आणि पांडुरंग हसला

चार वर्षांपूर्वी पंढरपूरला गेलो होतो, तेव्हा खूप गर्दी होती; म्हणून बाहेरूनच मंदिराचे दर्शन घेऊन घरी परतावे लागले. आता ह्यावेळी तरी चांगले दर्शन होईल, असे म्हणून घरातून पहाटे लवकरच निघालो. पोहोचल्यावर बघतो तर काय? मंदीरात खूप गर्दी, चार पाच तास लागतील दर्शनाला आणि पास पण मिळणारं नाही असे सांगितल्या गेले. मनातून तर खूप वाटतं होते की पटकन् जाऊन रांगेत उभ राहावे, पण इतक्या वेळ थांबायला कोणी तयार नव्हते; त्यामुळे फक्त मुखदर्शन घेता येईल असे म्हणून मुखदर्शनाच्या रांगेत उभे राहिलो. त्यातही खूप गर्दी आणि लोकांची धक्काबुक्की सुरू होती. मनात मात्र पांडुरंगाला विनवणी सुरू होती, आता तरी दर्शन दे पांडुरंगा!