ती पहिल्यांदा मोकळेपणाने छान हसली..

डॉक्टर म्हणाले, "  तुमचे बाळ जन्मल्यानंतर रडले नाही म्हणून तुमच्या बाळाला सेरेब्रल पाल्सी हा मेंदुविकार झाला आहे."

नीता म्हणाली , " काय? पण तो तर १४ दिवस काचेच्या पेटीत होता ना,मग बरा कसा नाही झाला अजून? तो आता मोठ्या आवाजात रडतो देखील."

डॉक्टर म्हणाले, " हे बघा मी तुम्हाला समजून सांगतो.  जन्मल्यानंतर त्वरित बाळाने रडणे खूप महत्त्वाचे असते. बाळ जेव्हा पोटात असते तेव्हा आईची नाळ बाळाला अन्न ,ऑक्सिजन तसेच इतर पोषक घटक सतत पुरवत असते. जन्माच्या वेळी ही  नाळ कापली जाते.जेव्हा बाळाची श्वसन संस्था पूर्णपणे विकसित होते तेव्हा ती बाहेरील वातावरणात आल्यावर ऑक्सिजन घेण्यास सक्षम असते. पण तुमचे बाळ जन्मल्यानंतर रडले नाही म्हणजेच त्याची श्वसन संस्था पूर्णपणे विकसित झालेली नसल्याने त्याच्या मेंदूला ऑक्सिजन मिळाला नाही, म्हणून त्याला हा विकार जडला."

नीता म्हणाली," मग यावर आता उपचार काय?"

डॉक्टर म्हणाले," यावर इलाज फक्त एकच आहे. तो म्हणजे रेग्युलर फिजिओथेरपी. या आजारामुळे बाळाचे  माईल स्टोन्स म्हणजे पालथे पडणे, मान धरणे, बसणे, उभे राहणे हे सर्व उशिरा होते किंबहुना कधी होईल हे सांगता येणे शक्य नसते."

नीता आणि तिचा नवरा दोघेही निराश झाले.त्यांच्या पायाखालची जमीनच सरकली. दोघेही घरी पोहोचले.

नीताचा नवरा तिला म्हणाला,