अदृश्य : तिची भेट

      मला ना रोजच काम आणि धावपळीच जीवन
याचा कंटाळा नाही येत. पण ना कधी कधी
माहीत नाही ग तुझ्याशिवाय खुप एकट वाटत.
मला तुला खुप काही सांगायच होत... तुला माहीत
आहे, या तीन वर्षांत खुप चांगल्या - वाईट, सुख
दुःख आणि आनंदाचे प्रसंग हे सगळच मला
तुला सांगायच होत... पण तु नव्हतीस ना तिथे
हे सगळ सांगायला.... मला तुला बोलायच होत
आणि खुप काही मनातल सांगायच होत...
म्हणुन मी रोज देवाला एकच मागायचे की
" एकदा तरी आमची अशी भेट होऊ दे आणि
बघ आज आपण त्याच्यामुळे भेटलो..."
मला ना तुझी खुप आठवण यायची पण काय
करणार ना , तुलाही माहीत आहे ना.... आपण
एकमेकींशिवाय एक दिवसही राहत नव्हतो
आणि तीन वर्षे झाली ना तु मला सोडून आलीस
आणि काही सांगीतलही नाही... आणि एकतर
आपण एकमेकींना काॅल, मेसेज ही नाही करू
शकत कधीच... निदान एखाद पत्र तेही नाही
मग काय करणार होते ग मी.... देवालाच रोज
मनातल सांगायचे.... मला अस बोलताना पाहून
तिला खुप रडायला आल... मलाही खुप भरून
आल.... दोघीपण एकमेकींना सगळ मनातल
सांगत होतो....
तिलाही मला खुप काही सांगायच होत. ती पण
खुप बोलत होती. इतक्या दिवसांपासून तिच्या
मनात साचलेल सगळ मोकळ करत होती.
आम्ही बराच वेळ खुप गप्पा मारल्या. तिने मला
विचारल.... "  आईबाबा बरे आहेत ना ग  ?
मी काय उत्तर देणार होते... किती आठवण काढतात
बिचारे !   पण मी  स्वतःला सावरत हो म्हटले.
आणि माझे दोन्ही भाऊ.... कस सांगु शकत
होते मी तिला की , ते अजुनही  ' रक्षाबंधन '
आणि  ' भाऊबीजेला ' तुझी आठवण आली की
रडतात म्हणुन.... तीच म्हटली काय झाल ?
अशी शांत का ?  मग मी सांगितल की हो ते
दोघेपण छान आहेत.... मी जात असते त्यांना
भेटायला.... मेत्रिणींविषयी विचारल तर मी
सगळ्या छान आहेत म्हणुन सांगितल आणि
माझ्याबद्दल पण तिने खुप विचारल... गप्पांमध्ये
खुप वेळ  गेल्यावर तिने मला माझ्या आवडीचे
पदार्थ जेवण म्हणुन वाढले आणि तिच्या हाताने
मला खाऊ घातल.... खरच मला खुप छान वाटत
होत... मी पण तिला माझ्या हाताने भरवल...
नंतर खुप मज्जा केली आम्ही... फिरायला गेलो...
पुन्हा दमुन येऊन बसलो.... सोबत चहा घेतला...