो मुद्दामुन रोहनच्या आड लपुन हसतच चोरुन तिची गंमत बघत होता.. तोच गाथाला समोरून सर्वेशसोबत तिचे मम्मी-पप्पा, आजी आणि काका, काकी घरी एंटर करताना दिसतात.. ती खुश होतच तिथुन घराबाहेर जाऊ लागते.. गाथा आपल्याला शोधायच सोडुन अस अचानक कुठे जातेय हे बघायला म्हणुन आतापर्यंत रोहन आड लपलेला शौर्य थोडं बाहेर येतो.. पण गाथाच लक्ष आता बाहेर दिसणाऱ्या तिच्या फेमिलीकडे असत.. ती बाहेर पडणार तोच ती तशीच थांबते आणि आपल्या उजव्या बाजुला बघते.. तस तिला शौर्य दिसतो.. तस एक छानस हसु तिच्या ओठांवर येत..
शौर्य तिला इशाऱ्यानेच कुठे जाते ते विचारतो.. तोपर्यंत सर्वेश आत एंटर होत गाथाला मिठी मारतो.. सर्वेशला मिठी मारतच गाथा शौर्यला इशारा करत सांगते की ह्याला भेटायला जात होती.. शौर्य एक गोड स्माईल देत त्या दोघांजवळ जातो.. सगळ्यांची विचारपूस करत त्यांच्यासोबत गप्पा मारत तिथे बसतो.
बोलता बोलता पुजेचा कार्यक्रमसुद्धा अगदी छान पार पडतो.. आणि गाथाला आपली बेग घेऊन आपल्या घरी जायच्या तैयारीत असते..
आता रडशील वैगेरे.. शौर्यचा नाराज झालेला चेहरा बघत विराज हळुच त्याच्या कानात बोलतो..
पण शौर्य मात्र एकटक गाथाकडे बघत असतो..
विराज : खरच रडतोस की काय??
शौर्य : तिला मी रडलेलं नाही आवडत.. मग नाही रडणार..
एक गोड स्माईल विराजला दाखवतच तो बोलतो..
सगळे मिळुन गाथा आणि तिच्या फेमिलीला बाय करतात.. गाथासुद्धा जबरदस्तीच हसु ओठांवर आणत शौर्यला बाय करते..
सगळी पाहुणे मंडळीसुद्धा आपापल्या घरी गेलेली..
शौर्य नाराज होतच हॉलमध्ये असलेल्या सोफ्यावर आपलं डोकं टेकुन डोळे मिटुन थोडं शांत बसतो.. तोच खिश्यात असलेल्या त्याच्या मोबाईलमध्ये मेसेज आल्याची ट्युन वाजते..
प्लिज नाराज नको राहुस... मी तिथे नसली तरी माझं लक्ष असणार तुझ्यावर...
गाथाने केलेला मेसेज बघुन शौर्यच्या चेहऱ्यावर एक गोड अशी स्माईल येते..
शौर्य काही तरी लिहुन तिला पाठवणार तो तिचा दुसरा मेसेज येतो..
गाथा : अस हसताना खुप छान दिसतोस..
शौर्य : आय लव्ह यु लॉट.. सांभाळुन जा.. पोहचलीस की कळव..
गाथा : हम्मम..
शौर्य गाथाला मेसेज करून समोर बघतो तर.. विराज आणि आत्या..
आपल्या हातावर हनुवटी ठेवतच शौर्यकडे हसतच बघत होते..
शौर्य : तुम्ही दोघ असे का बघतायत??
विराज : तुझ्या चेहऱ्यावरचे एक्सप्रेशन बघतोय.. मध्येच हसतोयस.. मध्येच एकदम सिरीयस.. बरा आहेस ना..
आत्या : ए बच्चा सगळं ठिक आहेना??
शौर्य : हो ग.. मी झोपायला जातोय.. ए विर तु आज तुझ्या रूममध्ये जाशीलना झोपायला..
विराज आत्याकडे बघु लागतो..
आत्या : उद्याचा एक दिवस.. मग जाईल तो..
शौर्य : तुच तर बोलली होतीस गाथा असेपर्यंत..
आत्या : मला वाटलं गाथा उद्या जाईल म्हणुन मी म्हटलं..
शौर्य : आत्या तु माझ्या भावावर अन्याय करतेयस.. त्याच लग्न झालंय आता.. ते काही नाही विर तु आजपासुन तुझ्या रूममध्ये झोपायला जातोयस.. ही माझी ऑर्डर आहे..
काय ऑर्डर आहे..?? अस बोलत आत्या शौर्यजवळ येत शौर्यचा कान पिरघळते..
शौर्य : आत्या अग माझा कान आहे तो...
आत्या : विर आज पण तुझ्याच रूममध्ये झोपेल.. ऐकु आलं तुला??
शौर्य : तु कान सोड बघु.. मग ऐकु येईल मला..
विराज : आत्या कान सोडना त्याचा..
आत्या : अजिबात नाही.. शौर्य विर कुठे झोपेल??
शौर्य : आत्या त्याच लग्न झालय ग आता.. त्याला त्याच्या रूममध्ये जाऊ दे झोपायला.. प्लिज.. त्याला माझ्या रूममध्ये नाही येत झोप.. तो जागाच असतो रात्रभर..
(आत्या अजुन जोरातच शौर्यचा कान ओढते..)
आत्या सिरियसली दुखतोय ग कान.. प्लिज सोड.. विर वाचव यार.. एक तर मी तुझ्यासाठी आत्यासोबत भांडतोय आणि तु बघत बसलायस..
अनिता आणि अनघा पण बोलत तिथे येतात..
अनिता : काय झालं?? शौर्य काय आगाऊ पणा केलास परत..
शौर्य : तु आधी आत्याला माझा कान सोडायला सांग मग सांगतो..
विराज : आत्या मी शौर्यच्याच रूममध्ये झोपतोय.. प्लिज त्याचा कान सोड.. सिरियसली खुप जोरात पिरघळतेस तु..
आत्या : ऐकलस शौर्य तु..
शौर्य : हो ऐकलं तु कान सोड बघु..
अनिता : शौर्य विर उद्यापासून त्याच्या रूममध्ये जाईल झोपायला..
शौर्य : आत्या तुझ्याकडुन मला अशी अपेक्षा नव्हती ग. तु माझ्या भावाला त्याच्या बायकोपासुन वेगळं रहायला सांगतेस.. वर आमचे कान पिरघळतेस?? तुझी कम्प्लेन्ट मी तुझ्या होम मिनिस्टरांकडे नक्कीच करेल..
शौर्य डायलॉग बाजी बंद कर तुझी.. आत्या हसतच शौर्यला बोलते..
शौर्य : ए आत्या आय एम सिरीयस यार.. किती जोरात तु माझा कान पिरगळलास..
विराज : दुखतोय का कान??
शौर्य : मग?? अजुन जर आत्याने तसाच धरला असता तर कदाचित मी बहिरा झालोच असतो.. आणि आत्या वहिनी एकटी कशी राहील ग रूममध्ये.. म्हणुन बोलत होतो मी..
आत्या : मी हवं तर थांबते तिच्यासोबत.. अनघा चालेल ना मी तुझ्यासोबत तुझ्या रूममध्ये आजची रात्र राहीली तर.??
अनघा विराजकडे बघतच आत्याला मानेने हो बोलते..
शौर्य : किती दादागिरी करते ग आत्या तु तिच्यावर पण.. वहिनी पण घाबरू लागली तुला बघ..
(शौर्य आपले दोन्ही हात कानावर धरतच बोलतो..)
आत्या : काही पद्धती असतात शौर्य त्या नुसार माणसाने वागावं.. आता तु परत मला ह्या विषयावर बोलायला लावलस तर मी ह्या वेळेला विराजचा कान पिरघळेल..
अस बोलत आत्या मस्तीत विराजचा कान धरते..
शौर्य : ए आत्या सोड बघु त्याचा कान.. एक तर पर्वा ते दोघ मस्त पैकी फिरायाला चाललेत.. कान वैगेरे खरच मोडशील तु माझ्या भावाचा.. विर आजची एक रात्र.. मग तुझा वनवास संपला..
शौर्य अस बोलताच सगळे हसु लागतात..
आत्या : विराज.. शौर्य बोलतोय म्हणुन सोडते हा तुझा कान.. तुला कालच लक्षात आहे ना??
विराज : हो ग.. मी शौर्यच्याच रूममध्ये आहे.. ओके..
अनिता : पर्वाची झाली का पॅकिंग तुमची??
विराज : हम्मम..
फेमिली सोबत गप्पा गोष्टी होताच शौर्य आपल्या दिल्लीच्या मित्रमंडळींसोबत त्यांच्या रूममध्ये मज्जा मस्ती करत असतो.. आणि इथे गाथा एवढ्या दिवसांनी आपल्या घरी आल्यामुळे.. सर्वेशसोबत त्याच्याच रूममध्ये बसुन त्याच्यास गप्पा गोष्टी करत असते.. लग्नानंतरची तिने केलेली धम्माल मस्ती त्याच्यासोबत शेअर करत असते..
बारा वाजताच शौर्य आपल्या रूममध्ये यायला निघतो.. तस त्याला स्टेरकेज दिसते.. आणि गाथाची आठवण येते..
तो एकटाच स्टेरकेजवर जाऊन बसतो.. आपल्या मोबाईलमध्ये एक सेल्फी घेत तो गाथाला पाठवतो..
कोणी तरी मिसिंग आहे इथे.. सेल्फी सोबत असा मेसेजसुद्धा तो गाथाला पाठवतो..
गाथाचा रिप्लाय कधी येतोय त्याची वाट बघत शौर्य तिथेच बसुन रहातो.. जवळपास अर्ध्या तासाने गाथा सर्वेशला बाय करत आपल्या रूममध्ये जाते.. रूममध्ये आल्या आल्या ती शौर्यला मेसेज करायला मोबाईल हातात घेते..
शौर्यने पाठवलेला त्याच्या एकट्याचा पिक बघून तिला थोडं हसु येत..
गाथा : सॉरी ते मी सर्वेशच्या रूममध्ये होती.. जस्ट तुझा मेसेज वाचला.. आणि तु पाठवलेल्या फोटॉत मी तिथे तुझ्यासोबतच आहे.. अस फिल करू शकत..
(पटापट मेसेज टाईप करून ती शौर्यला पाठवते..
गाथा ऑनलाइन आली बघुन शौर्यला खुप छान वाटत..)
शौर्य : नाहीना जमत अस फिल करायला.. आय रिअली मिस यु..
गाथा : मि 2
शौर्य : तुला आज तुझ्या घरी पण नाही येत का झोप??
गाथा : आता तु जागा आहेस म्हटलं तर मला कशी लागेल झोप..
(गाथा अस बोलताच शौर्यच्या ओठांवर हसु येत..)
गाथा : हसताना छान दिसतोस..
गाथाचा हा मेसेज वाचुन शौर्य अजुन दिलं खुलास अस हसु लागतो..,
गाथा : आता तर अजुनच छान दिसतोयस..
शौर्य : गाथा तु CCTV लावलेयस की काय माझ्या रूममध्ये??
गाथा : तु स्टेरकेजवर बसलायस शौर्य.. रूममध्ये कुठे बोलतोयस..
शौर्य : तुला कस कळतंय सगळं..
गाथा : सांगु...??
शौर्य : ???
गाथा : कारण..
शौर्य : कारण???
गाथा : तु माझी जान आहेस.. मी स्पेसिअली माझं हार्ट तुझ्या हार्टला कनेक्ट केलंय.. हवं तर अस समजु शकतोस..
शौर्य : आय लव्ह यु.. माय जान...
गाथा : लव्य यु 2 माय स्वीट जान..
शौर्य : मला अस झालंय कधी उद्याचा दिवस उजाडतोय आणि मी तुला भेटतोय..
गाथा : जर एक गोड स्माईल देऊन तु झोपणार असशील तर मे बी उद्याची वाट कश्याला बघत बसायची आपण मस्त पैकी एका सुंदर अश्या स्वप्नात भेटु.. तुला चालणार असेल तर..
शौर्य : खरच अस होऊ शकत??
गाथा : स्पेसिअल व्यक्तीला स्पेसिअली आपल्या हृदयातून मिस केलं तर ती स्पेसिअल व्यक्ती आपल्याला स्पेसिअल व्यक्तीला भेटायला स्पेसिअल अश्या ठिकाणी स्पेसिअली येतेच.. आज तुला हवं तर स्पेसिअल ट्राय करूयात??
शौर्य : आणि नाही आलीस तर??
गाथा : तुझ्याआधी मी तिथे हजर असेल शौर्य..
शौर्य : मग भेटुयात.. आपल्या स्वीट अश्या ड्रीम मध्ये..
गाथा : सो..
शौर्य : गुड नाईट..
गाथा : स्वीट ड्रीम..
शौर्य : टेक कॅर..
गाथा : लव्ह यु माय जान..
शौर्य : लव्ह यु 2 माय जान.
गाथा : मिस यु जान
शौर्य : मिस यु 2 जान..
गाथा : सी यु..
शौर्य : इन ड्रीम..
गाथा : बाय
शौर्य : व्ही बोथ विन..
गाथासोबत चॅटिंग करून शौर्य एक वेगळ्यात दुनियेत जगत होता.. कधी मोबाईल लॉक न करणार आज पहिल्यांदाच त्याने त्याच्या मोबाईलला पासवर्ड लावला होता.. कारण आज त्याने गाथासोबत केलेली चॅटिंग हि थोडी स्पेसिअल होती त्याच्यासाठी..
आज कोणी तरी जास्तच खुश दिसतंय... विराज शौर्यचा हसरा चेहरा बघतच त्याला बोलतो..
शौर्य : हम्मम.. तु तुझा लॅपटॉप ठेव नि झोप.. काल पर्वा लग्न झालय नि नुसतं त्या लॅपटॉपमध्ये घुसलायस.. प्लिज मम्मा सारख नको बनुस.. वहिनीला टाईम देत जा..
विराज : चल तु माझ्यासोबत..
(विराज शौर्यचा हात पकडत त्याला उठवतच बोलतो)
शौर्य : कुठे नेतोयस एवढ्या रात्री..
विराज : आता जे बोलला ते आत्याच्या पुढ्यात बोलुन दाखव.. मग देतो मी अनघाला टाईम..
शौर्य : अजिबात नाही.. मला माझे कान मला प्यारे आहेत.. अजुन दुखतोय माझा कान..
शौर्य अस बोलताच विराज त्याला हसु लागतो..
शौर्य : विर मी आजच नाही बोलत आहे.. नंतरच बोलतोय तुला.. आय नो तु मोठा आहेस.. बट प्लिज पहिली प्रयोरिटी फेमिलीला दे आणि मग तुझा बिजीनेस.. जास्त पैसे कमवुन काय करणार तु?? त्यापेक्षा थोडे चार पैसे कमी कमव.. स्वतःला त्रास करून नको घेऊस.. आणि मॅन म्हणजे वहिनीला टाईम दे.. आणि त्यातुन थोडा टाईम वाचत असेल तर मला देऊ शकतो..
विराज : तु खरच मोठा झालायस शौर्य.. मला तुझ्यात आता अनघा दिसतेय.. ती पण हेच बोलत असते नेहमी..
शौर्य : विर मला तुझ्यात मम्मा दिसते आत्ता.. ती पण तुझ्यासारखीच नुसतं लॅपटॉप नजरेसमोर घेऊन बसुन असते.. आणि मुळात वहिनीला तुला हे सांगाव लागत म्हणजे तिला पण अस वाटत की तु तिच्यासोबत टाईम स्पेन्ड करावा.
विराज : मी देतो तिला टाईम..
शौर्य : गुड.. आणि पॅरिसला जाताना प्लिज तो लॅपटॉप माझ्याकडे दे नी जा..नाही तर तिथे जाऊन पण तु लॅपटॉप ऑपन करून बसशील..
विराज : लॅपटॉप वरून आठवलं.. तुझ्या लॅपटॉप आण बघु जरा इथे..
(विराज अस बोलताच शौर्य थोडं घाबरतच त्याच्याकडे बघु लागतो..)
अस बघत काय बसलायस.. तुझा लॅपटॉप मागतोय मी तुझ्याकडे..
शौर्य : माझा लॅपटॉप कश्याला हवाय तुला..??
क्रमशः
(विराज शौर्यकडे का मागत असेल त्याचा लॅपटॉप?? पाहुया पुढील भागात.. हा भाग कसा वाटला ते नक्की कळवा..)
©भावना विनेश भुतल
Download the app
आता वाचा ईराच्या कथा सोप्या पद्धतीने, आजच ईरा app इंस्टॉल करा